دِاستیل در هنر پوستر

"دِ استیل" جنبش پیشگام هلندی بود که بر پایه مجله ای با همین نام شکل گرفت. سردبیر این مجله، نقاش معمار و شاعری به نام "تئو ون دسبورگ" بود. این مجله از سال 1917م. تا هنگام مرگ وی ، یعنی سال 1931م. منتشر می شد.

مجله دارای سبک منسجم و نیرومندی بود که به واسطه استفاده از رنگ های اصلی ، فرم های زاویه دار و ترکیب های نامتقارن ایجاد شده بود .

این سبک از نظر بین المللی شناخته شده بود و این شناخت، از راه نقاشی های ساده غیر فیگوراتیو "پیت موندریان" به دست آمده بود.

داستیل، از هندسه معماری سنتی کشور هلند و همچنین فرهنگ موروثی و مذهبی سختگیرانه کالونیسم (مکتب پروتستان پیرو عقاید کالون) مایه می گرفت.

این جنبش در آغاز به نقاشی و طراحی سه بعدی تمایل داشت.

مجله داستیل نخستین آزمون در زمینه تایپوگرافی بود. این مجله تمرینی بود در چگونگی چینش بلوک های نوشتاری با جلدی طراحی شده بر پایه معماری انتزاعی .

"ویلموس هوزار" طراح آن، شرح داده که با این طراحی قصد داشته هم بر پیش زمینه و هم بر پس زمینه قالب شود.

در آغاز ، شیوه تایپوگرافی داخلی مجله، به شکل مرسوم انجام می شد. اما این کار پس از آزمون های "ون دسبورگ" به شکلی جسورانه تر دنبال شد. او تایپوگرافی را در ترکیب هایی برای شعر آزمود.

وی که با انم مستعار "آی.کی.بونسِت" فعالیت داشت، صفحه آرایی ها را به گونه ای سازماندهی می کرد که با ضخامت دادن به حروف ، افزایش اندازه ها و رهاسازی چینش آنها، بر واژه ها تاکید شود.

این کار ضمیمه ای بر جنبه های خوشنویسی اشعار "آپولینر"، شاعر فرانسوی به شمار می رفت.

همچون فوتوریسم ایتالیا، تایپوگرافی بخشی از بررسی چگونگی تاکید بر زبان بود.

بر خلاف باهاوس ، طراحان داستیل، حروف هندسیِ شخصیِ خویش را نوآوری نکردند، ولی در آثارشان از شکل های حروف "سن سریف" بهره می بردند. آنها ارتباطشان را با شیوه های پیشرو دیگر به ویژه با شوروی سابق و آلمان حفظ کردند.

هنگامی که "ون دسبورگ" از وایمار دیدار کرد، اهمیت زیادی برای تایپوگرافی جدیدی که به دست "موهولی ناگی" و "بایر" خلق شده بود، قائل شد.

در همان زمان طراحی شوروی به دلیل تعهد اجتماعی و گستردگی شیوه های داستیل، تمایل زیادی به "سبک" داشت.

ویژگی های شاخص داستیل ، یعنی استفاده از رنگ های اصلی ، در واقع چهارچوب و بلوک هایی بودند که تا پایان دهه 1920م. بر جای ماندند، اما همچون طراحان آن ، که بیشتر در سمت و سوی خط فکری کمیسیون ها حرکت می کردند، این روش به وسیله ی "فتومونتاژ" و گسترش دهندگان آن (تصویرگران زبان گرافیکی) پرورش یافت.

آثار "پائول شویتما" برای ارزیابی ماشین های "برکِل" ، آثار "پیت زوارت" برای کارخانه کابل سازی هلندی "اِن.کا.اف" و همچنین اداره پست ، تلگراف و تلفن، از بهترین نمونه های این جنبش به شمار می روند.

در اولین پوستر و مانیفیست داستیل(تصویر بالا) ، ویژگی خطوط مستقیم کاملا آشکار است . این لوگوتایپ ، از تعدادی قالب تشکیل شده و طراحی آن ، نوعی فضای معماری آبستره را تداعی می کند.

با گسترش این سبک، در آثار بعدی طراحی های صنعتی و تجاری که در خلق آنها از ایده های داستیل استفاده شد، تایپوگرافی مدرن و عکاسی با هم ترکیب شدند.

منابع:

یک قرن طراحی گرافیک جرمی آینسلی

تاریخ مختصر طراحی گرافیک ریچارد هولیس

اطلس طراحان گرافیک النا استانیک