بررسی مشكلات استقلا ل درنشست تبیان

میزگردی تحلیلی- كارشناسی پیرامون عدم موفقیت این فصل باشگاه استقلال

با حضور كارشناسان در تبیان

مشكلات اخیر باشگاه استقلال به عنوان یكی از باشگاههای با سابقه و پرطرفدار فوتبال ایران، چیزی نیست كه با تغییر چند بازیكن، جابجایی یكی، دو مربی و یا نشستن یك مدیرعامل روی صندلی مدیرعامل قبلی حل شود. مشكلاتی كه كم وبیش تمامی باشگاهی ایران بجز چند مورد انگشت شمار با آن روبه رو هستند.

ضعف اقتصادی، چارچوب مبهم تشكیلاتی، فقدان نیروی متخصص در سطح مدیریت ،عدم توجه جدی و راهبردی به امور فرهنگی و... عمده مشكلاتی است كه باشگاهی همچون استقلال در فصل اخیر با آن مواجه شد.این مباحث را با حضور 3 تن از پیشكسوتان استقلال موشكافی كردیم تا زوایای ناپیدای بیشتری از این مشكلات نمایان شود. كاری كه به زودی با حضور پیشكسوتان پیروزی در مورد دیگر باشگاه پر طرفدار تهرانی انجام خواهیم داد.

حاضرین در نشست:

پرویز ابوطالب: بازیكن اسبق استقلا ل و تیم ملی  ، مربی سابق تیمهای ملی ، مدرس وكارشناس فیفا،رئیس سابق كمیته مربیان فوتبال ایران ،مدیر عامل كارخانجات صنعتی پویا ،رئیس اسبق كمیته آموزش فدراسیون فوتبال و نویسنده كتابهای پیشرفته ومختلف فوتبال

حسین فرزامی: بازیكن وكاپیتان اسبق استقلال و تیم ملی ، رئیس فدراسیون اسكواش، عضو كمیته برنامه ریزی غرب آسیا

و رئیس انجمن فوتبال دانشگاه آزاد

كمال محسنی: سابقه مدیریت در بخش صنعت ،  مسئول سابق تربیت بدنی سازمان تامین اجتماعی وعضو سابق هیئت مدیره باشگاه استقلال

قصد ما از این میزگرد سه ساعته طبقه بندی مشكلات استقلال به عنوان یك واحد ورزش كشور( باشگاه) بود تا پس از دسته بندی این موانع و معضلات به راهكارهای عملی برای حل این مشكلات برسیم، اما از آنجایی كه باشگاههای پرطرفدار به دلیل گستره علاقه مندان و توجه عمومی نسبت به آنها همیشه در بطن خود با موارد خاص و پیش بینی نشده ای مواجهند، بحث ما وارد دنیای پر شاخه ای شد كه از دید میهمانان ما  هر یك به خودی خود ازاهمیت بالایی برخوردار است .

ضمن آن كه حساسیت پیشكسوتان استقلال نسبت به روال كنونی این باشگاه هم مساله قابل احترام بود .  لذا تصمیم گرفتیم . به جای دسته بندی و نتیجه گیری از نشست سه  ساعته و پرخاطره با این سه استقلالی، حرفهای دل آنها را بی كم و كاست پیش روی شما قرار دهیم تا خود از لابه لای صحبتهای شیرین آنها به برخی عوامل ناكامی های استقلال پی ببرید.

لزوم استفاده از پیشكسوتان

حاج كمال محسنی عضو سابق هیأت مدیره استقلال با انتقاد از حضور افراد غیر ورزشی در باشگاه و عدم استفاده از پیشكسوتان شروع كرد:

وقتی ما درتیم مسؤولیت داشتیم حكم سرمربیگری استقلال را به نام آقای ابوطالب زدیم چون او در فوتبال تخصص داشت و از این كار هم پشیمان نشدیم زیرا پرویزخان از جنس فوتبال بود و در كارش موفق . حالا هم لازم است مدیران كنونی استقلال اگر خودشان هم نمی رسند كسی را بفرستند به سراغ ابوطالب ها و دیگر پیشكسوتان و آنها را دعوت به همكاری كنند.

ابوطالب: در جلسه معارفه آقای قریب به آقای آقامحمدی گفتم : چرا سری به ما نمی زنید؟ گفت: ما با هم تیم را تحویل گرفتیم پرویزخان! چرا نمی آیی كمك كنی؟ من هم در جواب گفتم: پزشك به خانه مریض نمی آید كه او را درمان كند . باید مریض به دكترمراجعه كند و دكتر را یاری كند. شما مسؤولان باید بیایید، بخواهید تا ما هم بدون منت و چشم داشت و بر حسب وظیفه كمك كنیم.

