هاشمیان:مربیگری تیم ملی به ما نمی رسد!

سرگرم شدنش در کار مربیگری در اوبرلیگای هامبورگ آلمان شاید او را از شرایط جزیی فوتبال ایران دور کرده، اما وحید هاشمیان از آن دسته آدم هایی است که اخبار و اتفاقات فوتبال ایران را همچنان دنبال می کند. بازیکن پیشین تیم ملی کشورمان پس از خداحافظی از فوتبال زندگی جدیدی را در آلمان آغاز کرده و خیلی جدی مربیگری را در تیم نیندورفر تی اس وی دنبال می کند. هاشمیان که صحبت های منطقی و جالبی درباره فوتبال دارد، پس از سال ها تجربه در فوتبال ایران و آلمان در خصوص وضعیت کلی فوتبال ایران، نحوه صعود به جام جهانی، کارلوس کی روش صحبت مفصلی انجام داده است.

-مدت زیادی است که از فوتبال ایران به دور هستی. چقدر اخبار را دنبال می کنی و به نظرت اتفاقاتی که در فوتبال مان رخ داده چگونه می دهد است؟

خبرهای فوتبال ایران را فقط از طریق اخبار پیگیری می کنم و از این که در درون فوتبال چه می گذرد خبر ندارم. زیاد پیگیر اتفاقات اخیر نبودم اما صعودمان به جام جهانی مهمترین اتفاق چند وقت اخیر فوتبال ایران است که فکر می کنم با نتایج دور رفت، کار تقریبا سخت و نا ممکنی بود. در این راه هم همه زحمت کشیدند و صعود بسیار با ارزشی داشتیم. صعود به جام جهانی باعث شد یک شوک به فوتبال مان وارد شود و در بین مردم هم این شوک را مشاهده کردیم.

-ما در سال 2006 هم که خودت تاثیر زیادی در صعودمان داشتی، به جام جهانی رفتیم. فرق صعود ایران به جام جهانی 2006 با جام جهانی 2014 را که 8 سال فاصله داشت، در چه چیزی می بینی؟

در مقدماتی جام جهانی 2006 کار ما یک مقدار راحت تر بود و مقتدرانه تر هم صعود کردیم، اما این بار کار ما خیلی سخت شده بود که با برد های خوب مقابل قطر و کره جنوبی توانستیم صعودمان را قطعی کنیم که واقعا جای تقدیر دارد.

-این بخش را که ما در 2006 مقتدرانه صعود کردیم را شاید همه قبول داشته باشند، اما برخی می گویند ما این بار اتفاقی و با شانس توانستیم سهمیه جام جهانی را بگیریم. چقدر با این حرف موافقی که تیم ملی با شانس مسافر برزیل شد؟

بالاخره شانس هم جزیی از فوتبال است. بعضی مواقع بازی خوب یک تیم را راهی جام جهانی می کند، بعضی مواقع برنامه ریزی خوب و بعضی مواقع هم شانس؛ اما تیم ملی مقابل کره جنوبی خیلی خوب و هوشیارانه بازی کرد و فکر می کنم اکنون ما باید از این اتفاق و صعود مان به جام جهانی خوشحال باشیم. ما در دور رفت نتوانسته بودیم خوب امتیاز جمع کنیم، اما در دور برگشت نتایج تیم ملی فوق العاده بود و فکر می کنم برد مقابل قطر و کره بود که ما را به جام جهانی برد.

-اکنون و در این وضعیت فعلی فوتبال ایران، صعود به جام جهانی چقدر می تواند فوتبال را رو به جلو سوق دهد. الان که به جام جهانی رفته ایم، نفعی عاید فوتبال ایران می شود؟

صددرصد برای مان نفع دارد. اولین نفع صعودمان به جام جهانی این است که ما دوره پیش نرفتیم اما این دوره رفتیم که این اتفاق مبارکی است. بعد از آن هم می توانیم در جام جهانی با تیم های مطرح دنیا بازی کنیم و فرصت رویارویی با تیم های معتبر جهان منفعت بزرگی برای فوتبال ماست. همین که اسم مان در جام جهانی باشد و در بزرگترین تورنمنت ورزشی جهان حاضر باشیم مطمئنا به فوتبال مان اعتبار می دهد. این تنها بخشی از منافع صعود به جام جهانی است و دیگر باقی قضایا بماند.

