مهندسی حرفه‌ای

خصوصیات یک فارغ التحصیل رشته مهندسی

1. دارا بودن ایده و خلاقیت در حوزه های مهندسی، اجتماعی و آنچه که در ارتباط با سرمایه های اجتماعی می باشد

2. پایه قوی در علوم پایه، ریاضیات و اصول مهندسی

3. قابلیت در به کارگیری اصول فوق در حل بسیاری از مسائل واقعی

4. دانش و تجربه در انجام روش های آزمایشی

5. دانش بالا در فناوری های مربوط به تخصص خود

6. مهارت زیاد در ارتباطات و تبادل نظرهای کتبی و شفاهی و ایجاد ارتباط موثر

7. آشنایی با اصول تجارت و شرکت ها

8. داشتن احساس مسئولیت های اجتماعی، اخلاقی، سیاسی و انسانی

9. دارا بودن دیدگاه تاریخی و اجتماعی از اثرات فناوری بر جامعه و طبیعت

10. دارا بودن تصویری هماهنگ از شاخه های مختلف مهندسی

11. روحیه تفکر خلاق و هوشمند

12. دارا بودن قابلیت انعطاف در تغییرات شغلی

13. توانایی اتخاذ تصمیمات خطیر در مسائل بحرانی

14. اشتیاق همیشگی و فرهنگ آموختن در طی زندگی

15. دارا بودن فرهنگ کار گروهی

16. اشتیاق و ایجاد زمینه انجام فعالیت های پژوهشی

17. پایبندی به حفظ محیط زیست

18. آشنایی با علوم حیاتی

19. درک ارزش های فرهنگی و هنری.

چرا مهندسی حرفه ای لازم است؟

در كشورهای صنعتی پیشرفته، جامعه بایستی به كیفیت محصولات تولیدی و همچنین دانش و تخصص كسانی كه در تهیه محصولات نقش داشته اند، حداقل اطمینان را داشته باشند و مهندسان با امضاء مدارک فنی و یا ارائه مستندات مطالعات مربوطه، این اطمینان را به جامعه عرضه کنند. این مستندات به خصوص در مواردی كه خدمات به طور فردی به جامعه ارائه می شود، بارزتر است.

در كشور ما در امر ساختمان سازی كه در واقع یک محصول فراگیر و مورد نیاز جامعه است، سازمان نظام مهندسی ساختمان چنین نقشی را ایفا می نماید.

در صنعت ساختمان سازی كه فناوری مشخص و تخصص های محدود وجود دارد و برای هر ساختمان كه می تواند جداگانه ساخته شود یک نظام مهندسی را می توان تعریف كرد تا با تدوین آئین نامه های مربوط و برگزاری آزمون های خاص مهندسی مهندسان را در مسیر تخصصی شدن آنها هدایت كند. اثرات این آزمون ها در بالا رفتن كیفیت این محصول روز به روز بیشتر نمایان می شود. در بقیه محصولات مورد استفاده جامعه از وسائل و تجهیزات آشپزخانه گرفته تا فضا و دریا و سایر فناوری ها، طیف گسترده ای از خدمات عرضه می شود. بنابراین به منظور امكان ارایه خدمات با كیفیت مناسب و اقتصادی بودن محصولات و خدمات، لازم است استانداردهایی تدوین شود كه رعایت این استانداردها در ساخت و تولید محصولات و فرآورده ها، الزامی باشد.

اكنون نقش مهندس حرفه ای به خوبی نمایان می شود و حداقل اطمینان را به دریافت كننده خدمت (مصرف كننده) و یا تولید كننده محصول (صاحبان صنعت) می دهد، كه مسائل مختلف طراحی و ساخت توسط فردی با اطلاع از كلیه موارد مۆثر در طراحی و تولید مدنظر قرار گرفته است. البته در كنار مهندس حرفه ای، لزوم وجود مهندس و یا پژوهشگری كه مورد خاص و زمینه تخصصی باریكی را مطالعه و محاسبه می كند، به قوّت خود باقی است.

مهندسان حرفه ای پس از كسب تجارب لازم، افراد مناسبی برای سرپرستی فنی پروژه ها، یا سرمهندسی، تجزیه و تحلیل تكنولوژی های تولید، طراحی های مفهومی (Concept design)، سرپرستی طراحی محصولات جدید و امكان سنجی ساخت آنها و نیز مدیریت فنی پروسه هایی كه گرایش های مختلف مهندسی را در بر می گیرد و بسیار كارآمد خواهند بود، می باشند.

پیشینه آزمون مهندسی حرفه ای

در سال 1907 در شهر وایومینگ كشور آمریكا اعلام گردید افراد متخصصی كه می خواهند كار مهندسی انجام دهند باید ثبت نام كرده و طبق شرایط و ضوابطی كفایت آنان به اثبات برسد. ثبت نام مهندسین ورزیده از آن تاریخ در كشورهای مختلف رایج شد، تا قوانین بر اقدامات حرفه ای آنان نظارت كند و اجرای آن به واحدهای غیردولتی (NGO) یا انجمن های علمی، صنفی یا حرفه ای سپرده شد. هم اكنون در كشورهای مختلف آمریكا، كانادا، اروپا و حتی آسیا، سازمان ها و ارگان های مختلفی وجود دارند كه طبق قوانین و مقرراتی این آزمون را برگزار می نمایند و داشتن این گواهی از شرایط استخدام و یا مجوزی برای انجام پروژه های مختلف مهندسی در كشورشان می باشد.

آزمون مهندسی حرفه ای در ایران

در ابتدای سال 1380، برخی از انجمن های علمی مانند انجمن مهندسین برق و الكترونیک ایران، انجمن مهندسان مكانیک ایران لزوم برگزاری آزمون مهندسی حرفه ای را برای جامعه مهندسی كشور احساس نموده و برای برگزاری اولین آزمون به صورت مستقل اقدام كردند و پس از آن با تشكیل شورایی به نام شورای برنامه ریزی و هماهنگی آزمون مهندسی حرفه ای، متشكل از نمایندگان سازمان سنجش آموزش كشور و 8 انجمن علمی – مهندسی شامل: انجمن مهندسین برق و الكترونیك ایران، انجمن كامپیوتر ایران، انجمن مهندسین متالورژی ایران، انجمن مهندسان مكانیك ایران، انجمن مهندسی معدن ایران، انجمن مهندسی شیمی ایران، انجمن مهندسی صنایع ایران، انجمن مهندسین عمران ایران (كه به اختصار انجمن های مادر نامیده می شوند و سایر انجمن های مهندسی بر حسب نوع فعالیت های خود زیرمجموعه این انجمن ها قرار می گیرند) فعالیت خود را بطور جدّی آغاز و بطور مستمر پیگیری نمودند.

اهمّ اهداف شورای برنامه ریزی و هماهنگی آزمون مهندسی حرفه ای در ذیل بیان شده اند:

1) سیاست گذاری و برنامه ریزی برای برگزاری آزمون مهندسی حرفه ای

2) هماهنگ كردن اهداف برگزاری آزمون مهندسی حرفه ای در انجمن های مهندسی

3) برنامه ریزی برای استانداردسازی آزمون مهندسی حرفه ای

4) علاقه مند كردن مهندسان كشور به ارتقای سطح توانایی خویش

منبع:  sanjesh، razi-center ، irsme