شرط قبولی نماز چیست؟

آن زمان که انسان به فکر منکر افتاد؛ اگر دید نمازش مانع اوست و نماز به وی گفت: تو نماز می‌خوانی و عبادت خدا را می‌کنی، این کار را نکن! و او این کار را نکرد، بداند نمازش مورد قبول است.

گاهی این سوال پیش می‌آید که شرط قبولی عبادات و نماز چیست؟

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «أَقِمِ الصَّلَاةَ؛ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَر» (1) بخوان و نماز را برپا دار كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‏دارد. با توجه به این آیه، در می‌یابیم که شرط قبولی نماز این است که نماز، انسان را از کارهای زشت و ناپسند باز دارد.

امام صادق (علیه‌السلام) نیز می‌فرمایند: اللّه جل و عزّ فى بعض ما اوحى: انما اقبل الصلاة ممّن یتواضع لعظمتى و یكف نفسه عن الشهوات من اجلى و یقطع نهاره بذكرى و لایتعظم على خلقى و یطعم الجائع و یكسو العارى و یرحم المصاب و یۆوى الغریب (2)

خداوند فرمود، نماز کسی را می‌پذیرم که در پیشگاه عظمت من خشوع کرده و خویش را از شهوات، بخاطر من باز دارد و روزش را با یاد من سر کند و بر مخلوقات من تکبر نورزد و گرسنگان را سیر و برهنگان را بپوشاند و بر گرفتاران، لطف نماید و آوارگان را پناه دهد.

آیت الله بهاءالدینی در این رابطه می‌گویند: «اگر می‌خواهید بدانید نماز شما مورد قبول است، ببینید نماز شما جلوی فساد، تباهی، دروغ و منکرات را می‌گیرد یا نه. کار نماز این است، همان طور كه آتش می‌سوزاند و آب، خاموش می‌کند، نماز هم انسان را از منکرات نجات می‌دهد. آن زمان که انسان به فکر منکر افتاد؛ اگر دید نمازش مانع دروغ گفتن اوست و نماز به وی گفت: تو نماز می‌خوانی و عبادت خدا را می‌کنی، این کار را نکن! و او این کار را نکرد، بداند نمازش مورد قبول است. (3)»

پی‌نوشت‌ها:

1- آیه 45 سوره عنكبوت

2- محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 78، ص 285، روایت 1، باب 24

3- بوی باران