تبیان، دستیار زندگی
نمایش «در شوره زار» كه این روز‌ها به كارگردانی و نویسندگی حسین كیانی در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفته است، روایت آدم‌هایی است كه برای گریز از مرگ و نابودی به هر دستاویزی چنگ می‌زنند. این اثر دراماتیك كاراكتر‌هایی آشنا دارد كه هر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شوریدگی بازیگر

گفت‌و‌گو با سینا رازانی بازیگر


نمایش «در شوره زار» كه این روز‌ها به كارگردانی و نویسندگی حسین كیانی در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفته است، روایت آدم‌هایی است كه برای گریز از مرگ و نابودی به هر دستاویزی چنگ می‌زنند. این اثر دراماتیك كاراكتر‌هایی آشنا دارد كه هر كدام نمایندگی یكی از افراد جامعه را یدك می‌كشند. یكی از آن‌ها، شخصیت امیر ناصر است كه سینا رازانی به طرزی باور پذیر اجرایش را بر عهده دارد. در این گفت‌و‌گو نظر وی را درباره ویژگی نقش خود در این اثر نمایشی جویا شده‌ایم.

شوریدگی بازیگر

شخصیت «امیر ناصر» در نگاه سینا رازانی بر اساس چه ویژگی‌هایی شكل گرفته است؟

من سعی كردم در ایفای این نقش از المان‌های آشنا برای مخاطب كاملا دوری كنم. تلاش كردم چیزهایی كه می‌تواند در پردازش بهتر كاراكتر به من كمك كند را به كار اضافه كنم. مثل برخوردی كه این شخصیت با معلم تاریخ خود دارد. این شخص عادت‌هایی هم دارد و در متن هم به آن اشاره شده است. مثل رفتارهایی كه در رابطه با دعوا‌ها و جر و بحث‌های محیط پیرامونی‌اش از خود بروز می‌دهد. در واقع او در این موقعیت‌ها سرد عمل می‌كند. من سعی كردم این ویژگی‌ها را در اجرای این نقش در نظر داشته باشم و ایده‌هایم را با حسین كیانی عزیز هم مطرح كردم و تاكید خود را بر این ویژگی‌ها قرار دادم. بنابراین در مرحله اول دور شدن از ویژگی‌ها و عادت‌های گفتاری و رفتاری آشنا باعث می‌شود كه تماشاگر سریعا به سمت‌وسوی كاراكتر‌هایی كه قبلا ایفای آن‌ها را بر عهده داشتی نرود و حالا با ذهنی بدون جهت گیری و با توجه به اشاره‌ها و المان‌هایی كه در بازی‌ات به او ارائه می‌دهی او را به سمت خودت و كاراكتری كه بازی‌اش می‌كنی ارجاع بدهی. امیدوارم كه در این هدف موفق عمل كرده باشم.

در تعامل با كارگردان و نویسنده كار چه بخش‌هایی از خروجی كاراكتر حاصل ایده‌های شخصی خودتان و چه بخش‌هایی برگرفته از نگاه‌های ایشان است؟

من از جمله بازیگرانی هستم كه معمولا نسبت به نقش‌های پیشنهادی ایده‌هایی را مطرح می‌كنم. اما هیچ وقت از رد شدن این ایده‌ها ابایی نداشته و ندارم. مدل بازی من حتی در كارهای سینمایی و تلویزیونی هم همین است و سعی می‌كنم با تفكر در یك كار حضور داشته باشم. به ویژه در تئا‌تر كه این بحث جای خود را دارد و باید بسیار پررنگ‌تر هم جلوه كند. در رابطه با آقای كیانی هم باید بگویم كه من تا پیش از این افتخار همكاری با ایشان را نداشتم. اما همیشه دلم می‌خواست این تجربه شكل بگیرد.

