تربیت فرزند یک محصول مشترک
همه ما می خواهیم فرزندانمان مان را با عشق و علاقه، هوش و زیرکی و تمام ارزشهایی که قرار است با آنها زندگی کند بزرگ کرده و پرورش دهیم. اما واقعا چگونه این مهم دست یافتنی می شود؟
اتخاذ یک روش دقیق ما را راهنمایی می کند که چگونه در مورد مسایل و چالش های روز به روز تصمیم گیری کنیم. فرزندان ما برای رشد و یادگیری احتیاج به آزادی دارند. آنها نیاز دارند فرصت کافی در اختیارشان قرار داده شود که انتخاب کنند و محدودیتها و مسئولیتها را یاد بگیرند.
برای ایجاد پل ارتباطی و پر كردن شكاف بین ما و فرزندمان باید سعی كنیم كه خودمان را جای آنها بگذاریم و از دیدگاه و منظر آنها به دنیا نگاه كنیم، باید یادمان باشد كه قبل از هرگونه واكنش كمی تامل كنیم؛ ببینیم چرا فرزندمان رفتار خاصی دارد و یا چرا این توجیه و تفسیر خاص را دارد.
البته تمام والدین درباره تربیت فرزندان با هم جر و بحث می کنند گاهی اوقات به نظر می رسد که آنها متعلق به هر دوی شما هستند و گاهی نیز ممکن است به نظر برسد که اتخاذ روش تربیتی فرزندان، یکی از شما (والدین) را در مقابل دیگری قرار می دهند و آنگاه قیل و قال شروع می شود.
وقتی زوجین تصمیم بگیرند که تربیت فرزندان را با همکاری هم بر عهده بگیرند، مهمترین اقدامی که آنها می توانند در قبال هم انجام دهند عبارت است از چگونه صحبت کردن درباره استرس ها و تنش ها و اختلاف نظرها با هم.
درست است زمانی که شما هر دو خسته و یا پرمشغله هستید حفظ و تداوم یک تعامل خوب دشوار است اما این دقیقا باارزش ترین تلاشی است که شما می توانید برای جلوگیری از بزرگ شدن موضوعات کوچک و کم اهمیت؛ و تبدیل شدن شان به مشکلات بزرگ انجام دهید. ضمنا فرزندان با ملاحظه سبک برخوردی والدین پیرامون مشکلات می آموزند که چطور اختلافات و مشکلات را حل و فصل کنند.
تحقیقات نشان می دهد که موارد ذیل برای دست یابی زوجین به احساس نزدیکی(در تربیت فرزندان) مهم هستند:
** اعتقاد و باور داشتن بر اینکه همسرتان توانایی یک والد خوب شدن را داراست.
** قدردانی و تشکر و احترام گذاشتن به همسرتان و همراهی وی در چالشهای مختلف زندگی روزمره
** حمایت کردن از تصمیمات و سخت گیری های والدین گونه همدیگر (حتی اگر شما به طور صد درصد با آنها موافق نیستید)
** تحقیر نکردن همسرتان از طریق سرزنش و نکوهش و انتقاد کردن از او
** تقسیم کردن مهربانه و دوستانه مسئولیت و کارهای خانه
** احترام گذاشتن و حمایت کردن از تصمیمات همسر
** مشارکت و درگیر شدن با یکدیگر در روند رشد و تعالی فرزندان
** با هم (مانند یک گروه) کار کردن و فهم و تشخیص پیشرفت همسر در ایفای نقش والد بودن
به جملات زیر نگاهی بیندازید آنها به شما کمک می کنند که ببینید قدرت شما به عنوان یک زوج هنگام پدر و مادر شدن چه میزان است و سپس پاسخ های خود و همسرتان را مقایسه کنید:
** ما قادریم وظایف مربوط به امور منزل و مسئولیتهای پدر و مادر بودن را دوستانه با هم تقسیم کنیم
** احساس دلگرمی و اطمینان می کنم، همسرم مرا درک می کند و این در ایفای نقش والدینی بسیار مهم است.
** من قادرم که همسرم و چیزهایی که والد بودنش را تحت تاثیر قرار می دهد درک کنم
** ما قادریم چالش های مربوط به والدین بودن را با هم حل و فصل کنیم
** ما ارزشها و ایده های یکسان مان را به عنوان یک پدر و مادر با هم به مشارکت می گذاریم و رویاها و آرزوهای یکسانی برای فرزندان مان داریم
** من قادرم از تصمیم همسرم در مقابل فرزندانم حمایت کنم
** احساس دلگرمی دارم زیرا همسرم در مقابل فرزندان مان از من حمایت می کند.
حالا چی؟
با یک نگاه دقیق به پاسخ ها یتان ممکن است متوجه شوید که در برخی حوزه های ارتباط با همسرتان، احساس متفاوتی دارید. هدف این تمرین انتقاد و نکوهش همدیگر نیست بلکه تشخیص احساساتی است که سبب می شود احساس اتحاد و یکی بودن بکنید نه احساس تنهایی و در مرحله بعد کار کردن روی این احساسات.
لذا اگر یکی از شما پاسخ داد که کارهای منزل به طور دوستانه و منصفانه میان تان تقسیم نشده؛ وقت ان است که سعی و تلاش کنید، فکر کنید و دنبال راهی یا کاری بگردید که با انجام آن قادر شوید کمی شرایط را بهبود ببخشید. گاهی اوقات گوش دادن به یکدیگر و کمی تغییرات کوچک تفاوت های بزرگی ایجاد می کنند.
ممکن است احساس کنید که شما قادرید بیشتر اوقات از همدیگر پشتیبانی کنید اما همواره مسایل خاصی هست که همیشه روی آن توافق ندارید. به عنوان مثال برخی موضوعات نظم و انضباط مثل ساعت خواب بچه ها، ساعت مراجعه بچه ها به منزل، دوستان خاص و ویژه داشتن، تکلیف درسی و ...
در این موارد تلاش کنید بفهمید چرا اینها نقاط کور و گره ارتباط شما با همسرتان هستند. ممکن است یکی از شما بیش از دیگری نگران برخی مسایل باشد. اگر می توانید نسبت به ترس یا نگرانی پشت یک تصمیم انضباطی خاص، صادق باشید. ممکن است بتوانید در این موضوع خاص به طرز تفکر مشابهی دست بیابید. به یاد داشته باشید لازم نیست روی همه چیز توافق کنید آنچه مهم است این است که در طرز برخورد با فرزندان و موضوعات مربوط به آنها متحد باشید. اعتقاد داشتن به توانایی تان مهمترین جنبه کار گروهی والدین است. بنابراین شروع کردن با موضوعاتی که بیشتر نسبت به آنها خوش بین و دلگرم هستید بهتر است. همیشه در زندگی فراز و فرود هست اما زوجینی که معتقدند می توانند موفق شوند به احتمال بیشتری می توانند پس از برخورد با یک مشکل به عقب بازگردند و کارها را درست مدیریت کنند.
فرزندان شما باید بدانند که در این خانه مقررات ثابت است و نوعی ثبات ضمنی را در فضای خانه احساس کنند نه اینکه به این نتیجه برسند که مقررات مادر با مقررات پدر متمایز است و لذا " از این ستون به آن ستون فرج است"
مریم عطاریان
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
