سقط جنین گناه بزرگ نابخشودنی !
می خواهیم در مورد قاتلینی صحبت کنیم که موهبت های پاک و معصوم خدای متعال را بدون هیچ جرم و گناهی می کشند ،حتی فرصت تنفس هم به آن ها نمی دهند.
در بین آفریدگان، انسان ویژگی بسیار ممتازی دارد که دربین همهی موجودات به او برتری بخشیده است. از منظر قرآن کریم، انسان به منظور امتحان و آزمایش که زمینهساز سعادت حقیقی اوست پا به این جهان گذاشته است تا با حسن اختیار خویش، طریق عبودیّت خداوند را برگزیده و طی کند و از این رهگذر به مقام قرب الهی و خلیفهاللهی نائل گردد .
ارزش انسان در نزد خداوند متعال به حدی است که اگر کسی جان انسانی را بگیرد ،جانی در مقابل آن باید داده شود، و این یعنی شدیدترین مجازات.
وقتی کسی قتل می کند به هر انگیزه ای اسمش را قاتل می گذارند،جامعه او را طرد می کند و پایگاه اجتماعی خود را از دست می دهد.
درست است که سالیانه هزاران انسان در سراسر دنیا به علل مختلف کشته می شوند ،در اثر جنگ ها و فساد ها ،بحث ما اینجا ریشه یابی یا تقبیح چنین قتل هایی نیست.
می خواهیم در مورد قاتلینی صحبت کنیم که موهبت های پاک و معصوم خدای متعال را بدون هیچ جرم و گناهی می کشند ،حتی فرصت تنفس هم به آن ها نمی دهند.
کاری هم به مردم سرزمین های کفر نداریم،که البته در جای خود باید به این وحشی صفتان هم هشداری داد.
بحث ما در جامعه خودمان است در بین مردمی مسلمان و خدا جو که چون مردم قوم جاهلیت ، دست به قتل فرزندان خود می زنند ، بله شاید تعجب کنید اما این واقعیتی است که به وفور در جامعه ما دیده می شود.
«وَكَذَلِكَ زَیَّنَ لِكَثِیرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِینَ قَتْلَ أَوْلاَدِهِمْ شُرَكَآۆُهُمْ لِیُرْدُوهُمْ وَلِیَلْبِسُواْ عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُونَ» (سوره انعام آیه 137) )!
و همچنین شریكان آنها- بتها یا خادمان بتخانه- در نظر بسیارى از مشركان كشتن فرزندانشان را- به عنوان قربانى براى خدایان- بیاراستند تا آنان را هلاك كنند- گمراهشان گردانند- و دینشان را بر آنها آشفته و پوشیده سازند. و اگر خدا مىخواست این كار را نمىكردند- یعنى به اجبار جلو آنان را مىگرفت اما سنّت الهى چنین نیست- پس آنان را با آن دروغها كه مىسازند واگذار.
این حکایات را که می شنویم در عجب می مانیم که چطور والدینی به این سنگدلی وجود داشته اند ، و غافلیم که در جامعه خودمان پر است از مادران و پدرانی که به هزار و یک انگیزه واهی فرزندی را که خداوند متعال به آن ها هدیه می دهد قبل از اینکه فرصت تنفسی پیدا کنند با انواع و اقسام راه ها قصابی می کنند.
بله صحبت ما در مورد پدیده شوم سقط جنین است که در اسلام حرام شمرده شده و از گناهان کبیره است، کسی که سقط جنین می کند یک انسان را کشته است، و کسی که انسانی را بکشد نامش می شود"قاتل".
و این در حالی است که قتل نفس آن هم از نوع عمدی هیچ توجیهی ندارد و از بزرگترین گناهان در همه ادیان الهی محسوب می شود.
خداوند متعال در سوره ممتحنه آیه 12 می فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءكَ الْمُۆْمِنَاتُ یُبَایِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا یُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَیْئًا وَلَا یَسْرِقْنَ وَلَا یَزْنِینَ وَلَا یَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا یَعْصِینَكَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ » ؛
ای پیامبر! هنگامی که زنان مۆمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است.
خداوند متعال مستقیما دستور می دهد که زنان مۆمن و کسانی که ایمان آورده اند نباید فرزندان خود را بکشند، متأسفانه این روزها مادران زیادی هستند که بدون توجه به خواست و اراده الهی مبادرت به سقط جنین و قتل فرزندان خود می کنند.
مادری را می شناختم که برای بار سوم باردار شده بود و بدون اطلاع همسر فرزندش را سقط کرد و انگیزه خود را اینگونه بیان داشت که : «حوصله بچه داری ندارم بعد از دوقلوهایم به زحمت توانستم تناسب اندامم را به دست بیاورم و نمی خواستم دوباره اضافه وزن پیدا کنم»
عده ای هم بچه دار شدن و یا تعدد فرزندان را بی فرهنگی و به اصطلاح عامیانه "بی کلاسی " می دانند و در صورت باردار شدن اقدام به سقط جنین می کنند و در بسیاری از این موارد زن و شوهر هم عقیده هستند. باید به این خانواده های با فرهنگ گفت که شما "قاتل" هستید قاتل فرشته های پاک و معصوم خداوند. کار شما تفاوتی با قوم وحشی عصر جاهلیت ندارد.