شوریدگی بازیگر

این همكاری را چطور ارزیابی می‌كنید؟

ایشان از جمله كارگردانانی هستند كه می‌دانند از بازی یك بازیگر چه می‌خواهند و او را هم بلاتكلیف نمی‌گذارند. اما در عین حال دست او را برای اجرای برخی نكات خلاقانه هم باز می‌گذارند. اگر بازیگر ایده‌هایی را ارائه كند كه مورد پسند ایشان باشد و مهم‌تر از همه در راستای كار باشد حتما استقبال و از آن استفاده می‌كنند. گاهی هم ممكن است برخی از نظرات را همخوان با مسیری كه نمایش قرار است در آن حركت كند نبینند، بنابراین با آن مخالفت و آن را رد می‌كنند. حالت سومی هم وجود دارد و آن اینكه ایشان ایده‌ای را می‌شنوند اما در بخشی كه بازیگر مد نظر دارد اجرایش نمی‌كنند بلكه به شكلی تغییر یافته و در موقعیتی مناسب‌تر از آن ایده و نظر كمك می‌گیرند.

در سلیقه من كارگردانانی خوب هستند كه برای مثال اگر یك دقیقه از نمایش‌شان را از دست بدهی و چشمانت در آن زمان بسته باشد حتما و قطعا یك دقیقه از نمایش را از دست داده‌ای. این افراد كسانی هستند كه تصویر در آثارشان جایگاه بسیار بالایی دارد.

در این نمایش كدامیك از این حالت‌ها بر تعامل شما با ایشان صادق بود؟

من در ابتدای كار نظرات و پیشنهاداتی را مطرح كردم كه خودم به آن اعتقاد داشتم. اما بعد‌ها كه كار پیش رفت و در تمرینات به پختگی نسبی رسیدیم، فهمیدم كه اعمال نشدنشان اتفاق بهتری بود و به نفع كار تمام شد. بنابراین اینكه تكلیف كارگردان از‌‌ همان ابتدای شروع یك نمایش با خودش، با نمایشنامه، با بازیگران و با كلیت اثر مشخص باشد هم باعث می‌شود كه نظم و انسجام در كار به وجود بیاید و هم اینكه همه چیز مشخص و واضح باشد.

شوریدگی بازیگر

به نظر می‌رسد نگاه حسین كیانی در كارگردانی برای شما جالب توجه است. به‌طور كلی چه ویژگی‌هایی در نوع تفكر و دیدگاه یك كارگردان مورد علاقه شما به‌عنوان یك بازیگر است؟

به‌دلیل اینكه در تئا‌تر دغدغه مالی در اولویت بازیگران نیست بنابراین مسائل دیگر اهمیت بیشتری دارد. مثلا اینكه شما حدود دو سه ماه درگیر یك نمایش هستید. بنابراین دوست دارید با گروهی همكاری كنید كه از بودن كنارشان لذت ببرید و تعامل مناسبی بین‌تان وجود داشته باشد. در سلیقه من كارگردانانی خوب هستند كه برای مثال اگر یك دقیقه از نمایش‌شان را از دست بدهی و چشمانت در آن زمان بسته باشد حتما و قطعا یك دقیقه از نمایش را از دست داده‌ای. این افراد كسانی هستند كه تصویر در آثارشان جایگاه بسیار بالایی دارد. ایده‌های خلاقانه‌ای را به كار تزریق می‌كنند. تفكر اجرایی دارند. من چه در همكاری و چه در برخورد با آثار این هنرمندان همیشه ذوق زده می‌شوم و از بودن و فعالیتشان لذت می‌برم. صادقانه بگویم كه تا به حال با خیلی از افرادی كه تمایل به همكاری داشته‌ام، هم همكاری كرده‌ام. تعدادشان هم بسیار زیاد است. آنقدر كه حتی نام بردن از آن‌ها كمی سخت به نظر می‌رسد.

با توجه به اینكه برخی از همكاران‌تان بعد از مدتی كسب تجربه در بازیگری به عرصه كارگردانی هم روی می‌آورند آیا هیچ وقت برای ورود به این حرفه دغدغه‌مند بوده‌اید؟

باید بگویم كه بار‌ها به كارگردانی فكر كرده‌ام. اما همیشه به این فكر كرده‌ام كه بهتر است حداقل در شرایط فعلی بر بازیگری تمركز كنم. حال اینكه در آینده و سال‌هایی نه چندان دور چه اتفاقی رخ می‌دهد و آیا به این سمت‌وسو كشیده می‌شوم را نمی‌دانم. اما این را می‌دانم كه تا حالا بازیگری را بیشتر دوست داشته‌ام. چراكه در من شوریدگی و شیفتگی ایجاد می‌كند.

بخش سینما و تلویزیون تبیان


منبع : روزنامه تهران امروز