-اما خیلی ها تنها صعود به جام جهانی قانع شان نمی کند و از تیم ملی انتظار بازی آبرومندانه در جام جهانی را دارند.

من امیدوارم که بتوانیم در جام جهانی نمایش قابل قبولی ارائه بدهیم. البته این را هم می گویم که باید از صعود به جام جهانی و حضور در برزیل خوشحال باشیم و در ادامه تلاش مان را برای بهترین نمایش بکنیم. ما در چندین سال گذشته بازی های خوبی از تیم ملی کشورمان ندیده بودیم و فوتبال مان چندان کیفیتی نداشت. حالا که به جام جهانی رفتیم باید به این موضوع نیز اهمیت بدهیم.

-مسلما بازی خوب انجام دادن برنامه ریزی خوب هم می خواهد، اما در چند وقت اخیر اصلا هماهنگی میان فدراسیون، سازمان لیگ و تیم ملی مشاهده نشد که یکی از این بی برنامگی ها نیز لغو اردوی تیم ملی بود. نظرتان در این مورد چیست؟

برنامه ریزی ما هیچ وقت دقیق نبوده و نمی توانیم بگوییم که فقط مربوط به این دوره است. این اولین باری هم نیست که بی برنامگی می بینیم اما به نظرم نباید اردوها و برنامه های چیده شده برای تیم ملی لغو شود. ما باید برنامه ریزی علمی و حرفه ای داشته باشیم. بازی های دوستانه ای که به حریفان مان در جام جهانی شباهت دارد را برگزار کنیم، لیگ مان را با برنامه و منظم پیش ببریم و چندین و چند مورد دیگر که به تیم ملی مان کمک کند. لیگ خوب و بازی های خوب می تواند کمک زیادی به تیم ملی مان کند و باید به این نکته توجه داشته باشیم.

-در این بین باید اولویت را به تیم ملی بدهیم یا باشگاهی؟

هر دو باید در اولویت باشند. تیم ملی خوب از دل لیگ خوب بیرون می آید و باید به این نکته توجه داشته باشیم. ما اکنون مانند چند سال پیش لژیونر نداریم که بخواهیم فرصت را از دست بدهیم. فکر می کنم تعطیل شدن لیگ به خاطر برنامه های تیم ملی و مقطعی برگزار شدن بازی ها به نفع تیم ملی هم نیست. باید طوری برنامه ریزی شود که نه تیم ملی ضرر کند و نه باشگاه ها.

-اما کی روش نظرش این بود که تیم ملی پس از سال ها به جام جهانی رفته و باید حمایت شود. در این بین هم می خواست فدراسیون فوتبال و مسئولان مشخص کنند که تیم ملی برای شان اولویت دارد یا باشگاه ها که این موضوع حاشیه های زیادی هم به همراه داشت.

خب هم تیم ملی و هم باشگاه ها به اندازه ای حق دارند. تیم ملی مهم تر است اما تیم ملی قوی از دل لیگ بیرون می آید و هرچه لیگ قوی تر باشد تیم ملی قوی تر می شود. باید این دو را در کنار هم گذاشت و بعد یک برنامه ریزی دقیق کرد.

-چقدر حق را به کی روش می دهید. او هم به عنوان مربی تیم ملی خواسته هایی دارد که بعضا عملی نمی شود و شاید با این بی برنامگی ها به او بهانه هم بدهیم.

خب کی روش در لیگ های بزرگ دنیا مربیگری کرده است. او حرفه ای فکر می کند اما شرایط فوتبال ما با فوتبال اروپا خیلی فرق دارد. آنها از نظر مدیریتی، فنی و ... حرفه ای هستند و استاندارد هایی که کی روش می خواهد را ما نمی توانیم در اختیارش قرار دهیم.