آقای آقامحمدی به من گفت: می خواهیم كتاب استقلال را منتشر كنیم. بیائید كمك كنید، من هم در حضور آقای قریب پاسخ دادم برای خدمت كردن به تیم آماده ام، و تمامی تاریخچه و مطالب مربوط به استقلال را مكتوب دارم ولی باید بخواهید. مسؤولان باید كارشناسان را كشف كنند و از آنها بهره بگیرند.

افراد سیاسی نباید وارد عرصه ورزش شوند

حسین فرزامی: مدیران ورزش ما اغلب از جمع چهره های سیاسی انتخاب می شوند كه تجربه ای در ورزش نداشته اند و هم اكنون ورزش دچار بی نظمی هایی شده كه افراد نا آگاه و افراد سیاسی بی تجربه  در ورزش در بروز آن مقصرند.

الان هم حضوربرخی چهره ها مشكلاتی ایجاد كرده، مثلاً در بعضی مواقع روزنامه ها و مطبوعات به خاطر حضور چهره های سیاسی از طرح برخی انتقادها خودداری می كنند.

از ورزش به سیاست نه از سیاست به ورزش

محسنی معتقد است سیاسیون درعرصه ورزش موفق نمی شوند و اگر موردی هم بوده، یك چهره ورزشی به عرصه سیاست روی آورده مثلاََ:ً

سیلویوبرلوسكونی نخست وزیر ایتالیا قبل از اینكه دراین سمت باشد، مدیریت باشگاه میلان را داشت. نخست وزیر لیتوانی بازیكن یك تیم دسته دوم كشورش است كه هنوز هم بازی می كند و به آن افتخار می كند.

ابوطالب: رئیس جمهوری كره جنوبی هم مهاجم تیم ملی كشورش بوده و حتی برای بازی به ایران آمده بود.

رشد فوتبال در یك چارچوب نظام مند

ابوطالب: وقتی صحبت از حضور افراد نا آگاه در ورزش می شود، باید توجه داشت كه این افراد نا آگاه به ورزش لطمه می زنند.

بیشترین صدمه را به فوتبال ما آنهایی زدند كه صفایی فراهانی را آوردند. آدمهای كم اطلاع در هر رشته حتی بیشتر از آدمهای بی اطلاع ضربه می زنند. متأسفانه مسؤولان فوتبال ما هم كم اطلاع بودند و ما را گمراه كردند.

ما باید بدانیم در دنیای فوتبال، رسیدن به مرتبه حرفه ای ، چهار مرحله دارد.

اول: آماتوری، دوم: غیرآماتوری، سوم: نیمه حرفه ای و چهارم: حرفه ای.

هریك ازاین مراحل دراروپا سی سال طول كشید و الان در سال صدم ، باشگاهها به عصر حرفه ای رسیده اند. هر چند این مربوط به اروپای غربی است و در بلوك شرق سابق هنوز فوتبال در مرحله نیمه حرفه ای قرار دارد.

متأسفانه اگر آقای صفایی فراهانی و همكارانش متخصص بودند ، هرگز زیر بار این حرفه ای شدن نمی رفتند.

متأسفانه ما هنوز عبارت " حرفه ای" را تعریف نكرده ایم و مدیران ما هم تعریف دقیق آن را نمی دانند. این مساله متوجه افراد نا آگاه و بی تجربه ای است كه مردم را از فوتبال زده كرده اند.

متأسفانه به همین دلایل ما شاهد حضور بازیكنانی در عرصه های ملی هستیم كه از زیرساخت اصولی بهره مند  نیستند. بازیكنانی مثل هاشمی نسب، میرزاپور، رهبری فرد و... كه بجز تیم ملی بزرگسالان تجربه تیمهای ملی پایه را ندارند.

به اعتقاد من یك بازیكن باید تمامی مراحل نوجوانان، جوانان و امید را طی كرده باشد و تجربه كسب كند و به رده بزرگسالان برسد تا مثلاً بازی با عربستان یا ایرلند محل تجربه او نباشد .  بازیكنی مثل هاشمی نسب و رحمان رضایی باید آن پنالتی ها را در بازیهای نوجوانان و جوانانشان می دادند تا از تجربه آن در بازیهای تیم ملی بزرگسالان استفاده نمایند و در مرحله بزرگسالی كاملاً پخته و با تجربه بازی كنند.

