دعایی برای در امان ماندن خانه، جان، مال و ناموس و.. از دزد
بعد از نماز عشا بگوید: «پناه می‌برم به بزرگى خدا، پناه می‌برم به قدرت خدا، پناه می‌برم به مغفرت خدا، پناه می‌برم به رحمت خدا، پناه می‌برم به سلطان خدا که او به هر چیزی توانا است، پناه می‌برم به گذشت خدا، پناه می‌برم به آمرزش خدا و پناه می‌برم به رحمت خدا از شرّ هر گزنده و کشنده و از شرّ هر جاندار کوچک و بزرگ در شب و روز، و از شرّ بدکاران عرب و عجم، و از شرّ بدکاران جن و انس و از شرّ هر حیوانی که پروردگار من بر او تسلط دارد (اما سلطه‌اى با عدالت! چرا که) پروردگار من بر راه راست است!»
دعاهایی در جهت حفظ و سلامت جان و مال انسان از هر شر و بلایی؛ مانند سرقت و... آمده است؛
نظیر این دعا: «وَ مِنْهُ عَنِ الْخَضِرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ بْنِ مُسْلِمٍ وَ مُحَسِّنِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ أَوْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ کُلُّ مَنْ قَالَ هَذِهِ الْکَلِمَاتِ وَ اسْتَعْمَلَ هَذِهِ الْعُوذَةَ فِی کُلِّ لَیْلَةٍ ضَمِنْتُ لَهُ أَنْ لَا یَغْتَالَهُ مُغْتَالٌ مِنْ سَارِقٍ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَقُولُ بَعْدَ صَلَاةِ الْعِشَاءِ الْآخِرَةِ أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِمَغْفِرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِسُلْطَانِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ أَعُوذُ بِکَرَمِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ وَ کُلِّ مُغْتَالٍ وَ سَارِقٍ وَ عَارِضٍ وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ الْعَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دَابَّةٍ صَغِیرَةٍ أَوْ کَبِیرَةٍ بِلَیْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ مِنْ شَرِّ فُسَّاقِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ فُجَّارِهِمْ وَ مِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دَابَّةٍ رَبِّی آخِذٌ بِناصِیَتِها إِنَّ رَبِّی عَلى صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»؛[1]
راوی از امام باقر، یا امام صادق(علیه السلام) نقل می‌کند هرکس این کلمات را هر شب بخواند من برایش ضمانت می‌کنم که از شر و آزار هر شروری در امان باشد.
بعد از نماز عشا بگوید: «پناه می‌برم به بزرگى خدا، پناه می‌برم به قدرت خدا، پناه می‌برم به مغفرت خدا، پناه می‌برم به رحمت خدا، پناه می‌برم به سلطان خدا که او به هر چیزی توانا است، پناه می‌برم به گذشت خدا، پناه می‌برم به آمرزش خدا و پناه می‌برم به رحمت خدا از شرّ هر گزنده و کشنده و از شرّ هر جاندار کوچک و بزرگ در شب و روز، و از شرّ بدکاران عرب و عجم، و از شرّ بدکاران جن و انس و از شرّ هر حیوانی که پروردگار من بر او تسلط دارد (اما سلطه‌اى با عدالت! چرا که) پروردگار من بر راه راست است!».
البته آیات و سوره‌هایی نیز در ضمن روایات آمده است؛[2] نظیر:
1. «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذی نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحین»؛[3] ولى و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده و او همه صالحان را سرپرستى مىکند.
2. «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمینِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا یُشْرِکُون»؛[4] آنها خدا را آن‌گونه که شایسته است نشناختند، در حالى‌که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمان‌ها پیچیده در دست او خداوند منزّه و بلند مقام است از شریک‌هایى که براى او مىپندارند.
پی نوشت ها:
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 83، ص 127، مۆسسة الطبع و النشر، بیروت، چاپ اول، 1410ق.
[2].کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 624، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. اعراف، 196.
[4]. زمر، 67.
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: سایت اسلام کوئست
