عزاداری امام حسین(علیه السلام) واجب است؟
روضه خوانی و اقامه عزا در مصائب اهل البیت علیهم السلام مضافاً بر اینكه خود ابراز علاقمندی به بزرگان دین و همدردی در مصائب اولیاء الله و مۆسّسین مذهب تشیّع و اظهار رضایت به هدف مقدّس أئمه علیهم السلام و از خود گذشتگی آنان در احیاء شریعت مقدّسه می‌باشد از چیزهایی است كه در روایات زیادی به آن‌ها ترغیب شده و خود أئمه اطهار علیهم السلام به آن‌ها قیام نموده و شیعیان خود را به آن‌ها تحریض و امر فرموده‌اند، لذا مۆمنین لازم است این امور را كه چشم‌گیر دشمنان می‌باشد و روی همین جهت، در هر عصری خواسته‌اند اول این امور را از دست شیعه گرفته سپس به خراب كاری‌های دیگر چنگ بزنند، محترم شمرده، اهمیّت آن‌ها را درست فهمیده و در هیچ عصری از آن‌ها رفع ید نكنند. (دست نکشند) (آیة الله خویی ره)
اقامه مجالس تعزیه برای حضرت سیدالشهداء و مجالس دعاء و بیان مسائل از شعائر دینی است و اختصاص به زمان خاصی ندارد. (امام خمینی ره)
استحباب مۆكّد ذكر مصائب اهل بیت علیهم السلام خصوصاً حضرت سیدالشهداء علیه و علی اولاده و اصحابه الكرام افضل التحیه و السلام از ضروریات مذهب شیعه است و همواره شیعیان در قرون و اعصار متمادیه به آن ملتزم بوده و هستند و علاوه بر اجر و ثواب موعود بر آن یكی از علل مُبقیه مذهب تشیّع و تجلّی تنفّر شدید شیعه از حكومت‌های غاصب و ظلم و ستم و معرّف هدف قیام بی‌نظیر حضرت سید الشهداء أبی‌عبدالله الحسین علیه السلام و تجلیل از فداكاری در راه حق و تعظیم شهید و تشویق به تأسّی به آن حضرت در دفاع از دین است ، بر ملّت عزیز شیعه است كه در احیاء این مراسم بكوشند و با درس‌های آموزنده و حركت بخش آن بیش از پیش آشنا شوند ، خداوند تأیید فرماید (آیة الله گلپایگانی)
روضه خوانی و اقامه عزا در مصائب اهل البیت علیهم السلام مضافاً بر اینكه خود ابراز علاقمندی به بزرگان دین و همدردی در مصائب اولیاء الله و مۆسّسین مذهب تشیّع و اظهار رضایت به هدف مقدّس أئمه علیهم السلام و از خود گذشتگی آنان در احیاء شریعت مقدّسه می‌باشد از چیزهایی است كه در روایات زیادی به آن‌ها ترغیب شده و خود أئمه اطهار علیهم السلام به آن‌ها قیام نموده و شیعیان خود را به آن‌ها تحریض و امر فرموده‌اند، لذا مۆمنین لازم است این امور را كه چشم‌گیر دشمنان می‌باشد و روی همین جهت، در هر عصری خواسته‌اند اول این امور را از دست شیعه گرفته سپس به خراب كاری‌های دیگر چنگ بزنند، محترم شمرده، اهمیّت آن‌ها را درست فهمیده و در هیچ عصری از آن‌ها رفع ید نكنند. (دست نکشند) (آیة الله خویی ره)
ذكر مصائب وارده بر اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم و گریه از آن مصائب خود از مستحباتی است كه موجب غفران و رفع درجات مۆمن می‌باشد و أئمه هدی علیهم السلام هر دو جهت را سفارش نموده‌اند و از مقتضای مودّت ایشان حساب می‌شود كه خداوند متعال آن را اجر رسالت شمرده است و چون مصائب وارده و مقابله با آن‌ها متضمن شواهد بر رویدادها در اسلام است و مربوط به عقاید می‌باشد لذا لازم است ذكر آن‌ها در موارد مناسب ترك نشود(آیة الله تبریزی ره)
اقامه مجلس عزای حضرت سید الشهداء علیه السلام سیره ائمه معصومین است و ذكر مناقب و مصائب آن حضرت احیاء امر آل محمد صلی الله علیه و آله و استحباب آن مستفاد از روایات متواتره است(آیة الله وحید خراسانی دام ظله)
چند استفتاء از محضر آیة الله صافی گلپایگانی دام ظله:
بر سر و صورت زدن و گریبان چاك زدن در مصیبت آن بزرگوار مانعی ندارد.
معلوم نیست كه این كارها به عنوان ابراز شدت تألم بر مصائب اهل‌بیت علهیم السلام و عزاداری برای آن بزرگواران وهن باشد؛ بلی اگر موجب ضرر معتنی به (قابل اعتنا) شود جائز نیست.
این گونه امور كه در محلّی طبق مرسوم آن محل بوسیله آن اظهار حزن و عزا نسبت به سالار شهیدان علیه‌السلام بنمایند چنانچه ضرر معتد به (قابل اعتنا) برای جسم و جان نداشته باشد مانعی ندارد.
اشكال ندارد ولی مواظب باشید وقار عزاداری مخدوش نشود.
فرآوری: آمنه اسفندیاری
بخش احکام اسلامی تبیان
منابع:
سایت آیة الله صافی گلپایگانی دام ظله
سایت اجتهاد
مطالب مرتبط:
