تبیان، دستیار زندگی
از همان روزهای بعد از انتخابات هم معلوم بود که چهارمین دوره شورای شهر تهران، یکی از پرحاشیه ترین دوره های خود را تجربه خواهد کرد. اصولگرایان تیتر زدند: پیروزی قاطع اصولگرایان در انتخابات شوراها و اصلاح طلب ها هم تیتر فتح اصلاح طلبانه شوراها را منتشر کر
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : محسن جندقی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شورای شهر یا شورای قهر؟


از همان روزهای بعد از انتخابات هم معلوم بود که چهارمین دوره شورای شهر تهران، یکی از پرحاشیه ترین دوره های خود را تجربه خواهد کرد. اصولگرایان تیتر زدند: "پیروزی قاطع اصولگرایان در انتخابات شوراها" و اصلاح طلب ها هم تیتر "فتح اصلاح طلبانه شوراها" را منتشر کردند اما واقعیت چیز دیگری بود.
شورای شهر

تعداد اعضای اصولگرایان و اصلاح طلبان در شورای شهر تهران مساوی بودند و چند عضو به اصطلاح مستقل هم در بین اعضای جدید وجود داشت که معلوم نبود در رای گیری ها کدام طرفی خواهند بود. همه پیش بینی ها هم درست از آب در آمد و حاشیه ها از همان روز اول گریبان شورای شهر تهران را گرفت. شاید تصور کنید پرداختن به موضوع قهر و آشتی و حاشیه جلسات ابتدایی شورای شهر تهران کمی دیر باشد و حق با شماست اما مسلما پرداختن به آینده شورایی اجتماعی و شهری که بوی سیاست زدگی آن به مشام می رسد ضروری است. متن حاضر درباره آینده شورای چهارم است نه گذشته آن.

سوگند شورا

آیا می دانید تک تک اعضای شورای شهر تهران چه سوگندی در اولین جلسه خود خوردند: "من در برابر کلام الله مجید به خداوند متعال سوگند یاد می کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می نمایم که در حفظ امانت و انجام هر چه بهتر وظایفم و خدمت به مردم کوشا باشم و قانون اساسی و سایر قوانین و مقررات کشور را در چهارچوب وظایف و اختیارات خود مراعات نمایم و در همه زمینه ها عدالت و انصاف را در نظر داشته و مادامی که در شورای اسلامی شهر عضویت دارم در رعایت صرفه و صلاح و پیشرفت امور شهر و شهرداری اهتمام نمایم."

تاکنون 7 جلسه شورای شهر تهران برگزار شده اما در این جلسات چه اتفاقی افتاده است؟ جلسه اول انتخاب رئیس شورا و هیات رئیسه بوده، جلسه دوم پرحاشیه ترین جلسه انتخاب شهردار بوده، جلسه سوم قهر و آشتی اعضا بر سر رای دادن و را ندادن به کاندیدای مورد نظر خود بودند، جلسه چهارم، پنجم و ششم درباره اینکه نام کمیسیون ها چه باشد و در عنوان کمیسیون ها چه کلمه ای کم یا زیاد شود و در جلسه هفتم هم گزارش چند مسوول شهری ارائه شد.

در هفت جلسه ابتدایی شورای شهر تهران حاشیه پررنگ تر از متن بوده و در روزهایی هم که حاشیه نبوده - تا جلسه هفتم- اعضا یا درباره تعداد کمیسیونها بحث می کردند یا درباره نام آنها با هم چانه می زدند! در دوره اول شورای شهر تهران با وجود اینکه 100 درصد اعضا از اصلاح طلبان بودند اما به علت تشدید اختلافاتشان نهایتا شورا توسط شورای حل اختلاف وزارت کشور منحل شد

در این بین هم حتی اعضای هیات رئیسه شورای شهر بر سر شمارش آرای فلان کمیسیون با هم درگیری لفظی پیدا می کردند. یکی از اعضا، دیگری را خائن و رانت خوار و دیگری، آن یکی را دیکتاتور خواند. چند نفر از اعضا هم وقتی یک عضو شورا سخن می گوید به نشانه اعتراض جلسه را ترک می کند و در گفتگو با خبرنگاران هر نوع اهانتی به عضو دیگر شورا نسبت می دهد و از آن ابایی ندارد. آیا باورتان  می شود این اعضا همان هایی هستند که به پیشگاه خدا قسم خوردند تا به انجام هر چه بهتر وظایفشان و خدمت به مردم کوشا باشند؟ برای درک بهتر این مساله عملکرد 20 روزه شورای شهر تهران را مرور می کنیم:

جلسات شورای شهر چهارم

تاریخ

مصوبات و تصمیم اعضای شورای شهر چهارم

جلسه اول

12/6/92

* تعیین مسجدجامعی به عنوان رئیس شورای شهر

*تعیین الهه راستگو و هادی ساعی به عنوان اعضای هیات رئیسه شورا

*تعیین رضا تقی پور به عنوان سخنگوی شورا

*در این جلسه برای انتخاب سخنگو زمان بسیاری صرف شد: علیرضا دبیر در تذکری اعلام کرد: براساس قانون، سخنگوی شورای شهر رئیس شورای شهر است مگر اینکه اعضای شورا بخواهند فرد دیگری را برای این کار برگزینند؛ بنده 6 سال عضو هیئت رئیسه بودم و این موارد را به خوبی می‌دانم.

در ادامه اظهارات دبیر، برخی دیگر از اعضای شورای شهر از جمله تقی‌پور، کاشانی و دوستی درباره انتخاب سخنگو با یکدیگر بحث داشتند که دوستی در این زمینه گفت: بهتر است مهدی چمران که سابقه دو دوره ریاست شورای شهر را داشته در این زمینه صحبت کند.

مهدی چمران نیز درباره این موضوع گفت: بهتر است بر سر اینگونه مسائل بحث نکنید؛ در دو دوره قبلی همان روز نخست، سخنگو را براساس ماده 4 قانون سال 84 که می‌گوید «اعضای شورا در اولین جلسه خود از بین اعضا، هیئت رئیسه را که شامل رئیس، نایب رئیس، حداقل یک نفر منشی و یک نفر به عنوان سخنگو تا پایان همان دوره انتخاب می‌کنند» انتخاب کردیم.

وی افزود: بنابراین سخنگوی شورا باید در همین جلسه انتخاب شود اما بهتر است بحث‌های وقتگیر نداشته باشیم؛ آقای دوستی، بهتر است با دوستی جلو برویم!

دوستی در پایان اظهارات چمران گفت: با توضیحات چمران قانع شدم.

جلسه دوم

17/6/1392

*تعیین قالیباف به عنوان شهردار تهران با رای گیری چندباره

*همچنین درگیری لفظی بین ساعی، کاشانی و دوستی بر سر نطق پیش از دستور رخ داد.حبیب کاشانی معاون اداری شورا اعتراض کرد که نطق پیش از دستور در صورت جلسه نبوده و البته اگر رئیس شورا تشخیص داده مشکلی نیست ولی باید در دستور جلسه می آمد. ساعی در وسط صحبت‌های کاشانی شروع به صحبت کرد که کاشانی گفت هنوز حرفم تمام نشده است و دوستی عضو دیگر شورا نیز سر این موضوع اعتراض کرد.

جلسه سوم

19/6/1392

* توضیحات الهه راستگو در مورد رای خود به قالیباف!

*ترک کردن جلسه شورا توسط برخی از اصلاح طلبان و مصاحبه آنها علیه الهه راستگو.

*در این جلسه دانشور عضو شورای شهر تهران به خبرنگاران گفت: بنده به دلیل مخالفت با اظهارات راستگو و نسبت‌هایی که به جریان اصلاح‌طلبان داده‌اند و به نوعی نیروهای اصلاح‌طلب را تهدید کرده‌اند، جلسه را ترک کردم.  ما به یکسری اصول اخلاقی از جمله راستگویی پایبندیم و دروغ و نفاق ویژگی بدی است. اینکه در برگه‌ای اسم فرد دیگری را می‌نویسند ولی در برگه رأی نام فرد دیگری نفاق است.

خانم راستگو به اصلاح‌طلبان خیانت کرده و من از حزب اسلامی کار می‌خواهم که با ایشان شدیدا برخورد کند و درباره کاندیدای معرفی شده خود پاسخگو باشد اما باید دید هزینه رأی ایشان را چه کسی باید بدهد. وی ما را احمق فرض می‌کند که این به من بر می‌خورد و به همین دلیل از جلسه بیرون آمدم.

جلسه چهارم

24/6/1392

*در این جلسه بررسی کمیسیون‌های تخصصی در دستور کار اعضای شورا قرار گرفت که از 6 کمیسیون پیشنهاد شده 3 کمیسیون به تصویب اعضا رسید.

*مسجد جامعی، رئیس شورای شهر تهران در حاشیه جلسه تصریح کرد: تا شش ماه آینده رای گیری در شورای شهر بصورت الکترونیکی خواهد بود و این موضوع بدلیل اختلاف نظر اعضای شورای شهر در هنگام رای‌گیری است که با این کار مشکلات اینگونه نیز برطرف می‌شود.

جلسه پنجم

27/6/1392

*30 دقیقه از وقت جلسه صبح سه شنبه شورای شهر تهران صرف رای گیری اعضا برای انتخاب کمیسیونهای شورای شهر شد.

*تعداد کمیسیون های تخصصی و اصلی شورا به شش کمیسیون افزایش یافت.

*نخستین دستور اعلام رسمی نتیجه کمیته بررسی کمیسیون های شورا بود که توسط محمد حقانی جزئیات آن قرائت شد. بعد از صحبت های حقانی چمران گفت: به اعتقاد من باید به جای 6 کمیسیون 5 کمیسیون داشته باشیم و زیباسازی و فضای سبز وارد کمیسیونها شود که با انتقاد اعضای شورا قرار شد ابتدا قبل از ورود به جزئیات کلیات مورد بحث قرار بگیرد.

*کمیسیون بعدی عمران و حمل و نقل بود که تقی پور اعلام کرد باید خدمات شهری به این کمیسیون اضافه شود. که در نهایت همان نام قبلی تصویب شد. وقتی نوبت به تصویب نام کمیسیون فرهنگی هنری و اجتماعی شد مخالفان و موافقان زیادی داشت. طلایی گفت نام کمیسیون فرهنگی و اجتماعی کلی تر و بهتر است ولی عبدالحسین مختاباد به دلیل اهمیت دار بودن فرهنگ پیشنهاد داد باید نام فرهنگی اضافه شود اما پیرهادی پیشنهاد دیگری داشت و گفت باید سلامت هم زیر مجموعه این کمیسیون قرار بگیرد.

*حجت الاسلام ناصحی هم در پیشنهاد خود گفت: اگر قرار است نام کمیسیون فرهنگی هنری و اجتماعی باشد دینی را هم به آن اضافه کنید.

*در دور اول به گفته منشی جلسه چهارده نفر به نام کمیسیون اجتماعی و فرهنگی رای دادند ولی هادی ساعی منشی دیگر جلسه گفت این رای کمتر بوده است. اختلاف نظر راستگو و ساعی شورا را به حاشیه برد. راستگو گفت شما جای برادر من هستید درست شمارش کنید و ساعی هم گفت من دانه دانه شمارش کردم. قرار شد دوباره رای گیری شود. در مرحله دوم باز هم آراء کمتر شد و رای گیری به مرحله سوم کشیده شد که در این مرحله تنها 10 نفر رای دادند و نام کمیسیون فرهنگی و اجتماعی رای نیاورد و نام این کمیسیون به عنوان کمیسیون فرهنگی هنری و اجتماعی انتخاب شد.

جلسه ششم

31/ 6/ 1392

*اعضای شورای شهر تهران به تشکیل 6 کمیسیون معماری و شهرسازی، عمران و حمل و نقل، فرهنگی و اجتماعی، سلامت، محیط زیست و خدمات شهری، برنامه و بودجه و حقوقی و نظارت در شورای چهارم رأی دادند.

*سید عبدالحسین مختاباد پیشنهاد اضافه کردن موضوع هنری را به کمیسیون فرهنگی اجتماعی مطرح کرد و افزود: اضافه شدن کلمه هنری به این کمیسیون موجب میشود رویکرد جدیدی در فعالیتهای شورا و شهرداری به وجود بیاید.

*حبیب کاشانی دیگر عضو شورای اسلامی شهر تهران نیز تاکید کرد: در بودجه شهرداری تهران اعتبارات قابل توجهی برای تمام فصول فرهنگی و اجتماعی شهر که بعضا موضوعات هنری،ورزشی، فرهنگی و مذهبی و دینی و .... در آن مستتر است دیده شده است بنابراین گنجاندن نام تک تک فصول مربوط به حوزه های اجتماعی و فرهنگی در عنوان کمیسیون ضرورتی ندارد.

*اسماعیل دوستی  عضو چهارمین دوره شورا نیز در موافقت با گنجاندن نام هنری در عنوان اصلی کمیسیون مورد بحث اظهار داشت: کسی مخالف هنر نیست. شهرداری تهران مجموعه های زیادی را تحت عنوان فرهنگسرا در اختیار دارد که باید بر آنها نظارت جامع تری صورت گیرد اگر در شورا کمیسیون تخصصی در این زمینه وجود داشته باشد کمیته های مربوطه با قوت بیشتری به نظارت و برنامه ریزی خود می پردازند.

*کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و هنری به رغم آنکه نزدیک به 10 بار بر سر نامگذاری آن رای گیری شد، اما در نهایت رای نیاورد. با توجه به اتمام زمان قانونی جلسه، قرار شد بررسی باقی کمیسیون ها در جلسه آینده صورت بگیرد.

در ادامه جلسه برای نام کمیسیون فرهنگی و اجتماعی رای گیری صورت گرفت که در نهایت به تصویب اعضا رسید.

جلسه هفتم

2/7/ 1392

*معاون اجتماعی شهردار تهران گزارش سنجش عدال شهری را ارائه کرد.

*رئیس سازمان میوه تربار گزارشی به اعضا ارائه کرد.

*سرخو یکی از اعضای شورای نسبت به تاخیر افتتاح پروژه دوطبقه اتوبان صدر تذکر داد.

الهه راستگو و شیطان دروغگو!

شورای شهر

الهه راستگو نه الهه است نه مطلقا راستگو. نگارنده قصد ندارد به موضوعی که چند هفته از آن گذشته ورود کند اما چون به موضوع بحث کمی ارتباط پیدا می کند - به علت عدم آگاهی نگارنده از دانش سیاسی- چند سوال مطرح می شود: آیا تحزب به معنای این است که هر تصمیمی حزب گرفت بپذیریم و آزادگی عمل نداشته باشیم؟ یعنی اختیار یک انسان حزبی از بین می رود و جبر جایگزین آن می شود؟ آیا الهه راستگو حق نداشت به قالیباف رای بدهد؟ اصلا شاید دوستان اصلاح طلب حق داشتند و الهه راستگو در هیئات یک شیطان دروغگو ظاهر شده و قسم خورده به کاندیدای اصلاح طلبان رای می دهد و این کار را نکرده است. اما راستگو همه این اظهارات را تکذیب کرده و معلوم نیست چه کسی راستگوست و چه کسی دروغگو! آیا الهه راستگو به خاطر قراردادهای کلان شهردار با برادرش به قالیباف رای داده است؟ در اطلاعیه اخراج الهه راستگو از حزب اسلامی کار آمده که او را نه به خاطر رای به قالیباف بلکه به خاطر اسلام اخراج کرده اند. آیا اعضای این حزب از ما توقع دارند این را باور کنیم؟ آیا الهه راستگو خیانت کرده و اگر خیانت کرده به چه کسی یا گروهی خیانت کرده است؟ آیا او به مردم هم خیانت کرده است؟

الهه راستگو نه الهه است نه مطلقا راستگو. نگارنده قصد ندارد به موضوعی که چند هفته از آن گذشته ورود کند اما چون به موضوع بحث کمی ارتباط پیدا می کند - به علت عدم آگاهی نگارنده از دانش سیاسی- چند سوال مطرح می شود: آیا تحزب به معنای این است که هر تصمیمی حزب گرفت بپذیریم و آزادگی عمل نداشته باشیم؟ یعنی اختیار یک انسان حزبی از بین می رود و جبر جایگزین آن می شود؟ آیا الهه راستگو حق نداشت به قالیباف رای بدهد؟ اصلا شاید دوستان اصلاح طلب حق داشتند و الهه راستگو در هیئات یک شیطان دروغگو ظاهر شده

شهر یا قهر؟

همان طور که ملاحظه می کنید در هفت جلسه ابتدایی شورای شهر تهران حاشیه پررنگ تر از متن بوده و در روزهایی هم که حاشیه نبوده - تا جلسه هفتم- اعضا یا درباره تعداد کمیسیونها بحث می کردند یا درباره نام آنها با هم چانه می زدند! در دوره اول شورای شهر تهران با وجود اینکه 100 درصد اعضا از اصلاح طلبان بودند اما به علت تشدید اختلافاتشان نهایتا شورا توسط شورای حل اختلاف وزارت کشور منحل شد. اما موضوع در شورای شهر چهارم کاملا متفاوت است و اعضای آن را طیف های مختلف سیاسی تشکیل می دهند و طبیعی است که تضارب آرایی هم وجود داشته باشد اما اعضای شورا باید توجه داشته باشند که این تضارب آرا شورای شهر را به  شورای قهر تبدیل نکند. کاش اعضا به سوگندی که در 12 شهریور 1392 خوردند نگاهی دوباره بیاندازند و در حفظ امانت و انجام هر چه بهتر وظایفشان و خدمت به مردم کوشا باشند و فقط در حفظ امانت و انجام هرچه بهتر وظایفشان و خدمت به حزب خود کوشا نباشند!

محسن جندقی

بخش اجتماعی تبیان