تبیان، دستیار زندگی
وجود حضرت حجّت از مهم‏ترین نعمت‏های الهی است و معرفت نسبت به این نعمت خود نعمت بزرگی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی‏شود، پس بر ما است که بیشترین کوشش را در اداء شکر این نعمت به کار بندیم
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شکر نعمت، دلیلی محکم بر دعای فرج

فرج

وجود مولای ما حضرت حجّت - صلوات اللَّه علیه - از مهم‏ترین نعمت‏های الهی بر ما است و معرفت داشتن ما نسبت به این نعمت خود نعمت بزرگی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی‏شود زیرا که جزء تکمیل کننده ایمان و علّت تامّه آن می‏باشد و تمام نعمت‏های ظاهری و باطنی از شاخه‏های این نعمت بزرگ - یعنی وجود امام - است، پس بر ما واجب است که بیشترین کوشش و اهتمام را در اداء شکر این نعمت به کار بندیم، تا به نعمت‏های بزرگ دیگر هم نایل شویم.

وجود آن حضرت نعمت است!!

عقل و نقل هر دو بر این معنی دلالت دارند:

از دیدگاه عقلی وجود امام از مهم‏ترین و ارزنده‏ترین نعمت‏هاست زیرا با وجود او خداوند شناخته و عبادت می گردد و بشر با معارف ربّانی و علوم سودمند آشنا شده و به درجات والا و نعمت‏های جاودانه اخروی و آنچه از مقامات عالیه و عنایات خاصّه که بخواهد نائل می گردد.

از دیدگاه نقلی نیز در روایات متعددی بر نعمت بودن وجود امام تأکید شده است که دو نمونه از آنها عبارتند از:

**از حضرت امیر المۆمنین علی ‏علیه السلام آورده شده که در تفسیر آیه: «أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَةَ اللَّهِ کُفْراً»؛ (ابراهیم/28) «آیا ندیدی آنان که نعمت الهی را به کفر بدل ساختند.» فرمودند: ما آن نعمت هستیم که خداوند بر بندگانش عنایت کرده، و به سبب ما رستگار شوند آنان که رستگار می‏شوند روز قیامت. (کافی: 217:1)

**در غایة المرام از دو تفسیر عیّاشی و قمی از امیر مۆمنان‏علیه السلام آمده که درباره آیه: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ» (تکاثر/9) فرمودند: ما نعیم هستیم. (غایة المرام: 259)

شکر نعمت واجب و مایه فزونی نعمت است

عقل سلیم به وجوب شکر نعمت حکم می‏کند و روایات نیز شکر نعمت را مایه فزونی آن می دانند.

آیات قرآن نیز  بر شکر نعمت تأکید بسیار دارند «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلا تَکْفُرُونِ»؛ (البقره/152) پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و برای من شکر گزارید و [نعمت‏های مرا] کفران مکنید.

وجود حضرت حجّت از مهم‏ترین نعمت‏های الهی است و معرفت نسبت به این نعمت خود نعمت بزرگی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی‏شود، پس بر ما است که بیشترین کوشش را در اداء شکر این نعمت به کار بندیم

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ» (ابراهیم/7) و بیاد آرید که پروردگارتان اعلام کرد: اگر شکر گزارید شما را می‏افزایم و اگر کفران ورزید هرآینه عذابم شدید است.

«وَاشْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»؛ (النحل/114) و شکر نعمت خدای را بجای آورید اگر به حقیقت او را می‏پرستید.

از حضرت صادق‏علیه السلام روایت شده که فرمودند: در تورات نوشته شده هرکه تو را نعمتی داد سپاسگزاری کن، و به هر که تو را سپاس گفت انعام بنمای، که اگر نعمت‏ها شکرگزاری شوند از بین نمی‏روند، و اگر ناسپاسی گردند پایدار نمانند، شکر مایه فزونی نعمت‏ها و ایمنی از دگرگونی‏ها است. (کافی: 94:2)

شکر احسان نمودن در مقابل احسان است و از اقسام آن شکر قلبی، شکر زبانی و شکر با اعضاء بدن است.