جوانگرایی و آینده نگری، نیازمند برنامه ریزی اصولی

تبیان: اما اكنون تماشاگران در تیمی مثل استقلال تحمل جوانگرایی و نتیجه نگرفتن را ندارند؟

ابوطالب: با استفاده از مربیان با دانش خیلی راحت می توان جوانان مستعد را به اوج رساند، كاری كه سالها در استقلال انجام می شد. همین آقای فرزامی در خردسالی در استقلال بازی كرد، سلسله مراتب را پشت سر گذاشت، سالها ذخیره آقای كامبیز جمالی بود و بعد به اوج رسید و به تیم ملی رفت. در استقلال در حالی كه یازده نفر درون زمین بودند، ما بیست ملی پوش داشتیم كه همگی رده های پایه را پشت سر گذاشته بودند.

امكانات ابزار پیشبرد برنامه ها

برای اجرای برنامه ها و پرورش استعدادها باید از امكانات بهره برد، كه این یك بحث مدیریتی است

محسنی: استقلال در گذشته صاحب ورزشگاهها و مجموعه های متعددی بوده ، آن زمان كه ما در هیأت مدیره بودیم، نشستی با آقای دكترغفوری فرد رئیس وقت سازمان تربیت بدنی داشتیم. من آن زمان به آقای خطیب گفتم كه باید زمین دیهیم را به ما پس بدهید.

گفت: نمی توانم زیرا دانشجویان آنجا اقامت دارند، دانشكده است و من نمی توانم آنها را بیرون كنم. گفتیم این موضوع را مكتوب بنویسید و اعلام كنید كه آقای خطیب هم بعد از كمی تامل گفت: سعی می كنیم پس بدهیم. همین موضوع در صورت جلسه قید شد.

باید باشگاه دیهیم را به استقلال پس بدهند. دیهیم مال مردم بود و استقلال هم به مردم تعلق دارد.

ماحتی آن زمان با وزیر وقت مسكن و شهرسازی صحبت كردیم تا زمینی بگیریم و یك استادیوم در خور  شأن باشگاه احداث كنیم اما درهمین گیرودار تعداد افراد هیأت مدیره را به هشت نفر رساندند ( در حالی كه تعداد اعضای هیأت مدیره باید فرد باشد) آن زمان من و مرحوم سردارابوالفتحی استعفا دادیم و موضوع ،  نیمه كاره ماند.

به مسایل فرهنگی ورزش كم توجهی شده

فرزامی: من در جلسه رؤسای فدراسیونها گفتم، یكی از اهداف تربیت بدنی سالم سازی  جامعه است.

وقتی ما قهرمان برای مسابقات جهانی و المپیك می سازیم، اصل، ساختن محیط سالم در جامعه است . اما متأسفانه جامعه ورزش ما هم اكنون به لحاظ روابط فرهنگی هم دچار مشكلاتی شده است.

باشگاه یك واحد كوچك از جامعه ورزش است كه باید در آن فرهنگ سازی شود و در بعد دیگر قهرمان سازی. آن زمان امثال آقای بیاتی علاوه بر آنكه مربی ما بودند، استادان زندگی ما هم بودند و درس درست زندگی كردن را به ما می دادند.شما نگاهی به بازیكنان دهه های شصت و هفت كه گرفتار منكرات اخلاقی شدند بیندازید؛ ( م.م، م.ك، ش.ب و...)

یادم هست قبل از بازی پاس و استقلال آقای بیاتی به من گفت چون امسال در درس تجدیدی آورده ای، امروزنباید بازی كنی.

اما الان به اصول فرهنگی آن هم بطور زیر بنایی توجهی نمی شود.چرا باید بازیكنی مثل واحدی نیكبخت هنوز یك توپ نزده، به موهایش دست بكشد؟ در گذشته مربیان روی عملكرد و كردار بازیكنان هم نظارت داشتند.

محسنی: در قدیم كسوت رعایت می شد، بازیكن زودتر از مربی راه نمی رفت، بدون اجازه بزرگتر حرف نمی زد.

فرزامی : ما اول سعی می كردیم خودسازی كنیم بعد وارد عرصه شدیم. بازیكن الگوی جوانان است و دنبال ژل و... بودن در ویژگی های الگوهای جامعه ما جایی ندارد.

