حقوق اعضای بدن، از منظر امام سجاد(ع)
حق زبان، آنست که آن را به نیکی عادت دهی و به خوبی با مردم سخن گویی و هرگز آن را به حرف‌های بیهوده و ناپسند، آلوده نسازی.
حق جان:
«آنست که آن را در راه اطاعت خداوند بزرگ به‌کارگیری». «کسی که بترسد از پروردگار و خویشتن را از هوس‌ها باز دارد، بهشت جایگاه اوست.»
حق زبان:
«آنست که آن را به نیکی عادت دهی و به خوبی با مردم سخن گویی و هرگز آن را به حرف‌های بیهوده و ناپسند، آلوده نسازی.» ای عزیزان؛ مایه افتخار ما باشید، نه باعث ننگ و نفرت ما؛ با مردم سخن نیک بگویید و زبانتان را حفظ کنید.
حق گوش:
«آنست که او را از شنیدن غیبت و آوازهای ناپسند، پاک نگه داری.» «هیچ گفتگویی با بدگویی دیگران آباد نشود، مگر اینکه دین انسان ویران شود.»
حق چشم:
آنست که از آنچه دیدن آن مباح نباشد، آن را بپوشانی و به آنچه زیبایی آفرینش و نعمت‌ها و صحنه‌های عبرت است، بنگری». «نگاه گناه‌آلود، تیری زهرآگین از تیرهای شیطان است؛ اگر کسی آن را از ترس خدا ترک کند، خداوند در برابر این کار، ایمانی به او عطا نماید که شیرینی‌اش را در قلبش احساس می‌کند.»
حق دست:
«آنست که او را به سوی آنچه روا نیست دراز نکنی»، «خداوند می‌فرماید: در روز قیامت بر دهان‌ها مهر زده می‌شود و دست‌هایتان به سخن واداشته می‌شوند.»
حق پا:
«آنست که در راه نادرست، قدم برنداری تا در پل صراط تو را نلغزاند.» «در زمین متکبرانه راه نرو؛ تو نمی‌توانی زمین را بشکافی و به بلندی کوه‌ها هم نخواهی رسید؛ معتدل باش.»
حق شکم:
آنست که آن را جایگاه حرام قرار ندهی و بیش از اندازه نخوری. «منفورترین حالت بنده در پیشگاه خداوند، هنگامی است که معده‌اش انبار غذا شود و در خوردن زیاده‌روی نماید».1
1ـ ترجمه سپهری، محمد، رساله الحقوق امام سجاد ع، ص 66 تا 85.