عده ای هم از ترس فقر و شرایط سخت معیشتی فرزندان خود را می کشند، که به این ها هم خداوند متعال صراحتا دستور می دهد که: « وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً» (سوره اسرا آیه 31) ؛ و فرزندانتان را از ترس فقر ، نکشید! ما آنها و شما را روزی می دهیم مسلماً کشتن آنها گناه بزرگی است!
در فارسی ضرب المثلی داریم با این عنوان :«آنکه دندان دهد،نان دهد» آن که ما را خلق کرده روزیمان را هم می دهد،روزی بچه های ما را هم می دهد.
وقتی خداوند اراده کرد به خانواده ای فرزندی دهد نباید با خواست خداوند متعال مخالفت کرد.
میان فقهاى شیعه در باب حرمت سقط جنین اختلاف نظرى نیست. از نظر آنان رشد جنین داراى یک پیوستار است و نمىتوان مرحلهاى را از مرحله دیگر جدا کرد و مانند پارهاى از فقهاى اهل سنت، سقط را تا جایى مجاز و پس از آن حرام دانست. البته همه فقها با توجه به رشد جنین و مرحلهاى که در آن به سر مىبرد، دیهاى متناسب با آن در نظر مىگیرند، مثلاً دیه جنین پنجماهه را با جنین یکماهه برابر نمىدانند. این از جنبه حقوقى و وضعى سقط جنین است، و گرنه از نظر تکلیفى میان فقها تفاوتى در حرمت سقط جنین در هر مرحلهاى که باشد نیست.
این حرمت همه مراحل باردارى را فرا مىگیرد. استفتاآتى که از فقهاى شیعه مىشود و پاسخ آنان گویاى این وحدت نظر است. براى مثال امام خمینى در برابر استفتاى «آیا بعد از انعقاد نطفه از بین بردن آن جایز است؟» پاسخ مىدهد: «بعد از انعقاد نطفه جایز نیست»( رساله توضیح المسائل، امام خمینى، مركز نشر فرهنگى رجاء، 1366، ص746.)
البته این حکم شامل استثنائاتی هم می شود مثل اینکه: بارداری از تجاوز به عنف حاصل شده باشد یا برای مادر خطر جانی داشته باشد. که در این صورت سقط جنین قبل از ولوج روح، اشکال ندارد، ولى بعد از دمیدن روح جایز نیست حتّى اگر ادامه حاملگى براى حیات مادر خطرناک باشد مگر آنکه استمرار باردارى، حیات مادر و جنین هر دو را تهدید کند و نجات زندگى طفل به هیچ وجه ممکن نباشد ولى نجات زندگى مادر به تنهایى با سقط جنین امکان داشته باشد.( بررسى فقهى و حقوقى احكام سقط جنین، خلیل قبلهاى، ص12، چاپ شده در فصلنامه دیدگاههاى حقوقى، سال سوم، شماره 9، بهار 1377، ص5-45.)
سقط غیر اختیاری
گاهی اوقات هم می شود که جنین ناخواسته از بین می رود یا مرده به دنیا می آید که در این صورت والدین باید صبر پیشه کنند و حکمت خداوند متعال را در ورای این حادثه ببینند.
«معاویة بن جیده قشیرى از نبى اكرم صلّى اللَّه علیه و آله نقل كرد كه آن حضرت فرمود: زن سیاه فرزند زا از زن زیباى نازا بهتر است، زیرا من به كثرت شما بر سایر امتها مباهات مىكنم حتى این كه فرزند سقط شده با حالت ناراحتى و چشم انتظارى بر در بهشت مىایستد، به او مىگویند: برو به بهشت طفل سقط شده در جواب مىگوید: من تنها داخل نمىشوم بلكه با پدر و مادرم وارد مىشوم آنگاه به او گفته مىشود تو و پدر و مادرت به بهشت بروید.( ترجمه مسكن الفۆاد ص 60)
البته باید گفت : این مطلب در صورتى كه سقط به علل و حوادث غیر اختیارى انجام یابد ولى اگر به اختیار خود جنین را سقط كنند نه تنها مشمول شفاعت جنین سقط شده نمىشوند بلكه علاوه بر پرداخت دیه و كفاره جمع در دنیا، طفل در آخرت از پدر و مادرى كه به اختیار خودشان او را سقط كردهاند شكایت مىكند و اگر راه نجات از جهات دیگر براى پدر و مادر نباشد آنها را به محاكمه مىكشاند و به زندان ابد محكوم مىكند چون كیفر قتل نفس حبس ابد است. «تلخیص از ازدواج در اسلام صفحه 10 تا 12»
فاطمه محمدی
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان