سمت حریم من نیا!

زن و مرد بسان خیابان دوطرفه ای هستند که هر یک مسیر مشخصی برای حرکت دارند، در این مسیرهای جداگانه،  می توان هراز چند گاهی آن هم به طور موقت و با حفظ قوانینی، به مسیر دیگری وارد شد ولی در نهایت دوباره باید به مسیر اصلی خود باز گشت.

با ازدواج هیچ کس ماهیت قبل خود را از دست نمی دهد بلکه ماهیت جدیدی پیدا می کند که مضاف بر هویت اولیه افراد می شود. این وضعیت جدید نیز، بار و وزن مختص به خود دارد! ادغام دو فردیت "من"، "تو" می شود "ما"، در واقع این رابطه، رابطه بین سه فضاست؛ فضای «من»، فضای «تو» و فضای «ما».

گاهی تاکید بر فضای «ما»، دو فضای دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد و منجر به بروز اختلاف بین زن وشوهر می شود اختلافی که تحت عنوان ورود به حریم شخصی از آن یاد می شود!

زن و مرد بسان خیابان دوطرفه ای هستند که هر یک مسیر مشخصی برای حرکت دارند، در این مسیرهای جداگانه،  می توان هراز چند گاهی آن هم به طور موقت و با حفظ قوانینی، به مسیر دیگری وارد شد ولی در نهایت دوباره باید به مسیر اصلی خود باز گشت. نبود این حریم مشخص احساس بدی به فرد می دهد و منجر به پرخاشگری و عصبی شدن می شود.

هركس صاحب حریم خود

وقتی 2 نفر با هم ازدواج می‌كنند، روی همسرشان احساس مالكیت دارند و گاهی به خودشان حق می‌دهند كه در مورد همه چیز همسرشان تصمیم بگیرند. وقتی انسانی كه ذاتا آزاد و مستقل است حق تصمیم‌گیری برای خود نداشته باشد و به اصطلاح حریم خصوصی برای خود قائل نباشد، 2 اتفاق ممكن است رخ دهد؛ یا از این‌كه حریم خصوصی خود را از دست داده احساس بدی پیدا می‌كند كه به پرخاشگری و عصبی بودن می‌انجامد، یا به شخصیتی وابسته تبدیل می‌شود كه بدون همسرش نمی‌تواند هیچ كاری انجام دهد و از خود هیچ چیز ندارد.

همسران باید به حریم خصوصی هم احترام بگذارند. این به آن معنا نیست كه زن و شوهر از فكر و احساس هم بی‌خبر باشند و برایشان مهم نباشد كه درون همسرشان چه می‌گذرد، بلكه به آن معناست كه به احساسات و افكار او احترام بگذارند و حقوق طبیعی‌اش را سلب نكنند. لحظه‌هایی كه همسرتان می‌خواهد تنها باشد و در خلوت خودش باشد، فعالیت‌های مورد علاقه او كه ممكن است شما اصلا به آنها علاقه نداشته باشید، حساسیت‌های رفتاری و اخلاقی‌ای كه ممكن است شما به آنها حساس نباشید و... جزو حریم خصوصی هر فردی است كه قابل احترام هم هست.

این فضا متعلق به جنس تو نیست، پس وارد نشو

فضای «منِ» هر جنسیتی مخصوص خود آن جنس است که با حضور جنس دیگر به هیچ وجه قابل پر شدن نیست. مثلا، حرف های ظریف و ریز، مختص فضاهای مطلقا زنانه و تفریحات مردانه منحصرا در یک فضای مردانه می گنجد. اگر نسبت به این فضای شخصی احساس خطر نمی کنید، بهتر است به سمت آن فضایی که متعلق به جنس شما نیست، قدم نگذارید و اجازه دهید پویایی این سه فضا (من، تو، ما) در حالت تعادل باقی بماند!

همسران مالک هم نیستند

ازدواج برای تکامل است نه عوض شدن و تبدیل شدن به شخصی که همسرمان می خواهد! اگر قرار باشد حریم خصوصی افراد از بین برود و یا با یکدیگر تداخل کند، پس از مدتی افراد خود را فراموش کرده و احساس خوشبختی نخواهند کرد. همسران نه مالک، بلکه شریک زندگی و پر پرواز همدیگرند. آنان باید شخصیت یکدیگر را بشناسند، بپذیرند و باور کنند. شما هرگز نخواهید توانست همسرتان را آنگونه که دوست دارید تغییر دهید، بلکه او را باید آن طور که هست دوست بدارید و بخواهید!

