خدا نزدیکتر از آنست که فکر می کنیم!!
پروردگار بخشنده و مهربان بسیار به ما نزدیك است، ولى ما از اودور هستیم. نباید او را در بیابانها، قلل كوهها یا در فراز آسمان جستجوكنیم، او هر جایى كه انسان باشد حاضر است، او قائم، قیّوم و حىّاست، مىشنود و مىبیند.
در قرآرن هم آمده:
«قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى»(سوره طه، آیه 46) ؛ "گفت: نترسید من با شما هستم مىشنوم و مىبینیم."
در واقع ما هستیم كه از او دور افتادهایم، خداوند مىفرماید:
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِفَلْیَسْتَجِیبُوا لِیْ وَلْیُۆْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ(سوره بقره، آیه 186 ).
"و چون بندگان من از دورى و نزدیكى من از تو مىپرسند بدانند كهمن به نها نزدیك خواهم بود هركه مرا خواند دعاى او را اجابت كنمپس باید دعوت مرا بپذیرند و به من بگروند باشد تا به سعادت راهیابند."
یعنى بخاطر حجابهایى كه بین خود و خدا ایجاد كردهایم، از او دور افتادهایم. آفتاب هر روز بر پهنه شرق و غرب مىتابد، و لكن درِ اتاقاگر بسته باشد و اگر پردهاى بر روزنههاى موجود در دیوار آویخته شدهباشد نفوذ نور را غیر ممكن و افراد داخل اتاق را از نور محروممىسازد. همینگونه است رابطه ما با خداوند متعالى، ما هستیم كه از او دور افتادهایم زیرا پوشیده از حجابهاى دنیوى هستیم. دنیا بزرگترینپرده و حجاب بین انسان و پروردگارش مىباشد، همانگونه كه پیامبراكرمصلى الله علیه وآله مىفرمایند: "محبّت دنیا رأس هر خطائى است.(بحارالانوار، ج51، ص285. )"
بدتر و زشتتر از آن خودخواهى انسان است، كه فرد خود را در آنحبس كرده است و تا وقتى كه از این زندان رهایى نیابد به حقیقتنمىرسد.
سفارشات بزرگان دینی ما، من جمله حضرت امام خمینی (ره) و حضرت یت الله بهجت (ره) و دیگران مده که، وقتی به نزد نها میرفتند و برای قرب الی الله راهی میخواستند و سفارشی خاص، میفرمودند: انجام واجبات و ترک محرمات. شاید کسانی که به خدمت این بزرگان میرسند، منتظر درخواستِ سفارشی سخت و نادر باشند اما توصیه و سفارش این بزرگان که سرچشمهی این سفارش همان سخنان اهل بیت عصمت طهارت است، انجام واجبات و ترک محرمات هست.
و به همین خاطر است كه در دعاى ابوحمزه ثمالى مىخوانیم:
"بدان كه تو براى امیدواران موضع اجابت هستى، و براى غمداراندر كمینگاه یارى رساندن هستى... و همانا رونده بسوى تو به تونزدیك است، و تو از خلق خود پنهان نیستى مگر اینكه اعمالشانحجابى براى نها باشد..."
گاهی برای رسیدن به خدا آن قدر مسیر را سخت میپنداریم که این راه سخت، باعث منصرف شدن از ادامه مسیر میشود.
در صورتی که:
اولاً: فطرت و ذات انسان میل به صعود و برتری دارد.
حضرت امیر علیه السلام در بیانی میفرمایند: «اِنَّهُ لَیْسَ لِاَنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ اِلّا الْجَنَّه فَلَا تَبِیعُوهَا اِلَّا بِهَا»[1]
(بدرستی که برای جانهای شما بهایی غیر از بهشت وجود ندارد، پس خود را به کمتر از آن نفروشید)
ثانیا: اسلام راه رسیدن به قلهی سعود را سخت نکرده.
انسان با انجام واجبات و ترک محرمات میتواند خویشتن را از نفس خویش برهاند و به هدف واقعی برسد.
در سفارشات بزرگان دینی ما، من جمله حضرت امام خمینی (ره) و حضرت آیت الله بهجت (ره) و دیگران آمده که، وقتی به نزد آنها میرفتند و برای قرب الی الله راهی میخواستند و سفارشی خاص، میفرمودند: انجام واجبات و ترک محرمات. شاید کسانی که به خدمت این بزرگان میرسند، منتظر درخواستِ سفارشی سخت و نادر باشند اما توصیه و سفارش این بزرگان که سرچشمهی این سفارش همان سخنان اهل بیت عصمت طهارت است، انجام واجبات و ترک محرمات هست.
از طرفی هم انسان میتواند با انجام مستحبات به مقامهای برسد که بالاترین رتبه و ارزش را دارند اما ملاک و معیار اصلی همان، انجام واجبات و ترک محرمات است.
فرآوری: محمدی
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منابع :
سایت رهروان ولایت
کتاب ملاقات با محبوب ، آیت الله مدرسی