رقابت پنهان مجریان ورزشی تلویزیون

برنامه های ورزشی صدا و سیما این روزها حال و هوایی خاص دارند. در این بین تلویزیونی ها با راه اندازی دو برنامه تازه رقابت پنهانی بین چند مجری مطرح به وجود آورده اند!

چند سالی بود در تلویزیون فقط برنامه نود مطرح بود و سایر برنامه ها به دلیل فراز و نشیب فراوان جایگاهی در اذهان عمومی نداشتند. حتی برنامه قدیمی ورزش و مردم با اجرا در ساعتی بد رفته رفته به فراموشی سپرده می شد. اکنون با شروع پخش دو برنامه (نیمه سوم و ورزش از نگاه دو با اجرای تازه)  شاهد تحولی در نوع برنامه های ورزشی هستیم.

در نگاه اول باید توجه به مسایل زیر بنایی و مهم را به فال نیک گرفت. این که برنامه هایی دست از سطحی نگری بردارند و به ریشه ها بپردازند تفکری پسندیده است. به این ترتیب حرکت به سوی تغییر ذائقه مخاطبان نیز آغاز شده است. متاسفانه طی سالهای گذشته راه انداختن جنجال و تاکید بر امور حاشیه ای باعث شده تا ورزش ما از این راه ضربه های مهلکی را پذیرا باشد. یکی از دلایل اصلی مشکلات فرهنگی در ورزش نیز همین امر است. به نظر می رسد متولیان ورزش صدا و سیما برای حل این مشکل راه حلی پیدا کرده اند و شاید با این دو برنامه و تولید برنامه هایی از این دست بتوان بر این مشکل بزرگ غلبه کرد.

از سوی دیگر با تولید برنامه های جدید می توان حالت انحصار ورزش از را یک برنامه خاص گرفت که البته در این راه کار فراوان و ایجاد جذابیت مسئولیت بزرگ متولیان چنین برنامه هایی به شمار می رود. شروع برنامه های فوق نوعی رقابت پنهان بین مجریان ورزشی تلویزیون را به تصویر می کشد که در صورت نظارت و هدایت لازم می تواند در بالا بردن کیفیت کاری آنها بسیار مفید باشد.

اکنون و با  فردوسی پور(90)، شفیع(ورزش و مردم)، خیابانی ( نیمه سوم)، یوسفی و زمان آبادی(ورزش از نگاه دو) ما شاهد شکل گرفتن رقابتی خوب هستیم. علاوه بر اینان مجریانی چون اسماعیلی و واعظی در شبکه 5 و امیرحسین بابازاده در شبکه اول تلاش دارند تا برنامه هایی پرمحتوا ارائه دهند. به این مجموعه باید مجریان شبکه های استانی و شبکه ورزش را افزود. مجریانی که برخی از اوقات و با داشتن فرصت نشان می دهند توانایی هایی قابل توجه دارند که امکان بروز آنها نبوده است.

اگرچه این توان خوب و بزرگ مایه امیدواری است اما از سوی دیگر نگرانی هایی نیز وجود دارد که نباید از کنارش به سادگی عبور کنیم. مثلا در برنامه ورزش از نگاه دو و با وجود شعار برای عبور از خط قرمزها تکرار موضوعاتی که بارها از زبان افراد تکراری شنیده ایم خطر عدم تحقق اهداف وجود دارد. رفتن به سراغ افرادی که با آنها به دلیل نوع کار قرابت وجود دارد و یا غوطه خوردن در مسایل ساده و پیش پا افتاده کلیت برنامه را تهدید می کند. با این حال شاهدیم که در نوع سوالات و گردآوری آنها توسط مجری خط قرمز تلاش قابل توجه صورت گرفته که در کار بقیه مجریان کمتر شاهد آن هستیم.

در نیمه سوم جواد خیابانی به دلیل سابقه طولانی پختگی لازم را دارد اما خیابانی نیز به دلیل مشغله فراوان آن طور که شاید و باید وقت نمی گذارد. نزول کیفی نیمه سوم در نوع سوژه و مهمانان نیز خطر بزرگی برای این برنامه به شمار می رود.

در یک نگاه کلی یک اشکال عمده بر ساز و کار برنامه های تلویزیونی حاکم است. این که هر شبکه ای ساز خود را بنوازد و بر خلاف ادعاهای مطرح شده تشکیلاتی به نام شورای هماهنگی ورزش صدا و سیما نقش لازم را در این باره نداشته باشد یک ضعف عمده است. به عنوان مثال تاسیس شبکه ورزش و اهداف ترسیم شده برای این شبکه چنین است که حرف اول و آخر در این شبکه زده شود، اما گویا موازی کاری و نیز نوعی کشمکش درون سازمانی اجازه نمی دهد تا این شبکه جان بگیرد تا مبادا دست متولیان سایر شبکه ها در پوست گردو بماند!

گفتنی در این باره فراوان است و تاثیرگزاری برنامه های ورزشی تلویزیون از چنان اهمیتی برخوردار است که پرداختن به زوایای مختلف آن را ضروری می کند. اما برای کوتاه شدن مطلب و این که حوصله مخاطبان عزیز سر نرود فقط امیدواریم شورای هماهنگی ورزش صدا و سیما از حالت نمایشی خارج شود و بسان یک اتاق فکر واقعی ضمن بررسی و نظارت لازم در خصوص این برنامه ها به وظیفه خطیر خود به خوبی عمل کند تا شاهد شکوفایی این برنامه ها و بهره برداری ورزش از آنها در آینده نزدیک باشیم.

بهمن اسدی