تنها بخشی از زندگی همسرتان هستید

برخی از زوجین به اشتباه تصور می کنند باید در همه جای زندگی همسرشان حضور داشته باشند و این حضور مطلق را نیز حق مسلم خود می دانند!  لطفا به معنای شریک زندگی رجوع کنید! شما و همسرتان تنها فقط بخشی از زندگی شخصی تان را به اشتراک گذاشته اید! در این بخش مشترک، همه چیز باید شفاف و واضح باشد و این حق مسلم شماست! اما در بخشی دیگر که استقلال شما و همسرتان مطرح است او و شما جایی ندارید و هر دو ملزمید به حریم شخصی یکدیگر احترام بگذارید و اجازه ورود به آن را ممنوع کنید.

اندکی راز آلودی لازم است

اگر شما تمامی فضای شخصی همسرتان را فتح کنید، بی گمان او هم به میزان فتح شما، پیش خواهد آمد. این پیشروی های به ظاهرموفق، پس از گذشت اندک زمانی، دنیای همسران را برای یکدیگر یکنواخت می کند و جایی برای کشف دیگری باقی نمی گذارد. پس هرگز برای فهمیدن تمام عرصه های زندگی همسرتان اصرار نکنید، گاهی لازم است  همسران راز آلود باشند تا دیگری برای تجربه بخش ناملموس به عطش و تکاپو بیفتد.

دور باشید و دوست

یکی کردن فضای شخصی و مجاورت و موأنست بسیار، باعث می شود زن و شوهر به بودن کنارهم عادت کنند و آن گونه که شایسته است همدیگر را نبینند و نشنوند و این اتفاق، حاصل درهم تنیده شدن حریم های شخصی همسران است. آمیخته شدن زیاد از حد فضاها باعث نزدیکی بسیار می شود و آنچه که نزدیک است، به راحتی و با همه جزئیات قابل روئت نیست، لذا مقداری دوری برای بهتر دیده شدن و دیدن لازم است.

جیمزباند نشوید

واقعیت زندگی مشترک را بپذیرید؛ اگر به همسرتان اعتماد دارید و او را لایق به اشتراک گذاشتن زندگی تان می دانید، هرگز به حرف و تعهد دو طرفه تان  شک نکنید و راه را بر کارآگاه بازی و تجسس های بی هدفی چون خواندن پیامک ها، دانستن پسورد ایمیل، گوش دادن به مکالمات تلفنی و... ببندید. به خود بقبولانید تنها زمانی حق دارید ذره بین تجسس تان را بردارید و همسرتان را رصد کنید که نشانه مشهودی از رفتارهای مشکوک و خلف وعده های دروغین او بر شما ثابت شده باشد، به صرف آن که احتمال خیانت می دهید و یا به او اطمینان ندارید، هرگز به فضاهای شخصی همسرتان (فضاهایی که خود شما نیز، اجازه ورود به آنها را به کسی نمی دهید!) سرک نکشید و کنجکاوی بیش از حد نکنید!

گاهی ریشه کار خراب است

پا گذاشتن به حریم شخصی نزدیکترین فرد زندگی، همیشه یک کنجکاوی ساده نیست! اگر فردی شک بی جا به همسرش داشته باشد و مدام او را به طرق مختلف کنترل کند؛ باید علت را در جایی دیگر جستجو کرد! یا این فرد شکاک الوجود است و نگاه جستجوگرانه اش، به دلیل شک زیاد است و یا آن که خود به دور از چشم همسر مرتکب اشتباهی شده و حالا به تصور پنهان کردن و یا انتظار حرکتی تلافی جویانه ازجانب همسر، به طور ناخودآگاه دیگری را چک می کند. در چنین شرایطی لازم است مساله با یک مشاور مطرح شود تا ریشه واکاوی و درمان گردد.

حرف آخر

یادتان باشد حریم خصوصی باید در چارچوب زندگی زناشویی بگنجد و مانع رسیدگی به وظایفتان در زندگی نشود. بدانید كه گاهی برای این‌كه بتوانید به زندگی مشترك خود ادامه دهید و همسرتان را راضی نگاه دارید، مجبور می‌شوید حریم خصوصی خود را كمی تغییر دهید و با شرایطتان وفق دهید. با كمی خلاقیت و تغییر، می‌توانید به هر دوی اینها برسید.

منابع:آستان مهر /سایت ایران ناز

مطالب مرتبط:

وقتی ابراز محبت سخت می‌شود

وقتی ساعات کاری همسر بالا می‌زند

چرا هر روز از تو دور می‌شوم؟