دیگر در گوگل پِلاس پلاس نشوید!

امروزه شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک، گوگل پلاس و توئیتر یکی از اصلی ترین راهکار های ارتباطی ما بین بسیاری از مردم جهان می باشند اما مسئله این شبکه ها صرفا به ارتباط های جهانی خلاصه نمی‌شود. بلکه با کمی تعمق بیشتر در آن می‌توان به موضوع پیچیده ای نظیر زندگی دوم (Second Life) و چرایی استقبال روز افزون کاربران فضای سایبر از این شبکه ها را مورد بررسی قرار داد.

در واقع رسانه‌ های اجتماعی حوزه‌های مختلفی از زندگی انسان را دستخوش تغییر قرار داده اند، اما عمیق ترین اثرگذاری این شبکه ها در حوزه ارتباطات انسان بوده است. اتصال تار عنکبوتی بین کاربران توسط رشته های اینترنت، تحت عنوان شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک و گوگل پلاس موجب شده تا هر کاربر خانه ای مجازی در این فضا برای خود مهیا کند و با قرار دادن اطلاعات شخصی درون پروفایل مخصوص خود، به آی پی رایانه خود روح بخشد. اما غافل از آنکه این خانه مجازی بر روی تار های سستی بنا شده که پایه های لغزان آن در آینده نه چندان دور مشکلات فراوان امنیتی را ایجاد خواهد کرد. این خانه سست در زمین فضای سایبر به وجود آمده است و هر فرد با اتصال خود به این شبکه ها گویی دریچه زندگی خصوصی خود را به روی تمامی کاربران اینترنت باز می کند. در این راستا تاسیس پی در پی شبکه های اجتماعی در طول سال های گذشته گامی نهایی برای رسیدن به جامعه دیجتالی اندیشه لیبرالیسم بود که به دلیل وسعت ابعاد در حد یک زندگی واقعی اما مجاز شده، مباحث تمام نشدنی درارتباط با خود را به وجود آورده است. اما موضوع اصلی و مطرح در این ارتباط چرایی استقبال از شبکه های اجتماعی می باشد و برای پاسخ به این سوال نیاز به عقب گرد و تجسس در مبانی فکری و تئوریک اندیشه لیبرالیسم است. برای پرداختن به این مسئله در آغاز می‌توان این سوال را پرسید که اساسا چرا شبکه های اجتماعی به وجود آمد؟

حائز اهمیت آن که انسان هایی که کمتر به سمت و سوی تفردگرایی حرکت کرده بودند و اغلب در جوامعی غیر از جوامع غربی زندگی می کنند با ورود به شبکه های اجتماعی به دلیل سرگرمی ذاتی این شبکه ها، ساعات زیادی از وقت خود را در آن هدر می‌دهند و همین مقوله موجب می شود پدیده تفردگرایی در میان دیگر کشور های جهان پر رنگ تر شود کما اینکه در جمهوری اسلامی ایران ورود بی محابای تکنولوژی و عدم آسیب شناسی مناسب آن به موضوع تفردگرایی دامن زده است و به یقین می‌توان گفت یکی از اصلی ترین عوامل افزایش سن ازداوج علی رغم تصور عوام و خواص که در مقولات اقتصادی خلاصه می شود را باید در تفردگرایی حاصل از وابستگی زیاد به تکنولوژی های نوین جستجو کرد. یکی از این شبکه های اجتماعی که در حال حاضر اصلی ترین رقیب شبکه اجتماعی فیسبوک  بوده و توانسته است در عمر اندک خود، کاربران زیادی را جذب کند شبکه گوگل پلاس(+Google)  می باشد.

شرکت گوگل در تاریخ 7 تیر 1390 (28 ژوئن 2011)  به طور رسمی از این سرویس رونمایی کرد. در گذشته این شرکت برای رقابت با شبکه اجتماعی فیسبوک، شبکه اجتماعی اورکات(Orkut) و سرویس گوگل باز( Google Buzz )و ویو(Wave) را ساخته بود ولی این دو سرویس هیچ گاه نتوانستند با این شبکه رقابت کنند. این شبکه در کمتر از شش ماه توانست بیش از 40 میلیون کاربر را از آن خود کند. رقمی که رسیدن به آن از دیدگاه اصحاب فن، آماری خیره کننده محسوب می شود، هم اکنون این شبکه با گذشت تقریبا سه سال از عمرش نزدیگ به 350 میلیون کاربر را برای خود فراهم کرده است اما دلایلی که این شبکه توانسته است در کوتاه ترین زمان ممکن طرفداران زیادی از اقصی نقاط دنیا را از آن خود کند در نوع خود قابل تامل است.

"نیکشا آرورا" مدیر ارشد کسب و کار گوگل در جریان برگزاری یک مجمع رسانه ای در موناکو گفته است: "گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی نیست، بلکه یک شبکه عنکبوتی برای جمع آوری اطلاعات شخصی مردم است." وی افزود، این عنکبوت بزرگ برای اولین بار تمامی محصولات گوگل را به یکدیگر مرتبط می کند و مردم را به تکمیل نمایه هایشان در سایت گوگل و وارد کردن اطلاعات شخصی و خصوصی ترغیب می کند.

ساعت ها پلاس بودن یک جوانان ایرانی در شبکه گوگل پلاس جدای از مضرات گوناگونی نظیر سوق پیدا کردن به تفرد گرایی ایجاد سرگرمی اغوا کننده، آسیب های شخصیتی جسمی و روحی، تاثیر گرفتن از دروغ های سایبری و اسیر شدن در دست شایعات، غفلت از زندگی واقعی و ده ها مورد دیگر از این عناوین که هر کدام نیاز به گزارشی مفصل دارد موجب می شود وی به عنوان آینده ساز کشور به شکل کاملا عریان تمامی زندگی شخصی خود را در اختیار دشمنان این جمهوری اسلامی ایران قرار دهد و به طور قطع نیز، راهبران امپریالیسم جهانی با مسلط بودن بر زیر ساخت های شبکه های اجتماعی با استفاده هر چه بیشتر از اطلاعات انسان ایرانی برای اهداف شوم خود برنامه ریزی کرده و برای به ثمر نشاندن نقشه هایشان از این شبکه ها بهره آماری می برند.

از این حیث هر انسان ایرانی باید به خوبی بداند علاوه بر آنکه دارای یک هویت شخصی می باشد و باید از آن به عنوان حریم خصوصی مراقبت کند دارای هویت ملی نیز هست و به عنوان یک انسان ایرانی و یک فرد از جامعه محسوب می شود و هر عمل او در شبکه های اجتماعی در نوع خود کمکی به دشمنان ایران اسلامی برای تکمیل برنامه‌ های‌ شان است.

منابع: پایگاه تخصصی جنگ نرم / جهان نیوز