آیا تکدی‌گری حرام است؟

اگر یکى از اقوام انسان مرتکب معصیت شود و نسبت به رعایت مسائل دینی لا أبالی باشد، تکلیف ما نسبت به او این است که با امر به معروف و نهی از منکر (با زبان خوش و دلسوزانه) او را هدایت کنیم. ولی اگر این کار تأثیری نداشت در صورتی می توانیم با او قطع رابطه کنیم که احتمال بدهیم این کار موجب تنبیه او و دوری از ارتکاب معصیت مى‏شود، و در غیر این صورت، قطع رحم جایز نیست. زیرا چه بسا او از این قطع رابطه سوء استفاده کرده و مرتکب گناهان بیشتری شود.

در این مقاله از احکام اخلاقی دو سوال را انتخاب کردیم که تقدیم شما عزیزان می کنیم:

تکدی‌گری(گدایی کردن) و درخواست کمک مالی از مردم، اگر از روی نیاز و حاجت ضروری باشد از نظر اسلام اشکال ندارد، اما در عین حال اصرار بر درخواست و تقاضای کمک، اگر همراه با سماجت و پافشاری باشد مورد تأیید نیست. ضمن این‌که تکدی‌گری و درخواست کمک مالی در صورت بی‌نیازی حرام است.

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به سۆال فوق چنین است:

حضرت آیة الله العظمی خامنه‌ای(مد ظله العالی):

اگر این عمل ترویج دروغ، بیکارى و تکدّى‌گرى و تخلف از قانون باشد باید از آن اجتناب شود. مى‌توانید به مۆسسات مورد اطمینانى که در این زمینه فعال هستند کمک کنید.

حضرت آیة الله العظمی سیستانی(مد ظله العالی):

در همه موارد جایز است ولى بدون ضرورت مبرم سزاوار نیست و اگر دروغ بگوید گناه کرده است.

حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی(مد ظله العالی):

در صورتی که نیاز نداشته باشد این کار حرام است و تصرف در این پول جایز نیست و سفر برای این کار سفر حرام محسوب می شود و باید وجوه حاصله رابه صاحبانش بدهد و اگر نمی شناسد به افراد نیازمند بپردازد.

حضرت آیة الله العظمی صافی گلپایگانی(مد ظله العالی):

چنانچه تکدی مشتمل بر کذب و فریب دیگران نباشد حرام نیست ولی مکروه است.

حضرت آیة الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

تکدی و درخواست کمک مالی بدون وجود نیاز امری مذموم بلکه غیر جائز است و در صورت وجود نیاز مکروه است.

(توجه: استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئیست انجام گرفته است)

اگر یکى از اقوام انسان مرتکب معصیت شود و نسبت به رعایت مسائل دینی لا أبالی باشد، تکلیف ما نسبت به او این است که با امر به معروف و نهی از منکر (با زبان خوش و دلسوزانه) او را هدایت کنیم. ولی اگر این کار تأثیری نداشت در صورتی می توانیم با او قطع رابطه کنیم که احتمال بدهیم این کار موجب تنبیه او و دوری از ارتکاب معصیت مى‏شود، و در غیر این صورت، قطع رحم جایز نیست. (توضیح المسائل مراجع، ج2، ص772، س 1058) زیرا چه بسا او از این قطع رابطه سوء استفاده کرده و مرتکب گناهان بیشتری شود.

در ضمن باید توجه داشت تنها انسان کافر نجس می باشد و صرف ترک واجبات و انجام معصیت یا مخالفت با احکام اسلام موجب کفر و نجاست نمی شود مگر این که انکار و تمسخر به گونه ای باشد که به انکار توحید یا نبوت برگشت کند. (توضیح المسائل مراجع، ج1، ص 76)

منابع:

سایت اسلام کوئیست

توضیح المسائل مراجع ج 2 و ج1