زن و شوهر پای میز مذاکره

بیا باهم حرف بزنیم (١)

همه زن و شوهرها بر سر موضوع و یا مشکلی، به منظور رسیدن به یک نظر واحد، گفتگو می کنند. گاهی این گفتگو به سرانجام می رسد و با خوبی و خوشی همراه می شود، گاهی دعوا می شود و دو طرف عصبانی و ناراضی محیط را ترک می کنند،گاهی هم این گفتگو جنبه عاطفی و تفریحی پیدا می کند. این گفتگو بسیار عالی، مورد تأیید و تأکید است. نقل است که «وقتی کار نگارش کتب علامه طباطبائی تمام می شد، به خانواده می گفتند بیایید بنشینیم با هم صحبت کنیم.» این گفتگو، صحبت است. صحبت و رایزنی، کشتی خانواده را با آرامش و صفای بیشتری در این دریای طوفانی روزگار، هدایت می کند و انس و الفت ایجاد می نماید. خانواده ای که باهم صحبت می کنند، در واقع به وسیله کلام به هم نزدیک می شوند، زن و شوهر محبتشان بیشتر می شود و فرزندان که محیط خانه را امن و با محبت می یابند، کمتر جذب وسوسه های بیرون از خانه می شوند.

حال چه کنیم که صحبت کردنمان با همسرمان، انس و الفت ایجاد کند و باعث نزدیکی و عشق بیشتری شود:

یکی از مهمترین اصول در گفتگو با همه انسانها به خصوص همسران،توجه در گفتگو است.

یک گفتگوی مناسب، ملزومات و آدابی دارد که اثر گذاری آن را بیشتر می کند؛ برای مثال صحبت رو در رو و برقراری تماس چشمی، از جمله ی این آداب است. اگر قائل هستیم که شیرین ترین لحظات انسان در بهشت سپری می شود، با مراجعه به قرآن می بینیم که در توصیف این لحظات آمده است: (علی سرر متقابلین)؛ یعنی بهشتیان در مقابل یکدیگر می نشینند. این قرار گرفتن در مقابل یکدیگر، به منظور «توجه» است و این امر هم برای شنونده و هم برای مخاطب بسیار مهم است. با «توجه» ما می توانیم از رفتارهای غیرکلامی همسر خود آگاه شویم. در حقیقت این رفتارهای غیرکلامی مانند اخم و یا لبخند بازخوردی هستند که ما را قادر خواهند ساخت که سخن خود را با دقت و ظرافت بیان و یا در صورت نیاز اصلاح کنیم.

ارتباط کلامی یک فرآیند دو سویه است؛ خوب سخن گفتن از یک سو و خوب شنیدن از سوی دیگر. مثلاً بدترین حالت زمانی است که زن سخن می گوید و شوهر روزنامه اش را می خواند و از آن بدتر، هنگامی است که مرد آمادگی شنیدن ندارد و با توجهش معطوف به امر دیگری است و زن سخن می گوید.

البته لازم به ذکر است که مردان به دلیل تفاوت هایی که با زنان دارند در صحبت ها به دنبال هدفی می گردند و وقتی حس می کنند این هدف با صحبت طولانی به دست می آید، بخشی از ذهن خود را به صحبت زن و بخشی دیگر را به خواندن روزنامه و تماشای تلویزیون معطوف می کنند. در صورتی که هرگز قصد بی ادبی و توهین ندارند؛ بلکه نمی دانند این کار چه تأثیر ناخوشایندی بر زن دارد. بهتر است وقتی همسر صحبت می کند، به طور مستقیم در چشمان او خیره و بعد از چند ثانیه این نگاه را متوجه تمام صورت وی کنیم.

اما زن هم می تواند با ظرافت های زنانه مرد را به شنیدن حرف ها و احساسات خود تشویق کند. به عنوان مثال بعد از ورود مرد به خانه  با روی خوش از او پذیرایی کند و پس از فراهم آوردن یک مجال مختصر برای استراحت وی، با بیان چنین جملاتی: «می دانم خسته ای ولی منتظر بودم بیایی تا در مورد مشکلم با تو صحبت کنم» و با «خوشحالم که تو را دارم و می توانم با تو دردل دل کنم» سخنش را آغاز کند.

البته بهتر است خانمها وقتی می بینند همسرشان گرسنه و خسته است، و یا مثلا فوتبال مرحله نهایی جام جهانی است، این گفتگو را به زمان دیگری موکول کنند.

به تو نگه ، پس به کی بگه؟

خوب شنیدن هم مانند خوب سخن گفتن، یک مهارت است. در روایت است که: «از بزرگواری و آقایی است که انسان برای گوش سپردن به شکوه ی دیگران تحمل و صبر داشته باشد.»

اگر ما مجالی برای سخن گفتن همسرمان فراهم نیاوریم و صبورانه به پای درد دل هایش ننشینیم، با کسان دیگری سخن خواهد گفت و چه بسا در این میان، اسرار زندگی مان نیز به دیگران منتقل شود؛ اگر چنین شد، بیش از هر کس باید خود را ملامت کنیم که گوش شنوایی برای همسر خود نداشته ایم.

«در گذشته نه چندان دور، زنان بیشتر درد و دل ها و صحبت های خود را با سایر زنان فامیل و همسایه انجام می دادند اما امروزه به دلیل کاهش روابط اجتماعی و تغییر شیوه زندگی آن ها نیاز دارند با شوهرانشان درد و دل کنند.»

پس همسران باید با دقت و مهربانی به سخنان یکدیگر گوش کنند تا هم حرف یکدیگر را به درستی درک کنند و هم انتظارات یکدیگر را دریابند و به آن عمل کنند. در احوالات امام رضا (علیه السلام) آمده است: «هیچ گاه آن حضرت در سخن گفتن بر کسی جفا نورزید و سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع نکرد.»

البته خوب شنیدن به این معنا نیست که با همه گفته های همسرمان موافقت کنیم؛ یا برای مشکلی که بیان می کند، راه حل ارائه دهیم و یا او را سرزنش و حتی نصیحت کنیم؛ بلکه با اجتناب از همه ی اینها، هدف از گوش دادن این است که ضمن پی بردن به احساسات وی، با او همدل شویم و تعادل از دست رفته ی او را به او باز گردانیم. در واقع این توجه باعث می شود که فرد احساس امنیت خاطر کند و حس پذیرش و احترام به خویشتن در او بارور گردد.

با نگاهی به کتاب سر دلبران نوشته دکتر محمدحسین بانکی

مطالب مرتبط:

نوع عشقتان را تعیین کنید!

زناشویی با طعم فوتبال

عصبانیت‌های عاشقانه

رضایت مشترک، رویایی دست‌یافتنی

من و همسرم بلد نیستیم، حرف بزنیم

دروغ های من و همسرم !

موانع آرامش همسران

یادگیری شنا در زندگی زناشویی

فرمولی برای حل اختلاف در خانه