ممیزی و مهرجویی
ایوبی به دعوت مهرجویی وارد معرکه تازه میشود؟
هنوز زمان طولانی از بازگشایی خانه سینما سپری نشده و تبعات این اقدام که میتواند شبیه به کوه یخ باشد به طور کامل برای مدیران تازه نفس سینمای کشور مشخص نشده است که صدای معترضهای، این اقدام را برای پذیرش وقوع تحول در مدیریت سینمای کشور ناکافی ارزیابی میکند و خواستار یک گام عملی تر و البته به مراتب بلندتر به عنوان نخستین گام میشود و آن هم رفع توقیف فیلمهای سینمایی است. اما آیا این مطالبه در همین فاصله کوتاه تحقق پذیر است؟
شب- داخلی- باشگاه دیپلماتیک وزارت امور خارجه. جمعیتی دو هزار و پانصدنفره، گرد میزها و یا در محوطه با لبخندهایی بر لب. شادمان نه صرفاً برای اینکه در جشن روز ملی سینمایی شرکت میکنند که در سالهای پیشین به حاشیه تقویم رفته بود، بلکه به خاطر اینکه این جشن مصادف با بازگشایی خانه سینما پس از دو سال شده است. خانهای که کارت این جشن را در داخلش دریافت کردند.
سخنان آنهایی که پشت تریبون رفتند نیز این شادی را تکمیل کرد؛ از علی جنتی و حجت الله ایوبی که تاکید داشت فیلمهای دارای مجوز تولید و اکران حمایت میشوند و پشت آنها در مسیر اکران خالی نمیشود تا گفتههای پرویز پرستویی و همایون اسعدیان که نوید روزهای تازهای میدادند اما عدهای به میز رئیس جدید سازمان سینمایی می نگریستند و جای خالی برخی از چهرههای شاخص سینمای ایران که میتوانستند همنشین تقوایی و کیمیایی باشند اما ترجیح دادند به این جشن نیایند و اگر جویا شدند تاکید کنند که در جریان نبودند یا در سفر بودند.
با این حال همیشه حقیقت تمام آن چیزی نیست که تماشا میکنیم و گاهی بخشی از حقیقت را در شنیده ها باید جست. کافی بود اندکی محرم سینماگران باشید تا در پچ پچ ها سهیم تان کنند. حرف های درگوشی درباره آنهایی که به جشن روز ملی سینما نیامدند اما پیغام هایشان آمد که مدیران تازه سینمای کشور اول برادری شان را با رفع توقیف فیلم ها ثابت کنند. این تنها خواسته در پرده چهره هایی چون مهرجویی که غایب مجلس بود، تلقی نمیشد و بسیاری از کارگردانان حاضر نیز درخواست مشابهی را مطرح کرده بودند.
همان زمان انجام چنین درخواستهایی را به شکل خصوصی علنی کرد و حتی شرط اثبات برادری را نیز مطرح کرد و حتی این هشدار را داد که عدهای دست به کار شده تا اگر هرکدام از این فیلمها رفع توقیف شوند، تجمعاتی شبیه به تجمع عده ای برای اعتراض به اکران فیلمهای «من مادر هستم»، «گشت ارشاد» و «زندگی خصوصی» به راه بیاندازند و فیلم را از پرده پایین بکشند و برای سازمان سینمایی و مدیران تازه نفسش هزینه های بالایی ایجاد کنند و از این حیث تاکید شد که رفع توقیف فیلمها - آن هم به طور وسیع- مستلزم تدبیر جدی است.
هر مدیری روی کار آمده گفته من به سینمای مستقل و خصوصی توجه میکنم و حامی سینماگران هستم و... ، کدامشان به حرفشان عمل کردند و پای حرفشان ایستادند؟
با این حال چهرههای چون داریوش خان مهرجویی چندان حوصله صبر ندارند و احتمالاً در حالی که به عقربه های ثانیه شمار ساعت اش خیره شده بوده، گفت و گویش با کافه سینما را انجام داده و درخواست داشته مشکلات یک روزه سینما از جمله توقیف فیلمها که یکی از آنها برای شخص مهرجویی است برطرف شود. در بخشی از این گفت و گو آمده است: «اینها که همهاش حرف است! چه کسی تا حالا این حرفها را نزده؟ هر مدیری روی کار آمده گفته من به سینمای مستقل و خصوصی توجه میکنم و حامی سینماگران هستم و... ، کدامشان به حرفشان عمل کردند و پای حرفشان ایستادند؟ نگاه منفیای به آقایان تازهوارد ندارم اما تا زمانی که به حرفهایشان عمل نکنند و پشت جوانان نایستند و فیلمهای توقیفی را رفع توقیف نکنند، ترجیح میدهم موضعگیری بیهوده نکنم.»
