قرمز ها لیگ را گرم می کنند؟

رقابت های لیگ برتر فوتبال کشورمان کم کم به هفته های پایانی خود نزدیک می شود و تیم ها برای قهرمانی رقابت حساس تری را در پیش گرفته اند.

مسابقات فوتبال قهرمانی باشگاه های ایران لیگ برتر به حساس ترین شرایط خود رسیده است. با نگاهی به جدول رده بندی رقابت میلیمتری برای قهرمانی به چشم می خورد. هر هفته و با ثبت نتایج جدید یک تیم به صدر می آید و صدرنشین قبلی حتی تا مقام پنجم نزول می کند. پرسپولیس، تراکتور سازی، نفت، فولاد و استقلال مدعیان جدی برای فتح جام هستند و سپاهان نیز نیم نگاهی به پیشتازان دارد.

در شرایط فعلی این قرمزها هستند که صدر جدول را در اختیار دارند.پرسپولیس و تراکتورسازی سایه به سایه هم حرکت می کنند. نفت با یحیی گل محمدی روزهای خوبی طی می کند و فولاد قرمزپوش نیز س از مدت ها با یک برد خوب به صف اولی ها پیوست.

در این میان آنچه برای فوتبالی ها از اهمیت ویژه برخوردار است بازگشت پرسپولیس به جمع مدعیان اصلی قهرمانی به شمار می رود. قرمزهای پایتخت که سالهاست با بحران و شکست روبرو هستند امسال صاحب تیم خوبی شده اند. تیمی که اگرچه با پرسپولیس زلزله فاصله دارد اما با خط دفاعی مستحکم و نتیجه گیری در خانه صورتش را با سیلی سرخ نگه داشت تا به روزهای خوب برسد.

به گمان خیلی ها پیروزی شش بر صفر پرسپولیس مقابل مس می تواند تداعی کننده پرسپولیس زلزله باشد. تیمی که نوع فوتبال تهاجمی اش شهره فوتبال ایران است. تیمی که با هجوم و توفان در همان چند دقیقه نخست به خواسته اش می رسید و همیشه مدعی جدی قهرمانی بود.

پرسپولیس امروز اگرچه با زلزله بودن فاصله دارد اما نشانه هایی از آن را بروز می دهد. اکنون پرسپولیس مثل آن دوران پرمهره است. نیمکت نشینی محمدنوری، قاسم دهنوی، امید عالیشاه و ... در حالی که غلامرضا رضایی، هادی نوروزی از این تیم رفتند حکایت پر بودن دست دایی را دارد. از سوی دیگر قرمزها روی زمین خوب بازی می کنند و با حرکت های طولی هافبک های خود به سرعت از فاز دفاع به حمله می روند. تعصب بازیکنان به گرفتن نتیجه خوب هم مزید برعلت است.

خلعتبری از جان مایه می گذارد. در دقیقه 85 پشت محوطه جریمه خودی و با وجود پیش بودن با نتیجه 5-0 تکل می زند. برای زدن گل ششم و پاس ندادن صادقیان فریادش به آسمان می رود. جلال حسینی سر جلوی توپ می گذارد. نیلسون برای ثبت گل پنجم مثل بچه ها شادی می کند و پس از هر گل همه بازیکنان از سر و کول هم بالا می روند.

این حکایت ها در یک تیم از روزهای خوب می گوید. این پرسپولیس می تواند هم به جام برسد و هم لیگ را داغ کند. رقابت جانانه این تیم با استقلال نه تنها برای لیگ که برای فوتبال ملی ما یک نعمت بزرگ است. جالب تر این که این دو تیم چون گذشته فوتبال دو قطبی را رقم نمی زنند. همان طور که ذکر شد. تراکتورسازی، نفت، فولاد و حتی سپاهان لحظه ای سرخابی ها را راحت نمی گذارند. این در حالی است که سایر تیم ها حتی تیم های ته جدولی حریفانی سرسخت و لقمه گلوگیر برای مدعیان هستند. این همان چیزی است که موجب رونق فوتبال و پیشرفت آن می شود.

در روزهایی که متاسفانه به دلایل گوناگون تماشاگرکمی را در کنار فوتبال خود می بینیم این روند از روزهای امیدوار کننده حکایت دارد. در این بین مسئولیت سنگینی بردوش متولیان فوتبال است. برای تسهیل در را حرکت سریع قطار فوتبال باید مراقب برنامه ها و کارهای اجرایی بود. نظارت بر امر داوری ها ، ایجاد شرایط مناسب برگزاری از زمین خوب گرفته تا تاسیسات لازم، برخورد جدی با جنجال سازان در هر رنگ و لباسی و... کمترین کاری است که لیگ به آن نیازمند است.

انتهای این دوره لیگ به جام جهانی مرتبط می شود. اگر لیگ خروجی خوبی داشته باشد و کادر فنی تیم ملی مجاب به استفاده از آن شود بر ضریب امیدها برای صعود می افزاید. در حقیقت سالها تلاش و هزینه کردن فوتبال ما را به اینجا رسانده است. همان اتفاقی که برای تیم های حاشیه خلیج فارس رخ نداده است. از کویت، قطر و امارات گرفته تا بحرین و عربستان و عراق همه تماشاگر روزهای خوب فوتبال ایران هستند. ای کاش این نعمت را پاس بداریم و کفران نکنیم.