وصف جمال دلربای یار
« هوالجمیل »
ز وصف حسن تو حافظ چه گونه نطق زند که همچو صنع خدایی ورای ادراکی
بی شک شناخت امام و حجت هر زمان ارزش حیاتی دارد. این شناخت ابعاد گوناگونی دارد. یکی از گونه‌های شناخت، مربوط به شکل‌ظاهری حضرت (علیه السلام) است.
مطالب زیر با کاوش در روایات فراوان و دسته بندی آنها مشخصات ظاهری اعضاء بدن حضرت را نمایانده است. اما خلاصه‌ای از روایات و احادیثی که در این مضامین آمده است را بطور اختصار می‌آوردیم؛
1) سر:
سر مبارک ایشان گرد و بزرگ که شبیه سر مبارک نبی گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می‌باشد و خالی در سر دارند.
2) موی سر:
موی حضرت زیبا است و رنگی صاف و واضح و خوش منظر دارد. رنگ موی امام « سحماء » یعنی لیالی رنگ است البته سرخی است که به سیاهی می‌زند، یعنی موی زیبای حضرت سیاه ِخالص نیست بلکه سرخی کمی هم دارد. البته سیاهی غلبه دارد و سیاه‌دیده می‌شود.
موی حضرت بلند است که تا نرمه ی گوش می‌رسد حضرت وقتی فرق باز می‌کنند و موها را به دو طرف شانه می‌کنند تا نرمه ی گوش می‌رسد.
حالت موهای حضرت نه کاملاً مجعد و پرچین است و نه کاملاً سخت و بی حالت است.
تذکر: باید توجه کرد که گیسو و موی بلند که برای حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) نقل شده است مربوط به زمانی است که درجامعه، داشتن چنان مویی، متداول و معمول است.
3) صورت:
صورت مبارک امام کشیده و گونه‌های ایشان کم گوشت و دارای پوستی لطیف است و از نشانه‌های صورت ایشان خالی درگونه ی راست که مانند ستاره‌ای درخشان نمایان است و همچنین میان دو پیشانی حضرت اثر سجده نمایان است.
ای آفتاب، آیینه دار جمال تو مشک سیاه مجعد گردان خال تو
4) پیشانی:
واضح و روشن و بلند و درخشان از توصیفاتی است که در مورد پیشانی مبارک حضرت بیان شده است؛
موهای حضرت چون به طرفین شانه شده‌اند. پس پیشانی با وضوح و روشنی نمایان است و همچنین پیشانی ایشان دارای پوست لطیف و صاف است که اثر سجده نیز بر پیشانی مبارک نمایان است.
5) ابرو:
حضرت ابروانی کشیده و کمانی دارند که بلند و پرپشت هستند؛ ابروان حضرت به هم پیوسته نیست ولی فاصله کمی از هم‌دارند که موجب زیبایی و گشادگی چهره ی ایشان می‌شود.
6) چشم:
چشمان حضرت درشت و سیاه که شفافیت و درخشندگی جذابی دارد و همچنین به طور طبیعی سرمه کشیده و سیاه هستند.
چشمان زیبای ایشان کمی فرو رفته و گود افتاده هستند که شاید این نیز مانند زردی چهره ی مبارک امام(علیه السلام) در اثر شب زنده داریهای مداوم‌باشد.
به خاطر شباهت امام (علیه السلام) به پیامبر(صلی الله علیه و آله) می‌توان گفت امام (علیه السلام) دارای مژه‌های فراوان و پرپشت و بلند و دراز هستند و همچنین در سفیدی‌چشم، رگه‌هایی از سرخی وجود دارد.
7) بینی:
بینی ایشان کشیده و بلند است و همچنین تیز و باریک، بالای بینی یعنی قسمت استخوان بینی برآمده و مرتفع است به گونه‌ای که‌زشت نباشد؛ نوک بینی کم ارتفاع و سوراخ بینی کوچک است یعنی بینی بسیار کم، حالت تحدب و گوژی دارد.
8 و 9) دهان و لب:
در مورد دهان و لب مبارک امام(علیه السلام) نقلی وارد نشده است اما چون امام (علیه السلام)شبیه پیامبر هستند لذا روایات آمده درمورد پیامبر را برای امام(علیه السلام) نیز نقل می‌کنیم.