-همین استانداردهایی که درباره اش حرف زدی؛ ما اکنون از این استانداردها عقب هستیم و حتی خیلی ها می گویند عقب گرد هم داشتیم. فوتبال حال حاضر ما با زمانی که خودت در آن حضور داشتی و بازی می کردی چقدر تغییر کرده؟ آیا عقب گرد کردن فوتبال مان را قبول داری؟

شاید زیاد به عقب نرفته باشیم اما مطمئنا کشورهای دیگر به سرعت پیشرفت می کنند. ما الان پیشرفت مان کند شده و فوتبال مان عقب مانده است. برای پیشرفت برنامه های کوتاه مدت و فقط رسیدن به تیم ملی فایده ای ندارد، باید استعداد یابی و بازیکن سازی کنیم تا آینده را بسازیم. از وضعیت فعلی فوتبال مان چندان خبر ندارم اما فوتبال ما اکنون برنامه ریزی خوب می خواهد. یک مدیریت قدرت مند که در فوتبال بتواند کارهای اجرایی کند و برنامه ها را پیش ببرد. کار بسیار سختی است اما نشدنی نیست.

-در این مورد یک بار هم صحبت کرده بودی و گفتی که ما باید به جای مربی و بازیکن خارجی مدیران خارجی وارد فوتبال مان کنیم. مشکل فوتبال ایران با مدیریت خوب حل خواهد شد؟

به نظر من تا به الان مربی و بازیکن خارجی به حد کافی وارد فوتبال مان شده است و دیدیم که نتیجه خوبی نگرفتیم. الان باید مدیرانی را به فوتبال مان بیاوریم که در دنیا صاحب سبک هستند. کشورهایی که فوتبال شان پیشرفت کرده است و حالا باید از مدیران آنها برای پیشرفت فوتبال مان استفاده کنیم. این مدیران را وارد باشگاه های مان کنیم و برنامه ریزی را از آنها یاد بگیریم تا باعث پیشرفت مان شود.

-خودت بیشتر با فوتبال آلمان سر و کار داری. تفاوت میان ما و آنها چقدر است؟

ما نباید فوتبال مان را با این ها مقایسه کنیم. در آلمان نه تیم ها بلکه باشگاه هایی حضور دارند که واقعا ریز ریز کار های شان روی برنامه است. اینجا کارها بر اساس شایسته سالاری انجام می شود و رابطه هیچ معنایی ندارد. به این دلایل اصلا ما قابل مقایسه با این ها نیستیم.

-خب شاید بتوانیم خودمان را با آسیایی ها مقایسه کنیم. فکر می کنی ژاپن که الان خیلی ها می گویند خودش را از فوتبال آسیا جدا کرده است، در این چند سال چه کار کرد که ما نتوانستیم بکنیم؟

خب یک نمونه خوب از کشورهایی که پیشرفت خوبی در فوتبالش داشته ژاپن است. اطلاع داریم که ژاپنی ها چندین سال پیش بازیکنان با تجربه و بزرگ جهان را به کشورشان بردند تا بازیکنان خودشان حرفه ای شود. بازیکنانی نظیر لیت بارسکی و ... که به نظرم خیلی به پیشرفت فوتبال ژاپن کمک کرد. آنها فوتبال را از بزرگان فوتبال جهان یاد گرفتند، لیگ شان را جذاب کردند و می بینیم الان از فوتبال آسیا پیشی گرفتند. یک زمان ژاپن خیلی راحت مقابل ما شکست می خورد و همیشه 2، 3 گل از ایران می خورد، اما الان این گونه نیست و ژاپن واقعا فوتبالش پیشرفته است. فکر می کنم ما الان در جایی هستیم که اگر بخواهیم همین گونه بمانیم به زودی فوتبال تایلند هم از ما عبور می کند. الان قطر، عمان و این گونه کشورها به زور پول هم شده هزینه می کنند تا فوتبال شان رو به جلو حرکت کند اما....

