اطلاعاتی درباره شبکه ماهواره ای PMC

بدون شک در نوروز سال 79 که اولین شبکه ماهواره‌ای فارسی زبان به شکل غافلگیرکننده و بدون اطلاع مدیران آن در ایران قابل دریافت شد، كمتر کارشناس و مسئولی گمان می‌برد که پس از 13 سال این شبکه‌های ماهواره‌ای بتوانند این گونه بر افكار عمومی تاثیرات كنترل نشده خود را بر جای بگذارند و به یکی از سوژه‌های مهم کشور تبدیل شود.

حدود 13 سال از آن زمان که مجری شبکه «IN Tv» از تماس یک شهروند اصفهانی با این شبکه شوکه شده بود و با تعجب و بهت یک سیب را از پای شبکه خودش نشان داد و از او پرسید «اگر الان مرا می‌بینی بگو که در دست من چیست؟!» می‌گذرد و این روزها شبکه‌های جدیدی در فضای لایتناهی تركتازی می‌كنند.

پی ام سی، بی بی سی فارسی، صدای امریکا، جم تی وی، من و تو، فارسی وان و شبکه AAA؛ «هفت قلوی مهاجم» شاید بهترین تعبیری باشد که بتوان برای این شبکه‌ها به کار برد. هفت شبکه ماهواره‌ای که هرکدام بخشی از مخاطبان را هدف قرار گرفته‌اند و همین 7 شبکه به عنوان رقیبی جدی برای سازمان عریض و طویل صدا و سیما و شبکه‌های بی‌شمار این سازمان قرار گرفته‌اند.

روزنامه هفت صبح به بررسی هفت شبکه ماهواره ای پربیننده پرداخته که در این مطلب اطلاعاتی درباره شبکه پی ام سی (PMC) ارائه می گردد:

دقیقا 10 سال پیش، زمانی که شبکه‌های ماهواره‌ای در تسخیر افرادی مانند امیر قاسمی ‌و شب خیز بودند یک شبکه 24 ساعته موسیقی خیلی بی سر و صدا پا به عرصه رقابت گذاشت. تا پیش از این روال این بود كه مجری‌های شبکه‌هایی مانند طپش و پن ساعت‌ها کنار مهمانانشان بنشینند، از هر دری حرف بزنند، خاطره بازی کنند، بینندگان با آن‌ها تماس تلفنی بگیرند و صحبت‌های آن‌ها به صورت زنده روی «ایر» برود. در این میان گاه گداری هم کلیپ‌های بی کیفیت موسیقی هم پخش می‌شد و بقیه ساعت روز هم همان برنامه‌ها تکرار می‌شد. شبکه پی‌ام‌سی اما بدون استفاده از هیچ گونه مجری با الگوبرداری از شبکه‌های معروفی مانند MTv برنامه‌های خود را به پخش کلیپ‌های داخلی و کلیپ‌های روز خارجی (که تا پیش از آن عملا در شبکه‌های ایرانی پخش نمی‌شد) اختصاص داد.

شکستن برخی هنجارهای اجتماعی و فرهنگی توسط شبکه‌های ماهواره‌ای جامعه ایران دقیقا از همین زمان آغاز شد. تا پیش از تاسیس این شبکه، نمایش شکل‌هایی خاص از پوشش و برخی صحنه‌ها تابویی بزرگ به حساب می‌آمد که در کلیپ‌های ایرانی وجود نداشت و کلیپ‌های خارجی هم تقریبا از شبکه‌های فارسی زبان پخش نمی‌شد. این شبکه اما با نمایش کلیپ‌های خارجی قبح شکنی خود را آغاز کرد و پس از مدتی کلیپ‌های ایرانی حتی از نمونه‌های خارجی نیز سبقت گرفتند!

از مهرداد اسماعیلی کیا به عنوان مدیر شبکه PMC نام برده می‌شود که یکی از ثروتمندان مقیم دوبی محسوب می‌شود. او شرکتی را به نام KIAMAX افتتاح کرده و همچنین در پروژه‌هایی از قبیل مجله PMC Magazine، مجله T3، موسسه مالی ضامن، آژانس هواپیمایی کلاب پرشیا، محصولات آرایشی Qmax، کنسرت‌های PMCevent و همچنین مجله گلچین سرمایه گذاری کرده است.

شاید کمتر کسی بداند کیا مکس حدود چهار سال پیش شبکه ای جدید به نام لایو کازینورا بر روی ماهواره ‌هاتبرد افتتاح کرد که قرار بود اولین قمار خانه تلویزیونی ایرانی (!) باشد اما پس از گذشت نزدیک به یک ماه از فعالیت خود به دلایل نامعلومی به کار خود پایان داد.

مدیریت این شبکه چراغ خاموش حرکت می‌کند و به همین دلیل شایعات زیادی در مورد وابستگی‌های او به داخل کشور مطرح می‌شود.

برنامه‌های این شبکه در ایام سوگواری قطع می‌شود، کلیپ‌های دارای مضامین سیاسی اجازه پخش از این شبکه را ندارند، معمولا رنگ پارازیت را به خود نمی‌بیند و تا سال‌های سال این شبکه فقط در محدوده ایران پخش می‌شد و ایرانیان ساکن اروپا و امریکا از وجود چنین شبکه ای بی خبر بودند! با این وجود شبکه PMC که مرکز آن در ابتدا در هلند بود و سپس به دوبی نقل مکان کرد نسبت به سایر شبکه‌ها همچنان حرفه‌ای محسوب می‌شود.

این شبکه هم با خوانندگان به اصطلاح زیر زمینی ایران ارتباط دارد و هم به عنوان یکی از شریک‌های تجاری موسسه آونگ که در لس‌آنجلس واقع شده با خوانندگان لس‌آنجلسی کار می‌کند و در واقع نبض موسیقی غیر رسمی‌ داخل و خارج از کشور در دستان این شبکه قرار گرفته است.

یکی از نکته‌های لاینحل دیگر پی‌ام‌سی آن است که هر زمان یک خواننده زیرزمینی داخل ایران تصمیم می‌گیرد مجوز دریافت کند و سلسله مراتب و پروسه طولانی اخذ مجوز را تا انتها طی می‌کند، ناگهان این شبکه یک کلیپ از این خوانندگان پخش می‌کند و سیر اخذ مجوز آن‌ها به تعویق می‌افتد!

منبع : رسانه ایران