تبیان، دستیار زندگی
چشم هایت اقتدار بی مثال نیل بود یا که اقیانوسی از بال و پر جبریل بود زیر باران نگاهت قلب لیلا می تپد بی حضورت کار و بار عاشقی تعطیل بود
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اشعار حضرت علی اکبر علیه السلام

حضرت علی اکبر

اقتدار بی‌مثال نیل

چشم هایت اقتدار بی مثال نیل بود

یا که اقیانوسی از بال و پر جبریل بود

زیر باران نگاهت قلب لیلا می تپد

بی حضورت کار و بار عاشقی تعطیل بود

از صدای نبض خیمه خوب فهمیدم دلت

تکیه گاه استوار و محکم این ایل بود

لحظه ای در کوچه ی دلتنگی من صبر کن

گر چه سر تا پای تو در سایه ی تعجیل بود

جزء جزء مصحف صد پاره ات را خوانده ام

شیوه ی روخوانی من شیوه ی ترتیل بود

می گذارد چهره بر رخسار اکبر ساعتی

این غروب جان گداز ذبح اسماعیل بود

علیرضا لک

***

ضریح تو

در قد و قامت تو قد یار ریخته                                   در غالب تو احمد مختار ریخته

به عمه های دست به دامن نگاه کن                        دور و برت چقدر گرفتار ریخته

گفتی علی و نیزه دهان تو را گرفت                          از بس که در اذان تو اسرار ریخته

معلوم نیست پیکرت اصلاً چگونه است                     بهتر نگاه می کنم انگار ریخته

دارد زره ضریح تو را حفظ می کند                             بازش اگر کنند بالاجبار ریخته

یک روز جمع کردن تو وقت می برد                            امروز بر سرم چقدر کار ریخته

زیر عبا اگر بروم پا نمی شوم                                  از بس به روی شانه من بار ریخته

گیسوی تو همین که سرت نیمه باز شد                   از دو طرف به شانه ات ای یار ریخته

آن کس که تشنگی مرا پاسخی نداد                        حالا نشسته بر جگرم خار ریخته

علی اکبر لطیفیان

***

پُر از علی

نگاه مختصری کن به چشم های ترم

که جان سالم از این مَهلَکه به در ببرم

لبی تکان بده پلکی به هم بزن بابا

نفس بکش علی اکبر نفس بکش پسرم

نفس بکش پسرم تا که من فزع نکنم

و پیش خنده یِ این قوم نشکند کمرم

دل من از پس این داغ بر نمی آید

حریف این همه آتش نمی شود جگرم

خودت بگو بدنت را چگونه جمع کنم

پُر از علی شده خاکِ تمام دور و برم

کنار جسم تو باید به داد من برسند

تو این همه شده ای! من هنوز یک نفرم

مصطفی متولی

***

حضرت علی اکبر

ماه کامل

ای مرتضی خصایل و احمد شمایلم                          وی پیش دیده چیده شده، میوه ی دلم 

بگشای دیده و به دلم، راه غم ببند                          برق نگاه نیست ولی سوخت حاصلم 

دیگر پس از تو، خیر نباشد به زندگی                        ای عمر من، به مرگم از این داغ، مایلم 

یا خیز و پیش من به نمازی دگر بایست                     یا لب گشای، بهر اذان در مقابلم 

تا آب دیده غرق نسازد مرا، ببین                              گشته، کنارخشکی لب هات ساحلم 

بر پیکرت که تیر نشانده؟ کمان منم                          کردی هلالی ام ز غم ای ماه کاملم 

دیگر نمی توانم، برخیزم از زمین                              با من چه کرده داغ، خدا داند و دلم 

یک جرعه آب، بهر تو ای گُل نداشتم                         اکنون ز آب دیده ببین پای در گِلم

علی انسانی

***

مرغِ پریده

رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان

رأفت برند حالت آن داغ‌ دیده را

یک‌ دوست زیر بازوی او گیرد از وفا

و آن یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

القصه هر کسی به طریقی ز روی مهر

تسکین دهد مصیبتِ بر وی رسیده را

آیا که داد تسلیتِ خاطرِ حسین

چون دید نعشِ اکبرِ در خون طپیده را؟

آیا که غمگساری و انده‌ بری نمود

لیلای داغ‌ دیده و زحمت‌ کشیده را؟

بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد

آتش زدند لانه مرغِ پریده را

ایرج میرزا

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.