لبهایی سرخ و عقیق و دهانی بزرگ که در مردان نشان زیبایی است از مشخصات دهان و لب ایشان است.
10) دندان:
دندانهای پیشین حضرت از هم فاصله دارند و دندانهای ایشان براق و درخشنده است.
11) ریش:
پرپشت و کوتاه ریش؛ محاسن حضرت پرپشت و فراوان است و بلند نیست؛ یعنی در عین فراوانی محاسن موهای محاسن‌کوتاه است.
12) گردن:
در مورد گردن حضرت نیز نقلی وارده شده است اما از اینکه در مورد پیامبر وارد شده است می‌توان گفت‌که گردن امام (علیه السلام) دارای مشخصات زیر است؛
بلند و کشیده و بسیار زیبا و موزون است به گونه‌ای که دست ساز و غیر طبیعی می‌نماید، بسیار سفید ودرخشان است به مثل درخشش نقره؛ و زیر گردن و قسمت ترقوه،طلایی و براق است.
13) کتف و شانه:
استخوانهای شانه ی حضرت درشت و بزرگ است؛ شانه‌های حضرت افتاده و پایین است.
در کتف مبارک امام علامت نبوت هست و یک خال در کتف راست و یک خال دیگر در میان دو کتف حضرت قرار دارد.
زیر کتف چپ حضرت برگی مانند برگ درخت آس هست.
« آس، درختی شبیه درخت انار است که دارای برگهایی ضخیم و همیشه سبز و معطر است. بنابراین بوی عرق ایشان مانند مشک و شبیه‌بوی برگ درخت «آس» است و شانه‌های حضرت موی فراوان دارد.
14) سینه:
فراخ سینه و بزرگی سینه از نشانه‌های سینه ی ایشان است و میان دو کتف حضرت پهن است.
15) پشت:
در پشت اش دو خال است خالی به رنگ پوست اش و خالی شبیه خال پیامبر(صلی الله علیه و آله).
16) ساق:
ساقهای پای حضرت باریک و نازک است که نشان اندام زیبا و قوی است؛ساقهای دست امام(علیه السلام) بلند وپهن می‌باشد وهمچنین ساقهای ایشان دارای موی فراوان و نیز صاف و کشیده است.
بر ساق دست راست حضرت آیه ی «جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان ذهوقا ً» نوشته شده است.
17) کف دست و پا:
انگشتان و کف دست و پای حضرت درشت و ستبر است چنانکه خشن بودن کف و انگشتان در مردان نشان قوت‌ِ قبض و مایه یِ مدح است.
یک خال در کف دست راست حضرت(علیه السلام) هست.
علامتی نیز در کف دست حضرت(علیه السلام) وجود دارد که این علامت ممکن است همان خال باشد یا نوشته‌ای که بر کف حضرت (علیه السلام) وجود دارد.
بر دو کف دست حضرت(علیه السلام) نوشته شده است (بایعوه؛ فان السیعة لله عزوجل) یعنی « با ایشان بیعت کنید زیرا؛ بیعت فقط مخصوص‌خداوند است ».
18) شکم:
حضرت امام (علیه السلام)، ستبر دل و فراخ دل هستند که به تناسب سینه ی فراخ حضرت می‌باشد که در این صفت شبیه جد بزرگوارش‌حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) است.
یک رشته‌ی باریک مو از وسط سینه ی مبارک امام(علیه السلام) و زیرگلو تا ناف مبارک امام(علیه السلام) امتداد دارد که به رنگ سبز است نه سیاه.
19) رانها:
رانهای حضرت عضلانی و ستبر است که نشان قوت و قدرت بدنی امام(علیه السلام) است و یک خال در ران است حضرت(علیه السلام) وجود دارد.
20) زانو:
زانوی مبارک امام(علیه السلام) به خاطر بزرگی و درشتی آن، میل به پایین دارد؛ یعنی سراستخوان‌های حضرت درشت بوده و می‌توان این‌شباهت را میان امام(علیه السلام) و حضرت پیامبر(صلی الله علیه و آله) دانست.
بخش مهدویت تبیان
منبع: دانستنیهایی درباره امام زمان . مهدی فقیه ایمانی
