دعای امام رضا علیه السلام در سجده
شاید بسیاری از افراد ندانند که چطور و چگونه باید دعا کرده و خواسته خود را از خداوند متعال طلب کنند. امام علی‌بن موسی الرضا(علیه السلام) این موضوع را با دعاهای نورانی خود به ما می‌آموزد.
مرحوم شیخ بهایی در کتاب «الوجیزه» در تعریف حدیث می‌نویسد: اَلحَدیثُ قَولُ المَعصومِ اَو ما یَحکی قَولَهَ اَو فِعلَهُ اَو تَقریرَه؛ حدیث همان سخن معصوم است و هر آنچه که حکایت از گفتار، اعمال و تقریر او داشته باشد.
برای انسان‌هایی که چند قرن بعد از معصومین حضور دارند، دیگر شنیدن از خود معصوم امکان‌پذیر نیست، پس آنچه در این میان مهم است، راه‌های رسیدن این سخنان، از طریق کسانی است که آن کلام را برای ما حکایت می‌کنند. این حکایت، گاه حکایت سخن حضرات معصومین علیهم السلام است، گاه حکایت یکی از اعمال و کارهایی است که آن‌ها انجام داده‌اند و گاه حکایت تأییدی است که بر عمل یکی از مسلمانان دارند که در اصطلاح به آن «تقریر» می‌گویند. در هر صورت، وجه مشترک تمام احادیث، راهگشا بودن آن‌هاست که می‌تواند برای قرن‌های متمادی برای مۆمنان راهنما باشد.
به همین مناسبت و در مطالبی سلسله‌وار، دعاهای وارده از امام علی‌بن موسی‌الرضا(علیه السلام) به عنوان نمونه‌ای از احادیث راهگشا و پندآموز بیان می‌شود.
«لک الحمد ان اطعتک، ولا حجة لی ان عصیتک، ولا صنع لی و لا لغیری فی احسانک، ولا عذر لی ان اسأت. ما اصابنی من حسنة فمنک، یا کریم، اغفر لمن فی مشارق الارض و مغاربها،من المۆمنین و المۆمنات.»
امام رضا(علیه السلام) در مناجات با خداوند متعال در حال سجده چنین می‌گفتند: حمد و ستایش برای توست اگر تو را اطاعت کنم، و هیچ دلیل ندارم اگر تو را نافرمانی کنم، و در نیکی و احسانت هیچ کاری (و دخالتی) از طرف من یا غیر من انجام نشده است، و هیچ عذری ندارم اگر بدی کنم. هر حسنه و خوبی که به من می‌رسد از توست [1]، ای کریم (و بزرگوار) بیامرز هر مرد و زن با ایمانی را که در نواحی مشرق و مغرب‌زمین است.
وجه مشترک تمام احادیث، راهگشا بودن آن‌هاست که می‌تواند برای قرن‌های متمادی برای مۆمنان راهنما باشد.
دعای قنوت امام رضا (علیه السلام)جهت اصلاح امر فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
اَللّهُمَّ أصلِح عَبدَكَ وَ خَلیفَتَك
پروردگارا؛ كار بنده و جای‌نشینت (امام مهدی علیه‌السلام) را به‌سامان كن
بِما أصلَحتَ بِهِ أنبِیائَكَ وَ رُسُلَك
همان سان كه كار فرستادگان و پیامبرانت را سامان بخشیدی
وَ حُفَّهُ بِمَلائِكَتِك
فرشتگانت را گرداگردش انبوه ساز
وَ أیِّدهُ بِروحِ القُدُسِ مِن عِندِك
او را از جانب خویش، با روح‌القدس یاری‌كن
وَ اسلُكهُ مِن بَینِ یَدَیهِ وَ مِن خَلفِهِ رَصَداًِ
و فرشتگانی را از پیش رو و پشت سرش، به نگاهبانی بگمار
یَحفَظونَهُ مِن كُلِّ سُوء
تا وجود وی را از هر بدی پاس بدارند
وَ أبدِلهُ مِن بَعدِ خَوفِهِ أمناً
ترس و ناامنی‌اش را به آرامش بدل‌كن
یَعبُدُكَ لایُشرِكُ بِكَ شَیئاً
او تو را می‌پرستد و در پرستش، چیزی را با تو شریك نمی‌آرد
وَ لاتَجعَل لِأحَدٍ مِن خَلقِكَ عَلی وَلیِّكَ سُلطاناً
هیچ یك از آفریدگانت را بر ولّی‌ات چیره مساز
وَائذَن لَهُ فی جِهادِ عَدُوِّكَ وَ عَدُوِّه
و او را در پیكار با دشمنانت و دشمنان خویش رخصت ده
وَاجعَلنی مِن أنصارِهً
و مرا در شمار یارانش آور
إنَّكَ عَلی كُلِّ شَیءٍ قَدیر
كه تو بر هر كار توانایی
پی‌نوشت ها :
1. عبارت «ما اصابنی من حسنة فمنک» اشاره دارد به آیه 79 سوره نساء: «ما أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ»
فراوری: محمدی بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: جمال الاسبوع سیدابن طاووس(ره)/ صفحه 256؛ فصل 34
سایت دعا