-اما ما از هزینه کردن در راه درست فوتبال هراس داریم. برای چه این گونه شده است و مدیران ما نمی توانند طوری هزینه کنند که به پیشرفت فوتبال کمک کند؟

من دقیقا از داخل فوتبال مان خبر ندارم که بدانم پگونه هزینه می شود یا چرا هزینه ای نمی شود، اما می دانم که بزرگترین مشکل مدیران ما نبودن پول است و این مشکل هم به نوع برنامه ریزی ها باز می گردد. در فوتبال باید در آمدزایی کنیم یا از ارگان های دولتی پول بگیریم یا پول شخصی وارد فوتبال کنیم. در آمدزایی زیادی که نداریم، حمایت ارگان های دولتی هم کافی نیست و افرادی هم که می آیند و شخصی هزینه می کنند با این اوضاع فوتبال خیلی زود دلزده می شوند. متاسفانه فوتبال ما از نظر اقتصادی هم عقب است و باید این مورد را هم بهبود ببخشیم.

-نمونه کارهایی که پرسپولیس می کند، به اقتصاد این باشگاه کمک کرده؟ امضا تفاهم نامه و قرارداد همکاری با باشگاه های اروپایی در این شرایط خوب است؟

همه این ها خوب است، اما به شرطی که درآمد زایی هم داشته باشیم. ارتباط فرهنگی بگیریم و تعاملاتی کنیم که به ورزش مان کمک کند. به شرطی که در کنار این قراردادها و تفاهم نامه های همکاری از نظر اقتصادی هم پیشرفت کنیم.

-کمی از این بحث دور شویم. چه شد که وحید هاشمیان تصمیم گرفت از فوتبال خداحافظی کند، در حالی که بازیکنی با توانایی های تو می توانست چند سال دیگر در لیگ ایران بازی کند؟

زمانی که بازی می کردم، همیشه می گفتم باید موقعی از فوتبال بروم که تصمیم با خودم است. نمی خواستم آنقدر بمانم که آخر بیرونم کنند. بعد از این که چند وقتی از فوتبال دور شدم، مصدومیت و درد کمرم شدید تر شد. آن موقع بود که دیدم دیگر نمی توانم مثل سابق ادامه بدهم و به همان اندازه سابق مفید باشم. این اتفاقات، مصدومیت و بعد از آن هم به دنیا آمدن دخترم باعث شد تصمیم بگیرم و خداحافظی ام را اعلام کنم.

-و در پایان بازیگری پا به عرصه ی مربیگری گذاشتی. حالا چرا از آلمان و اوبرلیگا شروع کردی؟ از شرایط نیندورفر راضی هستی؟

خب تصمیم گرفته بودم بعد از این که به سن بازنشستگی رسیدم، وارد عرصه مربیگری شوم. از اوبرلیگا شروع کرده ام و از شرایط هم راضی ام. به نظرم این چالش خوبی برای من است تا بعد از این شروع بتوانم وارد عرصه های بزرگتری بشوم.

-به این دلیل که علاقه زیادی به فوتبال آلمان داری، باید سقف آرزوهایت هم مربیگری در یک تیم بوندسلیگایی باشد. اینطور است؟

به هر حال هر بازیکن، مربی یا مدیری که در یک کشور کارش را شروع می کند، صددرصد آرزویش حضور در بالاترین لیگ آن کشور است. بعضی آرزوها به وقوع می پیوندد و بعضی ها نه. من هم دوست دارم که در بوندسلیگا مربیگری کنم. شرطش پیشرفت کردن، حضور در کلاس های مربیگری سطح بالا و دریافت مدارک معتبر مربیگری است.

-به این موضوع هم فکر کرده ای که شاید روزی روی نیمکت تیم ملی بنشینی؟

مربیگری تیم ملی کشورم مطمئنا برای من یک افتخار است و برای هر کسی آرزوست، اما متاسفانه برای مربیگری در ایران لیاقت حرف اول را نمی زند و به همین دلیل فکر نمی کنم مربیگری تیم ملی به ما برسد!

-شاید تا زمانی که در مربیگری پیشرفت هایی که می خواهی بکنی، شایسته سالاری هم وارد فوتبال مان شود.

(با خنده): آن موقع هم تا نوبت ما شود فکر کنم شرط و شروط هایی بگذارند که نگذارند ما مربیگری کنیم. آن وقت باید ما انواع و اقسام کلاس ها را برویم، تجربه کسب کنیم تا بعد ببینیم آیا هدایت یک تیم را به ما می دهند یا نه!

منبع : سایت شخصی هاشمیان