قضاوت دیگران از رفتار ما
مشکل افرادی مثل سارا این است که به ارزشیابی رفتار خودشان نمی پردازند. آنها احساساتشان را ملاک قضاوت قرار می دهند در حالی که رفتارشان را به نمایش گذاشته بودند نه احساساتشان را .
شاید سارا دوست داشت رابطه ی خوبی با خواهرش پیدا کند، اما رفتارش چیز دیگری نشان می داد.
او متوجه نمی شود چیزی که موجب بدرفتاری اش شده است احساسات وی و فکرهای اوست که از دید دیگران مخفی است. آنچه توسط دیگران از او دیده می شود تنها رفتارش است.
بنابراین بسیاری از اوقات تنها و دلتنگ می مانیم چون درست رفتار نمی کنیم. چون در دنیای ذهنمان فرو رفته ایم و متوجه نیستیم که دیگران در این دنیا حضور ندارند و فقط ظاهر ما را می بینند. بنابراین فقط وقتی که درست رفتار می کنیم خوب دیده می شویم.
قانون آینه را بدانیم
قضاوت‌های دیگران از ما ناشی از قانون آینه هاست. اگر جلوی آینه دستتان را بلند کنید نباید انتظار داشته باشید تصویرتان در آینه کار دیگری انجام دهد. آینه اگر صاف و صیقلی باشد رفتار شما را همان طور که هست نشان خواهد داد. اما اگر محدب یا معقر باشد باز هم رفتار شما را همانطور نشان می دهد که هست اما آن را کج و کوله و کاریکاتور مانند می کند. یعنی در قضاوت از رفتار شما افراط و تفریط می کند. اما آن را به چیز دیگری تبدیل نمی کند.
قضاوت دیگران هم از رفتار ما بسیار شبیه انعکاس آینه است. آنکه روح سالمی دارد رفتار دیگران را همان طور که می بیند قضاوت می کند. اما آنکه دچار سوء ظن ،حسد، و... است رفتارها را کج و کوله قضاوت می کند. اما علی ای حال جهت اصلی قضاوت در مورد هر کسی، رفتار خود او است.
به سوی خودمان نگاه کنیم
به جای آنکه منتظر محبت و صداقت از طرف دیگران داشته باشیم خودمان با محبت و با صداقت باشیم اینطوری زودتر به نتیجه خواهیم رسید. باید به نتیجه ی اعمال ایمان داشته باشیم و با اعتقاد کامل به انعکاس اعمال عمل کنیم. در این صورت وقتی عملی را برای دیگری انجام می دهیم همان لحظه یقین داریم که آن عمل را داریم برای خودمان انجام می دهیم. پس از انجام عمل هم باید واقع بین باشیم و آن را همانطوری که انجام دادیم ارزیابی کنیم. کسانی که نمی توانند با دیگران تعامل و جوشش خوبی داشته باشند، مشکل اصلی شان این است که نمی توانند اوضاع را همان طور که هست ببینند و ارزیابی کنند.
در حقیقت خیلی از چیزهای خوبی که در نیتمان است را در عمل وارد نکرده ایم اما نمره اش را به خودمان داده ایم. یعنی منتظر پاداشش از جانب دیگران هست (توقعات بیجا پیدا کرده ایم) و خیلی از کارهایی را که نمی خواستیم انجام دهیم را متاسفانه انجام دادیم و از نظر ما پنهان یا بی اهمیت بوده ولی در نظر دیگران مهم جلوه کرده است.
در هر حال دیگران از دنیای درون ما بی اطلاعند و تمام قضاوتشان از ما، مربوط به رفتارمان است.
برای آنکه بهتر قضاوت شویم باید مثل کسی که کار می کند و پول پس انداز می کند و به نتیجه ی خوب این کار ایمان دارد، مدام عمل نیک پس انداز کنیم اگرچه در آن زمان دلمان چیز دیگری می خواهد. چه بسا دچار حسادت شده و بدخواه کسی باشیم چه بسا دچار سوءتفاهم شده و بی جهت رنجیده باشیم، چه بسا مشغله های زندگی ما را از توجه کردن به افراد مهمی در زندگی دور کرده باشد، در همه ی این شرایط فقط باید بی‌توجه به احساسات ناخوشایند یا غفلت ساز، تنها به انجام دادن رفتارهای درست، با ایمان به تاثیر عمل صالح پرداخت و باقی را به خدا واگذار کرد.
مطالب مرتبط:
