گرافیک در آثار رادچنکو

"الکساندر رادچنکو" از 1910 تا 1914م. در مدرسه هنری کازان تحصیل کرد. سپس با فعالیتهای فوتوریسم روسی پیشرو آشنا شد و به مسکو رفت. جایی که در 1916م. با "ولادیمیر تاتلین" ، "لیوبوف پوپوا" و " مالویچ" آشنا شد . پس از انقلاب 1917م. فعالیت های فرهنگی دوباره سازماندهی شدند.

"رادچنکو" و معاصرانش از رهبران هنر تجربی جدید بودند و ایده هایشان با تولید و ساخت صنعتی هماهنگ بود. در 1918م. "رادچنکو" به " نارکُمپُرس" (کمیساریای مردمی روشنگری) پیوست و در سال 1921م. به عنوان مربی تدریس روش پایه و فلزکاری هنری، به کارگاهی هنری و تکنیکی  واقع در مسکو پیوست.

در این مدرسه به دانش آموزان اصول بنیادین طراحی، با تاکید بر مصالح و اصول پایه ترکیب بندی ، آموزش داده می شد. همچنین آنها تشویق می شدند که با جدیدترین تکنولوژی کار کنند . دراین دوره کارهای "رادچنکو" در چند نمایشگاه به نمایش درآمدند.

این آثار از ترکیب هایی شامل اجزای هندسی و تک فام تشکیل می شدند که از نظر رنگ های اصلی و سیاه و سفید، نسبت به نقاشی غیر معقول بودند. او در این آثار اهمیت خاصی برای خط، سطح و فضا قائل می شد.

در 1923م. "رادچنکو" از سوی "میخائیل تارابوکین" و دیگر منتقدان هنر کانسترکتیویسم تشویق شد تا از هنر زیبا به طراحی تغییر جهت دهد، یا به تعبیر دیگر، از سه پایه نقاشی به سوی ماشین حرکت کند. او در این سال با همکاری "مایاکوفسکی" در زمینه طراحی پوسترهایی برای سازمان های مختلف تجارت دولتی به کار پرداخت.

"مایاکوفسکی" شعارها را فراهم می آورد و "رادچنکو" جنبه های بصری آنها را می آفرید.

وی برای کامل کردن نمایش صراحت و قدرت بیشتر، شوخی های گاه به گاه با تضادهایی قوی از بلوک های رنگی را ترکیب می کرد. این آثار بیشتر به صورت تصاویر ترکیبی از دستاوردهای جنگ و افرادی که به سادگی شناخته می شدند، با بلوک های تایپوگرافی و قواعدی که مانند قواعد کانسترکتیویسم بودند، طراحی می شدند.

در دوره آشفتگی فرهنگی، "رادچنکو" در زمینه نمایش و سینما نیز فعالیت می کرد. او به طراحی پوسترهای " کینو پراودا" (سینمای حقیقت) و " کینو گِلاتس" (سینمای چشم) برای مستندساز انقلابی، "دزیگا ورتو" و نیز طراحی پوستر فیلم برای "رزمناو پوتمکین" اثر "سرگی ایزنشتاین" پرداخت.

در این طرح ها همانند  جلد مجله "لِف" به سال 1923-5م. و "نُویی لِف" به سال 1927-8م. وی به طور چشمگیر از عکاسی و فُتومونتاژ استفاده نمود.

پذیرفتن دیگرگونی های فرهنگ تجربی ، در سال های آغازین ایجاد اتحاد جماهیر شوروی و جایگزینی سوسیالیسم واقعگرای استالینی برای طراحان و به خصوص برای "رادچنکو" دشوار می نمود.

در میانه دهه 1930م. او بر روی ساختار روزنامه ها کار کرد، اما در سال های بعد دوباره به نقاشی روی آورد.

توضیح تصویر:

1-       طرح روی جلد سومین شماره "لِف" مجله حزب چپ هنری ، استفاده "رادچنکو" از تایپوگرافی مقدماتی را نشان می دهد. در این تایپفیس که نسخه ساده شده الفبایی سیرلیک است، حرف M برگردانده شده و به جای شماره 3 به کار رفته است. این فوتو مونتاژ از طریق بکارگیری تصاویر نمادین ، نوعی داستان پردازی را روایت می کند.

2-       "رادچنکو"با استفاده از طرح روی جلد ششمین شماره کینوگلاتس (سینمای چشم) خواننده را متوجه ساختار فرآیندهای سینمایی می کند. چشم خیره ای که در تصویر وجود دارد ، موتیف بازتابی است که توجه خواننده را به سوی عمل نگاه کردن به مناظر از طریق لنز دوربین جلب می کند که به معنای نگاه کردن به فیلم و خواندن یک پوستر است.

یک قرن طراحی گرافیک جرمی آینسلی، ترجمه آزاده اعتصام و مبوبه توتونچی، انتشارات یساولی

شناخت هنر گرافیک، اتشارات مارلیک

تاریخ طراحی گرافیک، فیلیپ.بی مگز، ترجمه غلامحسین فتح الله نوری، انتشارات سمت