شکر قلبی با شناختن نعمت و دانستن این‏که از سوی خداوند است تحقق می‏پذیرد، چنان‏که از امام صادق‏علیه السلام روایت شده که فرمودند: هرکه خداوند نعمتی به او داد پس به قلب و دل خود آن را شناخت، شکرش را ادا کرده است. (کافی: 96:2)

فرج

به عبارتی دیگر شناختن به قلب و دل یعنی قدر آن نعمت را بدانیم و متوجه باشیم که نعمت دهنده خداوند است. (مرآة العقول: 157:8)

از آثار این شناخت، در صدد تعظیم آن نعمت بودن، و آشکار نمودن مقصود به زبان و بدن می‏باشد، و از آثار شکر به زبان، حمد و ثنا گفتن و بازگو نمودن نعمت و دعا کردن برای پایداری آن است و از آثار شکر بدنی، جدّیت و اهتمام به اطاعت و عبادت می‏باشد.

حال چون وجود مولای ما حضرت حجّت - صلوات اللَّه علیه - از مهم‏ترین نعمت‏های الهی بر ما است و معرفت داشتن ما نسبت به این نعمت خود نعمت بزرگی است، بلکه نعمتی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی‏شود، زیرا که جزء تکمیل کننده ایمان و علّت تامّه آن می‏باشد و تمام نعمت‏های ظاهری و باطنی از شاخه‏های این نعمت بزرگ - یعنی وجود امام - است، پس بر ما واجب است که بیشترین کوشش و اهتمام را در اداء شکر این نعمت به کار بندیم، تا به نعمت‏های بزرگ دیگر هم نایل شویم، که خداوند - عزّوجلّ - وعده داده که هرکه شکر نعمت بجای آورد نعمتش افزون کند، و وعده الهی تخلّف‏ناپذیر است.

دعا برای تعجیل فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - از جمله اموری است که زبان به خاطر آن خلق شده و با این دعا شکر نعمت زبان به انجام می رسد.

از حضرت صادق‏علیه السلام روایت شده که فرمودند: در تورات نوشته شده هرکه تو را نعمتی داد سپاسگزاری کن، و به هر که تو را سپاس گفت انعام بنمای، که اگر نعمت‏ها شکرگزاری شوند از بین نمی‏روند، و اگر ناسپاسی گردند پایدار نمانند، شکر مایه فزونی نعمت‏ها و ایمنی از دگرگونی‏ها است

البته ادا کردن تمام حقوق این بزرگ نعمت الهی به حکم عقل سلیم برای ما مقدور نیست ولی آنچه از دست ما ساخته است باید انجام دهیم که به چند امر حاصل می‏شود:

1 - شناخت قلبی و معرفت این نعمت والای الهی.

2 - بیان کردن فضایل و نشر دلایل آن بزرگوار.

3 - صدقه دادن برای سلامتی وجود آن حضرت.

4 - روی آوردن به سوی او، با انجام دادن کارهایی که مورد پسند و مایه نزدیک شدن به درگاهش می‏باشد.

5 - درخواست معرفت او از درگاه الهی تا از اهل شکر و اقبال به سوی او گردیم.

6 - اهتمام به دعاهای خالصانه برای تعجیل فرج آن حضرت و برچیده شدن پرده ابتلای غیبت.

و این یکی از اقسام شکر نعمت است زیرا این کار تجلیل و تعظیم آن حضرت است، چنان‏که معلوم است که هر آن‏که بخواهد بزرگی را تعظیم کند او را به نام دعا می‏کند و در میان دوستانش یاد او را زنده می‏دارد و با دعا کردن برای آن حضرت کمال توجه به سوی او حاصل می‏شود و توجّه نمودن به نعمت از اقسام شکر است.

لذا دعا برای تعجیل فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - از جمله اموری است که می توان با آن بخشی از شکر نعمت بی همتای امامت را به جا آورد.

فرآوری: آمنه اسفندیاری

بخش مهدویت تبیان    


منابع:

مکیال المکارم، سید محمد تقی موسوی اصفهانی

مرآة العقول، علامه محمد باقر مجلسی

اصول کافی، شیخ کلینی

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.