دیگر آسمان را نخواهی دید!

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّ الَّذِینَ كَذَّبُواْ بَِایَاتِنَا وَ اسْتَكْبرَُواْ عَنهَْا لَا تُفَتَّحُ لهَُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ لَا یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتىَ‏ یَلِجَ الجَْمَلُ فىِ سَمّ‏ِ الخِْیَاطِ  وَ كَذَالِكَ نجَْزِى الْمُجْرِمِین

سوره مبارکه اعراف آیه 40

کتابها می نویسند :

خداوند به دنبال تهدید كفار مى‏فرماید:

إِنَّ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ :آنان كه آیات ما را تكذیب و از قبول آن تكبر كردند، درهاى آسمان بر روى ارواحشان گشوده نمی شود، زیرا درهاى آسمان تنها بر روى ارواح مۆمنان گشوده می شود. معنى از ابن عباس و سدّى است. حسن و مجاهد گویند: یعنى درهاى آسمان بر روى اعمال و دعاى ایشان گشوده نمی شود.

بنا بر روایت دیگر از ابن عباس و روایت از حضرت باقر علیه السلام : اعمال و ارواح مۆمنان به آسمان برده می شود و درهاى آسمان به روى آنها باز است. اما عمل و روح كافر، همین كه به آسمان برده شد، منادى ندا مى‏كند: برگردید به سجّین- كه نامش برهوت است- و وادیى است در حضرموت.

جبائى گوید: درهاى آسمان به روى آنها گشوده نمی شود كه داخل بهشت شوند.1

علی بن ابراهیم قمی در تفسیرش از فضاله و او از ابان بن عثمان و او از ضریس و وی از حضرت امام صادق علیه السلام روایت می کند که تاویل این آیه در شان اصحاب جمل و طلحه و زبیر است و مقصود از جمل در این آیه ، جمل و شتر انان است. 2

با تو می گویم :

دنبال چیز دیگری می گردم. دنبال یک تفسیر متفاوت...

دلم می خواهد کسی این آیه را جور دیگری ، خوانده باشد ، فهمیده باشد و جایی حاشیه زده باشد که این آیه ، سجده شکر دارد برای هر کسی که هنوز آسمان بر سرش باران می بارد، برای هر کسی که گاهی سرش را بالا می کند و نگاهی به آسمان می اندازد.

کسی گفته باشد و جایی ثبت شده باشد که سجده شکر دارد این آیه برای همه کسانی که بعضی شب ها سرشان را از پنجره ماشین بیرون می آورند و با لبخند دنبال ستاره می گردند.

دلم می خواهد مفسر در حکمت سجده شکرش نوشته باشد؛ آسمان نعمتی است که خداوند فهمش را از  تکذیب کنندگان آیاتش گرفته است.

می گردم اما تفسیر متفاوتی که قلبم از این آیه می خواهد ؛ پیدا نمی کنم. خودم را می زنم به آن راه.به ندیدن و نفهمیدن این تفسیرها.در برابر المیزان حضرت علامه خضوع می کنم اما می گذرم. تفسیر جناب علی بن ابراهیم قمی را با ادب ورق می زنم اما این بار کنارش می گذارم.حواسم جمع نمی شود وقت خواندن مجمع البیان جناب طبرسی.

تفسیر می خوانم اما دلم می خواهد این آیه را که در اوج خستگی یک بعد از ظهر شهریوری به دادم رسید جور دیگری بفهمم. دوست دارم شان نزولش مال همین چند روز پیش خودم باشد که یادم رفته بود آسمان ِ پشت ِ پنجره آشپزخانه که هر صبح به من سلام می کند ، چه نعمت بزرگی است و چه نشانه شیرینی... نشانه این که حتی اگر خوب نیستم – که نیستم - خدا آسمانش را از چشم های من دریغ نکرده است. هنوز دوستم دارد ، آن قدری که آسمان را تا پشت پنجره آشپزخانه پایین آورده و من تنها باید پرده کلفت را کنار بزنم تا ببینمش.

دو حال متفاوت در من جمع است از آن روز. از یک طرف دلم گرم است به آشپزخانه و پنجره رو به آسمانش که هر نفس ، خدا را فریاد می زند، از طرف دیگر هراس دارم از این که یک روز بیاید و من از فرط خستگی و روزمرگی حتی نتوانم پرده را کنار بزنم...

ترس و امید را جمع می کنم و می ریزم به پای خدایی که فراموشی برایش بی معناست و پشت سر دعاهای کوچک و بزرگ بندگانش ، اجابت می فرستد. دعا می کنم این آشپزخانه ، محراب3 کوچک من بماند .

یادم بماند :

یادم باشد و یادت نرود هر خانه ای  را محرابی است ... آنجا که خدا را هر دم فریاد می زند.

نویسنده: زهرا نوری لطیف

شبكه تخصصی قرآن تبیان

______________________________

1.ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏9، ص 104

2.تاویل الایات الظاهره تالیف حسینی استرآبادی ، ج 1 ، ص 177

3. عرب به عزیزترین و با منزلت ترین محل خانه ، محراب می گوید.