پدر مهربان

هر چه شناخت و آگاهی انسان نسبت به چیزی افزایش یابد ، محبت وی نیز به آن بیشتر خواهد شد .

هرچه معرفت و شناخت ما به پیامبر و فرزندان باکش بیشتر شود محبت و ارادت ما به آن پاکان بشری بیشتر خواهد شد و ما را شیفته و عاشق آنان می سازد .

شکی نیست که ما هرگز نخواهیم توانست به طور کامل پی به مقام والای ائمه علیهم السلام بریم اما باید تلاش کرد که تا آن جا که برای ما امکان پذیر است معرفت و شناخت خود را نسبت به مقام و جایگاه امامت بالا بریم .

یازدهم ذی القعده ، سالروز تولد سلطان طوس، امام مهربانی ها ، حضرت علی بن موسی الرضا علیها السلام است. امامی که افتخار ما ایرانیان هم جواری آن امام غریب است. امامی که از برکت وجودش ایران، آباد و آزاد و سر بلند است .

آقا امام رضا علیه السلام در کلامی والا مقام امامت را آن چنان زیبا بیان می دارند که هر شیعه و محبی از شنیدنش بال در می آورد و در پوست خود نمی گنجد . [تحف العقول/ص798]

حضرت می فر ماید:

 الامام الامین الرفیق . امام دوست امینی است .

امام دوست محبین و شیعیان است آن هم دوستی امین . دوستی که می توان به وی اعتماد نمود و دار و ندارمان را به دستانش بسپاریم .

امام ، امین حرف ها و راز ها و درد و دل های ماست .

و الوالد الشفیق : و ‌(امام ) پدری مهربان است .

چه قدر این فراز روایت  زیباست . امام پدری مهربان است آن هم پدر همه نه تنها  محبین و شیعیان بلکه امام پدر همه مردم حتی دشمنانش نیز می باشد و با آنان پدرانه رفتار می نماید .

امام خلیفه و جانشین بر حق خدا بر روی کره خاکی زمین است.  او همانند آفریدگار مهربان، مهربان است و لطف و کرم و احسانش شامل هم بندگان می شود . امام هم چون باران است که بر سر هم می بارد و همه را بهره مند می سازد، چه دوست چه دشمن چه مسلمان چه کافر چه شیعه چه سنی . او رحمة للعالمین است .

عارف بزرگ شیخ حسن علی اصفهانی در عالم مکاشفه دید که امام رضا علیه السلام در حرم رضوی بر سکویی ایستاده اند و دست لطف و کرمشان را بر سر همه مردم می کشند و همه را از دریای بی پایان لطف و کرم و احسان خویش بهره مند می سازند.

پدر آن چنان مهربان است که فرزندش هر چه خطا کند، باز او را از لطف و احسان خود بی بهره نمی سازد .

روزی مردی شامی که تحت تاثیر القائات و دروغ پردازی های حکومت جور معاویه قرار گرفته بود از شام به مدینه آمد. او سراغ امام حسن علیه السلام را گرفت. وقتی خود را به حضرت رساند شروع کرد به گفتن سخنان ناپسند به آن حضرت.

امام سر به زیر انداختند و سکوت نمودند. زمانی که مرد شامی از بی ادبی کردن خسته شد، حضرت سر به فراشتند و به او گفتند : اگر گرسنه ای به منزل من بیا و مهمان ما باش. اگر درمانده ای و پول نیاز داری از ما بخواه و ... عرق شرم از پشیمانی مرد شامی سرازیر شد و به امام عرض کرد: آن هنگام که از شام به مدینه می آمدم مبغوض ترین فرد در ذهن من شما بودید اما اکنون محبوب ترین فرد در دلم شمایید.

والاخ الشقیق :و(امام )برادی بی نظیر است.

امام همانند برادری خیر خواه و دلسوز است که دل نگران برادرانش است. امام نمی تواند در برابر فساد و انحراف و فقر و گرفتاری مردم بی تفاوت باشد و به هنگام نیاز به یاری آنان می شتابد .

امیر مومنان علی علیه السلام شبها با شکم گرسنه به بستر می رفت و در روز به لقمه ای نان جوی خشکیده بسنده می کرد اما از دسترنج خود سفره فقرا را رنگین می ساخت .

و کالام البرة بالولد الصغیر .

و مادری دلسوز برای فرزند خردسال خویش است .

مادر یعنی فداکاری، عشق، ایثار، گذشت، مهربانی و ... . مادر برای فراهم ساختن آسایش و رفاه فرزندش دست به هر کاری می زند و حتی حاضر است جان شیرین را نیز بپردازد تا فرزندش آسوده خیال به سر برد .

این فراز کلام حضرت بسیار زیبا است. حضرت، امام را به مادری دلسوز تشبیه نمودند. امام بسان مادری مهربان و خیر خواه امت خویش است و هرگز از فکر و یاد مردم غافل نمی شود .

در روزگار ما هم که امام عصر علیه السلام به ظاهر از نظرها غایبند، از احوال شیعیان و محبین غافل نیستند و به یاد ما هستند. بی تردید اگر دعای خیر حضرتش نبود معلوم نبود چه رخداد های تلخی برای ما روی می داد .

و مفزع العباد : و ( امام ) پناهگاه مردم است.

از کودکی به ما آموخته اند که در هنگام بروز مشکلات و پیش آمدن سختی ها و گرفتاری ها به اهل البیت علیهم السلام پناه بریم . نه تنها شیعیان و مسلمانان ائمه علیهم السلام را پناه گاه امن الهی می دانند که غیر مسلمانان چون مسیحیان نیز در گرفتاری ها و مشکلاتشان به این دژهایی محکم و امن الهی پناه می برند .

امام پناه گاه و یار و یاوری است که در هر شرایطی که باشد به مدد خواهی ما لبیک می گوید . مردی خدمت امام حسین علیه السلام رسید و حاجت و خواسته خود را مطرح نمود و از حضرتش تقاضای کمک کرد. حضرت سوال کردند: چرا به سراغ برادرم امام حسن علیه السلام نرفتی ؟ او گفت : برادرتان در مسجد معتکف بودند. حضرت فرمود : اگر به سراغ برادرم رفته و حاجتت را مطرح نموده بودی، برادرم اعتکاف را رها می ساخت و در پی برآورده نمودن خواسته و حاجت تو می آمد!

امام اگر به ظاهر در میان مردم هم نباشد، یاد و نامش نیز پناهگاه مردم است. در زمانی که مرجع بزرگ شیعه، میرزای بزرگ شیرازی در سامراء حضور داشت، وبا اهل سامرا را مبتلا کرد. میرزا امر نمودند که شیعیان رو به خواندن زیارت عاشورا آوردند. از برکت زیارت عاشورا و نام و یاد امام حسین علیه السلام از آن پس دیگر شیعه ای بر اثر ویا از دنیا نرفت .

منابع:

تحف العقول/ترجمه صادق حسن زاده/آل علی/چاپ11/88/قم

تهیه و تولید:مهدی صدری-گروه حوزه علمیه تبیان