وی در بخشی دیگر از این گفت و گو تاکید کرده است: «مهمترین کاری که ابتدا باید انجام بدهند رفع توقیف فیلمهای توقیفی است. آثاری که در این چند سال خاک خوردند و فرصت دیده شدن پیدا نکردند. بعد هم باید از نسل جوان و این بچههای تازهنفس حمایت کنند و دستشان را بگیرند. زمانی میشود به این مدیران کمی اطمینان کرد که فیلمهای توقیفی و مستقل را روی پرده ببینیم ولو در چند سینما و چند سالن محدود. مثل همه جای دنیا. از فیلمهایی که در فرم و مضمون ساختارشکنی کردند و حرف تازهای داشتند باید حمایت شود و سینمایی خاص را بهشان اختصاص داد. اگر سینمایی مثل سینما سپیده را به این جوانان بدهیم مطمئنن مخاطبان خودشان را پیدا می کنند و از آثارشان استقبال میشود.»
در واقع با این اوصاف عملاً به ایوبی به عنوان رئیس تازه سازمان سینمایی گفته میشود: «اگر حمایت و همراهی ما را میخواهی، در اقدامی شبانه فیلمهای ما را رفع توقیف کن و به ما سینماگران نیز ارتباطی ندارد که این اقدامات چه هزینه هایی در پی دارد.» و این مطالبه را بگذارید کنار سایر مطالبهها مطرح شده نظیر حمایت از فیلمهایی که مضامین ساختارشکنانه دارد. آیا طرح همین موضوع توسط ایوبی - نه اجرایش- کفایت نمیکند تا او هر روز در راهروهای مجلس برای پاسخگویی حاضر باشد؟
حقیقتاً هم اکنون که کمیسیون فرهنگی مجلس که دقیقاً از طیف نزدیک به دولت پیشین شکل گرفته در پی سوال از وزیر فرهنگ و ارشاد برای بازگشایی خانه سینما برآمده، سینماگران چه اقدامی در حمایت از وزیر و رئیس سازمان سینمایی داشته اند و فردا روزی که پس از رفع توقیف یک فیلم سینمایی، مقابل وزارت فرهنگ و ارشاد تجمع شود و یکی از همین نمایندگان محترم وزیر را به صحن علنی بکشد، سینماگران از جمله جناب مهرجویی چه حمایتی خواهند کرد و چرا باید ایوبی به دعوت ایشان پس از معرکه خانه سینما، به یک باره وارد معرکه تازه دیگری نیز شود؟
بدون شک توقیف برخی فیلمها در چند سال اخیر اشتباه بود، کما اینکه تعطیلی موقت خانه سینما اشتباه بود اما رفع برخی از این اشتباهات مستلزم زمان و توجیه تمامی نهادهای تصمیم گیر است، چرا که در کشورمان قدرت مطلقهای در حوزه فرهنگ وجود ندارد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حرف اول و آخر را نمی زند. بنابراین باید منطقی بود و از مدیران سینمایی نیز در پروسه زمانی متوقع بود، ضمن آنکه این توقع نباید با منفعت گرایی شخصی یا گروهی گره خورده باشد و اگر واقعاً دلسوز سینما هستیم، نگاه مان باید در همین سطح باشد.
در بحث ممیزی نیز قبل و پس از تولید فیلمهای سینمایی، معضل اساسی سلیقه ای بودن ممیزی است و انتظار میرود به جای آنکه صرفاً درخواست رفع توقیف چند فیلم را داشت، درصدد برآمد تا ممیزی فیلم قاعده مند شود تا اگر روزی ایوبی نامی رفت و شمقدری نامی بازگشت، همان آش و همان کاسه پیشین نشود و قانون مصوب و ابلاغی به سینماگران از این پس حدود و ثغور ممیزی را مشخص نماید و سینماگران دیگر با ممیزی سلیقهای مواجه نباشند که یک فیلم در دولتی مجوز ساخت نگیرد اما در دولت بعد مجوز اکرانش نیز به سادگی صادر شود.
بخش سینما و تلوزیون تبیان
منبع : خبرگزاری تابناک