راهنمای خرید روپوش مدرسه
یکی از لباسهای ضروری فرزندان ایرانی در آغاز فصل مدرسه ایرانی مانتو است. نکات بسیار مهمی در انتخاب مانتو وجود دارد که بستگی به اندازه قد و ترکیب اندامی دانشآموزان دارد. از این اصول میتوانید برای خرید مانتو برای دخترتان استفاده کنید و یا مانتو مناسب خود را بدوزید.
برای دختران قدبلند
لباسی که از بالا تا پایین تکرنگ باشد به دلیل اینکه خطی یکدست ایجاد میکند، فرد را بلندتر نشان خواهد داد. انتخاب رنگی متفاوت برای مانتو و شلوار، باعث میشود که قد به چند قسمت مختلف تقسیم و تفکیک بشود و در نتیجه کوتاهتر و متناسبتر دیده شوید. پس به خاطر داشته باشید هرگز مانتو و شلوار یک رنگ نپوشید و سعی کنید مانتو و شلوار و حتی کفشتان در چند رنگ متفاوت اما در یک هارمونی انتخاب شود.
برای دختران کوتاهقد
- مانتوهای سادهای که قالب تن هستند، انتخاب کنید. از پوشیدن مانتوهایی با دامنهای خیلی گشاد و کلوش خودداری کنید.
- مانتو، بارانی یا پالتویی انتخاب کنید که سایز کوچک و اندازه باشد. اگر در انتخاب سایز خود دقت نکنید، مجبورید شانههای بزرگ و آستینهای بلند مانتو را به خیاط بسپرید تا آن را اصلاح کند.
- مانتوهای خیلی بلند موجب میشود که کوتاهتر دیده شوید. یک مدل کوتاه تا روی زانو برای او بسیار مناسب است.
- مانتویی که راههای عمودی باریکی دارد، باعث ایجاد خطوط عمودی بیشتری روی لباس میشود و در نتیجه شما را بلندتر نشان میدهد. همچنین این مانتوها رسمی و کلاسیک است. دقت کنید که دامن مانتوی شما تا روی زانو باشد که به بلندتر دیده شدن شما کمک کند.
برای دختران درشتجثه
- سایز را فراموش کنید و به دوخت مانتو توجه کنید. هیچ کس نمیداند شما دقیقا چه سایز مانتویی باید بپوشید بنابراین تلاش کنید تا خود را در لباسی خیلی تنگ و در لباسی که کاملا متناسب اندام شما نیست، در فشار قرار ندهید. درعوض مانتوهایی را انتخاب کنید که اندازه شما دوخته شده باشد و دوختاش مناسب اندام شما باشد. مانتوهای کشی و استرچ و کمرهای کشی معمولا برای زنان درشت اندام مناسب نیست.
- سعی کنید خطوط افقی در مانتویتان نباشد. راه راه پارچهها، نوارها و خطوط افقی فرد را چاقتر و عریضتر نشان میدهد. مانتوهایی را انتخاب کنید که خطوط و راههای عمودی دارند یا اصلا راه و خطی ندارند.
- از پوشیدن مانتوهایی که جیبهای بغل از رو دارد، خودداری کنید.
رنگ دخترانه، رنگ پسرانه
در حال حاضر در برخی مدارس ایران لباسهای همرنگ و متحدالشکل جزو قوانین آن مدرسه محسوب میشود اما اینکه آیا باید رنگ لباس در مدارس دخترانه و پسرانه متفاوت باشد و اینکه آیا رنگ مخصوص دختران و رنگ مخصوص پسران وجود دارد یا نه، طبق تحقیقات انجام شده بین دو جنس پسر و دختر تفاوتهای زیستشناختی، فرهنگی، اجتماعی، روانی وجود دارد اما در رابطه با انحصار رنگ به یک جنس هنوز تحقیقات ثابت شدهای وجود ندارد. به نظر نمیرسد این انحصار رنگ به یک جنس (دختر یا پسر) ژنی باشد بلکه با تغییرات فرهنگی طی زمان این قضیه رخ داده است. بهعنوان مثال اینکه رنگ آبی مختص پسران و رنگ صورتی مختص دختران است بیشتر ریشه فرهنگی دارد تا جنسیتی و ژنی اما در مدارس رنگ روپوش را چه کسی انتخاب میکند؟ یک مشاور؟ روانشناس یا مسوولان مدرسه؟
در مدرسه، رنگ لباس را کودک انتخاب نمیکند بلکه مسوولان مدرسه در این انتخاب نقش دارند. حال اگر کودکی به رنگ پیشنهادی مدرسه علاقه نداشته باشد تا جایی که خانواده را با مشکل رو به رو سازد، چه باید کرد؟ در این موارد بچهها باید روانشناسی شوند. شاید اعتراض به رنگ لباس، در واقع اعتراض به والدین و یا مسایلی دیگر باشد که به این صورت بروز کرده است. دراین مواقع باید سنجیده و معنیدار رفتار کرد. باید با برخورد صحیح از درون بچه مطلع شویم. این مشکل بهطور فردی قابل حل است. میتوان با روشهای رفتاری و کمک از روانشناسان و روانپزشکان فکر کودک را به سمت آن رنگی که میخواهیم، جهتدهی کنیم.
راههای انتخاب رنگ روپوش
رنگهای گرم مانند شکلاتی، گلبهی، زرد، قهوهای، نارنجی هرقدر پررنگتر شوند، عواطف و هیجانات شدیدتری را نشان میدهند و رنگهای سرد مانند سفید، سبز، آبی، طبیعت، احساس شادابی و رهاشدگی را القا میکنند و رنگهای سفید و خاکستری در عین حال که در گروه رنگهای سرد طبقهبندی میشوند، میتوانند رنگ خنثی هم باشند.
رنگ لباس و محیط باید متناسب با نوع هدفی باشد که دنبال میکنیم. بنابراین از آنجا که مدرسه محل فعالیت است، باید گستره رنگهای سبز، آبی و سرمهای برای روپوش مدرسه انتخاب شود تا احساس شادابی را به همراه داشته باشد.
از دیدگاه روانشناسی از آنجا که رنگ نارنجی و صورتی فعالیت را به ذهن منعکس نمیکنند، برای لباس مدرسه در نظر گرفته نمیشوند اما آبی کمرنگ، سبز چمنی، سبز لجنی، لاجوردی و سرمهای پیشنهاد میشوندو رنگهای طوسی و خاکستری به دلیل خنثی بودن و عدم ایجاد احساس خاص توصیه نمیشوند.