تیرامیسو موجود است!

برنامه ماهواره ای که سبک جدید از میزبانی را به جامعه تزریق کرد

چند سال پیش مجموعه ای به آنتن یکی از شبکه های فارسی زبان ماهواره ای رفت که در آن چند نفر ایرانی مقیم یکی از کشورهای اروپایی طی 4 شب به میهمانی خانه های یکدیگر می رفتند و در نهایت شب آخر یکی از میزبان ها برنده این مسابقه لقب می گرفت. این مجموعه در مدت زمان کوتاهی توانست توجه بسیاری از مخاطبان ایرانی را به خود جلب کند و این استقبال در ادامه سبب شد که برنامه سازان داخلی هم اقدام به ساخت سری ایرانی برنامه ماهواره ای با نام شام ایرانی و با حضور بازیگران سرشناس سینما و تلویزیون کنند. در نهایت اما اقبال مردم به این مجموعه ماهواره ای باعث شد که سبک پذیرایی از مهمانان در این سریال به عنوان سبک برتر پذیرایی به ذهن مخاطب ایرانی القا شود و هموطنان ما هم در مهمانی های خانوادگی از روش میزبانی غربی الگو برداری کنند.

از پیش غذا تا دسر!

سبک تغذیه یکی از مولفه هایی ای است که در فرهنگ های مختلف ، متفاوت است و بستگی مستقیمی به سایر مشخصه های فرهنگی جامعه مورد نظر دارد. به همین دلیل هم هست که سبک پذیرایی کردن در کشور ما متفاوت است با سبک پذیرایی در اروپا یا امریکا. در سالهای گذشته اما با فراگیری برنامه های شبکه های فارسی زبان ماهواره ای، موجی نو در سبک پذیرایی ایرانی ها به وجود آمده و مدتی است مهمان های خانوادگی ما به تبع از معادل های ماهواره ای، سه قسمت پیش غذا، غذای اصلی و دسر تقسیم شده است.

این روزها انگار خانم خانه دار نمونه کسی است که بتواند به تفکیک غذاهای مختلفی را به تقلید از غرب برای پذیرایی از مهمان تهیه کند و به این ترتیب پیش غذا را ابتدا، پس از آن غذای اصلی و در نهایت دسر را مقابل مهمانانش بگذارد. غافل از اینکه در فرهنگ غنی ماه بهترین روش های برای پذیرایی وجود دارد که ما از آن غافلیم.

از تیرامیسو تا پلمبیر!

هنوز مدت زمان زیادی از پخش مجموعه «بفرمایید شام» از شبکه ماهواره ای فارسی زبان نگذشته بود که کم کم، ردپای خوراکی هایی که این مجموعه برای اولین بار به مردم معرفی کرده بود در سوپر مارکت ها و مراکز خرید شهر باز شد. شاید در هفته ها و ماه های آغازین، آگهی «تیرامیسو موجود است» تنها بر شیشه سوپر مارکت های بالا شهر تهران می نشست اما پس از گذشت مدت زمان کوتاهی پای تیرامیسو و پلمبیر ابتدا به سایر محله های تهران و پس از آن به سایر شهرهای کشور رسید و این گستردگی به جایی انجامید که در یکی از سریال های ماه رمضانی امسال هم بارها به این خوشمزگی و خوش طعمی این خوراکی ماهواره ای اشاره شد.

خوراکی هایی که فرهنگ جامعه غربی را منتقل می کنند

شاید برخی پیش خود فکر کنند خب چه اشکالی دارد اگر مردم ما هم در مهمانی های خانوادگی و دورهمی از روش های پذیرایی برنامه های ماهواره ای بهره ببرند و به نوعی تنوع را وارد سبک قدیمی مهمانی های خود کنند؟ اما مسئله ای که شاید دیرتر به نظر برسد این است که سبک القایی این برنامه های ، فرهنگ غربی و غیر بومی را به زندگی مردم کشور ما تزریق می کند و از این طریق راه برای تسری بیشتر موئلفه های فرهنگی کشورهای دیگر در زندگی ایرانی باز می کند. شما حساب کنید زمانی که مردم کشور ما به صورت شبانه روزی در معرض آگهی های کالاهای تجاری غربی هستند، مسلما تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا هزینه خرید این کالا را به دست بیاورند و در این میان تنها چیزی که از میان می رود انرژی و سرمایه های ایرانی است که صرف خرید کالاهای جامعه سرمایه داری می شود.

وقتی ارزشمندی در فرهنگ انورآبی جستجو می شود

یکی از پیامدهای گسترش ماهواره و اینترنت در سالهای اخیر این بوده است که سبک زندگی غربی ماهواره ای از نظر مخاطبان ایرانی سبک برتر زندگی به نظر رسیده و به همین دلیل بسیاری تلاش چندانی در مسیر اینکه سبک بومی زندگی را زنده نگه دارند و به فرزندان خود انتقال دهد، ندارند. این در حالی است که غربی ها نه تنها فرهنگ بومی خود را ماندگار نگه می دارند که سعی در تسری این سبک از زندگی در سطح جهان هم دارند.

ماه درخشنده چو پنهان شود!

در چنین شرایطی که شبکه های فارسی زبان ماهواره ای همه هم و غم خود را به کار گرفته اند که مولفه های غربی را جایگزین شاخصه های فرهنگی و بومی ایرانی کنند ، رسانه های جمعی کشور ما مانند صدا و سیما  اما بی توجه به این هجمه های تمام نشدنی نه تنها تلاشی مضاعفی را برای معرفی مولفه های ایرانی و بومی به کار نمی گیرند بلکه در برخی موارد خود نیز تسلیم نمونه های القایی ماهواره ای می شوند و برای پر طرفدار شدن برنامه هایشان به سریال های شبکه ماهواره ای نقب می زنند. مسئله ای که در این میان اتفاق می افتد این است که فرهنگ بومی کشور ما در اثر بی توجهی های مدیران داخلی در راستای تندبادهای غربی قرار می گیرد و با ادامه این روند و تداوم اهمال مدیران، خدا می داند چه بر سر فرهنگی ایرانی و اسلامی در نسل های آتی خواهد آمد؟