افسانه آفرینش جهان

تناقضات قرآن درباره آفرینش كاینات و حیات و... چیست؟

مدت زمان آفرینش در قرآن شش روز دانسته شده كه چهار روز آن مربوط به زمین و تدبیر امور آن و چهار روز مربوط به آسمان‏هاست كه دو روز آن با زمین مشترك است.(فصلت ، آیات 10 و 12) لذا جمعا شش روز مى‏شود. لازم به ذكراست، منظور از شش روز، شش دوره است نه شش روز از روزهاى دنیا.

بحث آفرینش و خلقت جهان در شش روز در هفت آیه از آیات قرآن(1) آمده است و در سه مورد علاوه بر آسمان ها و زمین، «ما بینهما؛ آنچه در میان زمین و آسمان قرار دارد» نیز به آن اضافه شده است یعنی تمام چیزهایی كه بین زمین و آسمان قرار دارد. آن گاه پیدایش مجموعه هستی و جهان در شش روز، یعنی كمتر از یك هفته مطلبی به ظاهر خلاف علم است زیرا علم می گوید: میلیاردها سال طول كشیده تا زمین و آسمان به وضع كنونی در آمده است. ولی باید توجه داشت كه «یوم؛ روز» و معادل آن به معنای «یك دوران» به كار می رود، خواه این دوران یك سال باشد یا صد سال یا یك میلیون سال و یا میلیاردها سال و شواهدی این معنی را اثبات می كند:

1. در قرآن بارها كلمه یوم به معنی مدت طولانی به كار رفته، مانند «یوم القیامه» كه لااقل پنجاه هزار سال طول می كشد.(2)

2. در لغت نیز گاهی «یوم» به مدتی از زمان به هر مقدار باشد اطلاق شده است.(3)

3. در روایات نیز «یوم» به معنای دوران آمده است: «الدهر یومان یوم لك و یوم علیك؛ دنیا برای تو دو روز است روزی به سود تو است و روزی به زیان تو». و «سته ایام» هم به «سته اوقات» (شش وقت و دوران) تفسیر شده است.(4)

4. در گفتگوی روزمره نیز یوم و معادل آن به معنای دوران زیاد دیده می شود، مثلا می گوییم زمین روزی گداخته و سوزان بود و روز دیگر سرد شد، در حالی كه دوران گداختگی زمین به میلیاردها سال بالغ می شود. كلیم كاشانی می گوید:

یك روز صرف بستن دل شد به این و آن           روز دیگر به كندن دل زین و آن گذشت

از مجموع بحث فوق نتیجه می گیریم كه خداوند مجموعه زمین و آسمان را در شش دوران متوالی آفریده است، هر چند این دوران ها گاهی به میلیون ها یا میلیاردها سال بالغ شده است، و علم امروز هیچگونه مطلبی را كه مخالف این موضوع باشد بیان نكرده است. این دوران های ششگانه احتمالا به ترتیب ذیل بوده است:

1. روزی كه همه جهان به صورت توده گازی شكلی بوده كه با گردش به دور خود از هم جدا گردید و كرات را تشكیل داد.

2. این كرات تدریجا به صورت توده مذاب و نورانی و یا سرد و قابل سكونت در آمدند.

3. روز دیگر منظومه شمسی تشكیل یافت و زمین از خورشید جدا شد.

4. روز دیگر زمین سرد و آماده حیات گردید.

5. سپس گیاهان و درختان در زمین آشكار شدند.

6. سرانجام حیوانات و انسان در روی زمین ظاهر گشتند.(5)

آن چه در دوران ششگانه بیان شد با آیات قرآن نیز سازگاری دارد، از جمله در سوره فصلت می خوانیم:

«او (خدا) در زمین كوه هایی قرار داد و بركاتی در آن آفرید و مواد غذایی مختلف آن را مقدر فرمود، این ها همه در چهار روز (و دوره) بود درست به اندازه نیاز تقاضا كنندگان، سپس اراده آفرینش آسمان فرمود و در حالی كه به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد به وجود آیید و شكل گیرید، خواه از روی اطاعت و خواه اكراه. آنها گفتند: ما از روی طاعت می آییم». در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دور روز (دو دوره) آفرید و آن چه می خواست در هر آسمانی مقدر فرمود و آسمان پائین را با چراغ هایی (ستارگان) زینت بخشیدیم و (با شهاب ها) از استراق سمع شیاطین حفظ كردیم این است تقدیر خداوند دانا».(6)

پی نوشت ها:

1. اعراف، آیه 54، یونس، آیه 3، هود، آیه 7، فرقان، آیه 59، سجده، آیه 4، ق، آیه 38، حدید، آیه 4.

2.معارج، آیه 4.

3. راغب اصفهانی، مفردات راغب، دفتر نشر الكتاب، ص 553.

4. ناصر مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، تهران: دارالكتب الاسلامیه، ج 6، ص 201.

5. تفسیر نمونه، همان، ج 6، صص 202-200، با تلخیص و برخی اضافات.

6. فصلت، آیات 12-10. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، كد: 1/100102772)

منبع: پرسمان قرآنی