تحلیل تلاوت مشاهیر قاریان جهان

(1)

تلاوت‌های استاد شحات انور را می‌توان تكمله‌ای بر شیوه‌ای از قرائت قرآن كریم كه «محمود علی البناء» در پیش گرفته بود دانست، همچنین رنگ و بوی خاصی از تلاوت‌های استاد «عبدالصمد الزناتی» نیز در تلاوت‌های این استاد فقید مشهود است.

استاد شحات محمد انور در تلاوت‌های خود از ویژگی‌ها و ضابطه‌هایی سود می‌برد كه به طور معمول در تلاوت‌های دیگر قاریان صاحب سبك شاهد این ویژگی‌ها نیستیم و این امر باعث شده تا وی به عنوان یك قاری صاحب مكتب در تلاوت قرآن مطرح شود.

شحات محمد انور بر خلاف خیلی از قراء متقدم مانند «مصطفی اسماعیل» هیچ‌گونه اصراری بر پرداختن مفصل به مقام بیات در ابتدای تلاوت نداشت بلكه در ابتدا چند فراز از شروع تلاوت خود را با بیات آغاز می‌كرد، آن‌گاه به طور معمول وارد مقام رست می‌شود و پس از منظم كردن پرده‌های صوتی خود در مقام رست، به مقام‌های دیگر وارد شده و آن‌گاه به طور مفصل به تلاوت گوشه‌های مختلف مقام‌های قرآنی می‌پردازد.

تلاوت سوره‌های «تحریم و زلزال» استاد شحات كه در دوران جوانی و در مصر اجرا شده را می‌توان به عنوان معرف و شاكله تلاوت‌های این استاد فرزانه برشمرد.

این استاد بزرگ همچنین تبحر خاصی در پرداختن به مقام «سه گاه» دارد كه به جرئت می‌توان گفت وی تنها قاری است كه به صورت تخصصی به اجرای این مقام در تلاوت‌های خود پرداخته و تمام گوشه‌ها و زوایای آن را اجرا كرده است.

به هر روی نقش تلاوت‌های استاد شحات انور را در شكل‌گیری سبك جدیدی از تلاوت‌های قاریان برتر جمهوری اسلامی ایران نمی‌توان نادیده گرفت، چرا كه بعد از مصطفی اسماعیل، تلاوت‌های استاد شحات انور از تأثیرگذارترین تلاوت‌ها بر قرائت‌های قاریان جوان ایرانی است و این امری كاملاً مشهود است.

با تلخیص و تصرف از ایکنا