تبیان، دستیار زندگی
ابن ابی الحدید، دانشمند معروف اهل تسنن در شرح خطبه 156 می گوید: بسیاری از محدّثین و تاریخ نویسان نقل کرده اند که امام علی ـ علیه السلام ـ فرمود: بین من و پیامبر چنین گفتگو شد: آن حضرت به من فرمود: «خداوند جهاد با مفتونین (در فتنه فرو رفتگان) را بر تو مقرّ
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اینجا جای صبر نیست!

امام علی

ابن ابی الحدید، دانشمند معروف اهل تسنن در شرح خطبه 156 می گوید: بسیاری از محدّثین و تاریخ نویسان نقل کرده اند که امام علی ـ علیه السلام ـ فرمود: بین من و پیامبر چنین گفتگو شد: آن حضرت به من فرمود: «خداوند جهاد با مفتونین (در فتنه فرو رفتگان) را بر تو مقرّر داشته، همان گونه که جهاد با مشرکان را بر من مقرّر نمود».

گفتم: «ای رسول خدا! این فتنه چیست که جهاد در آن بر من مقرّر شده؟!»

فرمود: «به خاطر بدعت هائی که در دین، پدید می آورند، و با امر (من) مخالفت می نمایند».

گفتم: «ای رسول خدا! تو قبلاً به من وعده شهادت داده ای، از خداوند بخواه که آن را در رکاب تو قرار دهد (دلم می خواهد در آستان تو و در محضر تو به شهادت برسم) و آن را به تأخیر نیندازد.»

فرمود: «بنابر این، چه کسی با «ناکثین» (بیعت شکنان جنگ افروز) و «قاسطین» معاویه و هوادارانش) و «مارقین» (خوارج) جنگ کند؟!، ولی (هم اکنون نیز) به تو وعده شهادت می دهم، و بزودی شهادت، نصیبت می شود، بر فرق سرت ضربتی می زنند، و محاسنت را به خون سرت رنگین می نمایند، در این صورت صبر تو چگونه خواهد بود؟!»

گفتم: «ای رسول خدا! این جا جای صبر نیست، بلکه جای شکر و سپاس است».

فرمود: آری. این حوادث برای تو پیش می آید، برای آن آماده باش، چرا که تو را آماج کین و خشم خود قرار خواهد داد».

گفتم: «ای رسول خدا، می خواهم، هر چند کمی از آن حوادث را برای من بیان کنی».

فرمود: «امّت من بعد از من بزودی در فتنه قرار می گیرند، قرآن را تأویل می کنند و به دلخواه خود معنی می نمایند، شراب را به نام نبیذ (آب کشمش) حلال می شمرند، و رشوه را به نام هدیه و ربا را به نام خرید و فروش، روا می دانند، و قرآن را از مورد (و مفهوم حقیقی خود) تحریف می کنند، و خط گمراهی غالب می گردد، در چنین شرائطی در خانه ات باش (و از آن ها قهر کن) و در آن هنگام که زمام امور بدست تو آمد و مردم به سوی تو رو آوردند، بر اساس تأویل (معنی باطنی) قرآن با مخالفان پیکار کن چنان که من بر اساس تنزیل (ظاهر) قرآن جنگیدم، و وضع مردم زمان تو با مردم زمان من یکسان نیست.

گفتم: «ای رسول خدا! من این افراد (مخالف خود) را در کدام منزلگاه قرار دهم، آیا در منزلگاه «مرتدّین» یا در منزلگاه فتنه؟!».

ابن ابی الحدید، دانشمند معروف اهل تسنن در شرح خطبه 156 می گوید: بسیاری از محدّثین و تاریخ نویسان نقل کرده اند که امام علی ـ علیه السلام ـ فرمود: بین من و پیامبر چنین گفتگو شد: آن حضرت به من فرمود: «خداوند جهاد با مفتونین (در فتنه فرو رفتگان) را بر تو مقرّر داشته، همان گونه که جهاد با مشرکان را بر من مقرّر نمود»

فرمود: «آن ها را در منزلگاه «فتنه» قرار بده، که در آن سرگردان بمانند تا عدالت، آن ها را دریابد».

گفتم: «ای رسول خدا! آیا عدالت از ناحیه ما، آن ها را قرار می گیرد یا از ناحیه غیر ما؟!»

فرمود: بلکه از ناحیه ما، و بوسیله ما پیروزی کامل، حاصل می شود، و بوسیله ما خداوند، دل ها را پس از شرک، (در خط توحید) بهم نزدیک می کند، و بوسیله ما، پس از فتنه و آشوب، دلها، پیوند می یابد.[1]

گفتم: الحمد الله علی ما وهب من فضله: «حمد و سپاس خداوندی را که بخشنده فضل و مواهبش می باشد».[2]

این داستان به خوبی روشنگر آنست که: «گاهی ولی مسلمین، باید با مسلمانان خداپرست، که غرق در گناه و تحریف و آشوبگری هستند، جنگ کند، و این جنگ همانند جنگ با مشرکان در زمان رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ است.

پی نوشت:

[1] . این عدل و پیوند دل ها و پیروزی مسلمین، در زمان ظهور امام مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ به تکامل خواهد رسید.

[2] . مستدرک الوسائل، ج2، ص417.

بخش نهج البلاغه تبیان


منبع: محمد محمدی اشتهاردی - داستان های نهج البلاغه

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.