مهربان باش و مهربانی کن
شیوه‌های آموزش مهرورزی به کودکان
اگر می‌خواهید فرزندی مهربان، انسان‌دوست، خوش‌اخلاق، نیکوکار و سخاوتمند داشته باشید، باید خودتان هم چنین باشید.
یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین دوران زندگی هر فرد، دوران کودکی اوست و شخصیت آینده‌اش در همین دوران، پایه‌گذاری می‌شود و ممکن است بر اثر کوچک‌ترین سهل‌انگاری در امر تعلیم و تربیت کودک، به شاکله شخصیت او، آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد شود. به ویژه دوران خردسالی کودک که بسیار حساس، مهم و با ارزش است.
در همین دوران است که شخصیت اجتماعی و اخلاقی کودک شکل می‌گیرد و او در این دوران بسیار مهم، به تدریج، با صفات نیک و بد آشنا می‌شود و راه و روش آینده‌اش را مشخص می‌کند. او همچنین در این دوران، خوبی و بدی، محبت و خشونت، انسان‌دوستی و دشمنی، سخاوت و بخل‌ورزی را می‌فهمد و می‌آموزد. بنابر این، مهم‌ترین شیوه تربیت کودک، ارتباطی است که والدین با کودکشان برقرار می‌کنند و نیز توجهاتی است که به کودک دلبندشان دارند. از سوی دیگر، هر کودکی با ویژگی و خوی و صفت خاصی پا به عرصه هستی می‌گذارد. برای نمونه، بعضی از بچه‌ها سخاوتمند و خیرخواه هستند و به طور ذاتی، دوست دارند به افراد نیازمند کمک کنند، ولی بعضی از بچه‌ها این خصلت را ندارند. این نکته مهم است که یک پدر و مادر آگاه و با تدبیر، باید علت بخیل بودن کودک خویش را شناسایی و به موقع از این صفت ناپسند، جلوگیری کنند و نهال انسان‌دوستی و نیکوکاری را در نهاد فرزندشان پرورش دهند.
کودک، اعمال و رفتار پدر و مادرش را معیار خوبی و بدی قرار می‌دهد و از آن‌ها الگوبرداری می‌کند. در واقع، کودک به اعمال و رفتار آن‌ها نگاه می‌کند نه به گفتارشان؛ بنابراین اگر می‌خواهید فرزندی مهربان، انسان‌دوست، خوش‌اخلاق، نیکوکار و سخاوتمند داشته باشید، باید خودتان هم چنین باشید.
پدرها و مادرها وظیفه دارند فرزندشان را انسان‌دوست، نیکوکار و نیز مهربان تربیت کنند و بی‌تردید، الگوی اول آن‌ها برای رسیدن به این ویژگی‌ها، پدر و مادر است.
اگر می‌خواهید فرزندانی نیکوکار و باسخاوت داشته باشید، به نکات ذیل توجه کنید:
ـ بعضی وقت‌ها می‌توانید از اوضاع و احوال، و نیز مشکلات افراد و کودکان نیازمند و بی‌بضاعت برای فرزندتان صحبت کنید و در صورت امکان، از نزدیک به دیدن آن‌ها بروید و همچنین به فرزند دلبندتان بگویید که آن‌ها همه انسان هستند و خواهر و برادر ما؛ و ما در برابر آن‌ها مسئول هستیم و باید در حد توان خود، به آن‌ها کمک کنیم. آن وقت به مقدار توانایی خودتان و در حضور فرزندتان، هدیه‌ای برای کودکان نیازمند تهیه کنید.
ـ می‌توانید یک قلک برای فرزندتان بخرید و به او پیشنهاد بدهید که هر روز مقداری از پول توجیبی‌هایش را در قلک بریزد. بعد از مدتی هم پول‌هایش را بیرون بیاورد و با نظارت شما، در راه خیر و کمک به افراد نیازمند و بی‌بضاعت به مصرف برساند. البته این نکته مهم است که این کار به صورت دائم و همیشگی در آید. این‌گونه، اثر بهتری خواهد داشت.
ـ بعضی وقت‌ها با فرزندتان میوه و شیرینی بخرید و به اتفاق هم، به عیادت بیماران بروید. به او بگویید که عیادت از بیماران، یک کار ارزشمند و اخلاقی است و بیماران از دیدن شما خوشحال می‌شوند.
ـ می‌توانید مقداری پول در اختیار فرزندتان قرار بدهید که به موسسه خیریه بپردازد یا به افراد نیازمند کمک کند.
ـ به فرزند کوچکتان پیشنهاد کنید یکی از اسباب‌بازی‌هایی را که دوست دارد، به خواهر، برادر یا دوستانش ببخشد. آن وقت از او بپرسید چه احساسی دارد و او را مورد تشویق قرار بدهید و از کارش تعریف کنید. با این روش، فرزندتان به بخشش و کمک کردن به دیگران عادت می‌کند و متوجه می‌شود که بخشش، چه کار خوب و با ارزشی است؛ البته این نکته حائز اهمیت است که ممکن است این کار، ابتدا برای او سخت و دشوار باشد؛ حتی ممکن است، قبول نکند. در این صورت شما باید با صبر و حوصله و به دور از اجبار، این کار ارزشمند را به او آموزش بدهید.
- به فرزندتان پیشنهاد بدهید که گاهی اوقات، دوستانش را به منزل دعوت و از آن‌ها به نحو شایسته‌ای پذیرایی کند و به آن‌ها احترام بگذارد.
ـ می‌توانید به او پیشنهاد کنید که خوراکی‌هایش را با اعضای خانواده یا دوستان و همبازی‌هایش بخورد. شما هم او را به خاطر انجام این کار، تشویق و تمجید و از او تشکر و قدردانی کنید.
ـ می‌توانید با فرزندتان به مراکز خرید بروید و با توجه به سلیقه دختر یا پسرتان، برای بچه‌های نیازمند و بی‌بضاعت، هدیه بخرید.
ـ در پایان، شما می‌توانید با این روش‌ها، عواطف و احساسات فرزند دلبندتان را تقویت کنید و نهال سخاوت، انسان‌دوستی، احسان و نیکوکاری را در وجودشان پرورش بدهید تا این صفات عالی به تدریج در وجود فرزندتان تقویت شود و به صورت یک عادت خوب و اخلاق پسندیده، ملکه گفتار و رفتارش شود.