من در جلسه معارفه دكتر قریب به منصور پور حیدری گفتم : شما یك بازی حساس دارید( مقابل پیروزی) باید برنامه ریزی داشته باشی . موبایلها باید جمع شود. شاید عده ای بگویند استقلال پادگان نیست، اما این اصلی است كه همه جای دنیا اعمال می شود. بازیكن باید تابع مقررات باشگاه باشد و وظیفه مربی است كه بازیكن را هدایت كند. متاسفانه در زمان آقای فتح الله زاده كار به یك نفر سپرده شده بود و پورحیدری دست تنها بود. در تمام دنیا چنین تیمهای بزرگی را پنج  تا شش نفر اداره می كنند تا تیم دچار مسایل حاشیه ای نشود.

استقلال شركت است یا واحدی وابسته به تربیت بدنی؟

ابوطالب: باید این را مشخص كرد كه استقلال بخشی از تربیت بدنی است یا یك شركت مستقل؟ و اگر شركت است خصوصی است یا دولتی، سهامی خاص است یا عام؟

به اعتقاد من باشگاهی كه هیات مدیره دارد، شركت است وهمه هم اذعان دارند كه  استقلال، مردمی است(سهامی عام) هیات مدیره را مجمع عمومی باید تعیین كند . حال مجمع كیست؟ سهام داران؟ سهام داران چه كسانی هستند؟

از طرفی مدیرعامل باید مصوبات هیات مدیره را اجرا كند. من بخشی از ضعفهای استقلال را متوجه هیأت مدیره می دانم. اگر فتح الله زاده زیر نظر هیأت مدیره بود، چرا این هیات از او بازخواستی نمی كرد؟ یا دستورات مناسب را به او نداده است؟

اگر هم استقلال و پیروزی متعلق به سازمان تربیت بدنی باشند، پس رئیس تربیت بدنی باید مدیران عامل آنها را منصوب كند . در آن صورت هم نیازی به هیأت مدیره نیست و در اینجا باید آقایان مهرعلیزاده وكفاشیان پاسخگو باشند.

ارزش های معنوی فراموش شده

فرزامی بار دیگر ابعاد فرهنگی را پیش می كشد: بسیاری از بازیكنان فعلی، پیشكسوتان را نمی شناسند. در 25 سال گذشته به گواه آمار بیش از 130 بازیكن به استقلال آمده و رفته اند . دراین سالها( و به خصوص این اواخر) بازیكنانی بوده اند كه در شرایط بحرانی تیم را تنها گذاشتند و رفتند و همه چیز را با پول و شهرت عوض كردند.

پرداخت پولهای كلان هم باعث سیر شدن بازیكنان شده و هیچ كس نیاز نمی بیند با تمام قوا در زمین كار كند. در حالی كه در گذشته خیلی از بازیكنان بزرگ فوتبال ما آرزویشان پوشیدن پیراهن استقلال و نشستن روی نیمكت این تیم بود. آن زمان این آرزو سخت برآورده می شد و با ارزش بود ولی حالا این پیراهن خیلی زود به دست هر كسی می افتد و قدرش پائین آمده . حتی گاهی بازیكن خود را به مصدومیت می زند و حاضر نیست برای تیمش بازی كند.

محسنی: من خودم شاهد بوده ام هوادارانی را كه به خاطر باخت استقلال سكته كرده اند، همانهایی كه یخ سكوها را در زمستان می شكنند و روی آن می نشینند یا درتابستان با كلمن های آب یخ به ورزشگاه می روند و با هر شكست اشك می ریزند. اما گاهی بازیكن اصلاً بعد از باخت ناراحت نیست و حتی خنده روی لبهایش دیده می شود!

پیشكسوتان آماده كمك هستند

ابوطالب: باشگاه استقلال كه همان تجمع مردم است، یك ثروت معنوی است. من خودم برای موفقیت استقلال برنامه دارم و حاضرم با كمال میل آن را در اختیار استقلال قرار بدهم. چرا كه استقلال را آبروی فوتبال ایران می دانم.

من به قهرمانی سپاهان افتخار می كنم چون آقای فرهاد كاظمی شاگرد خودم بوده. محمد دادكان شاگرد من بوده و در تیم دیهیم بازی می كرد. به اعتقاد من تیمی كه شاگردان مكتبش الآن هر یك بخشی از فوتبال ما را اداره می كنند، نباید وضعش این گونه باشد.

فرزامی: ما پیشكسوتان از باشگاه طلب نداریم ولی عاشق كمك كردن به استقلال هستیم. به آقای آقامحمدی هم گفتم كه اگر شما به ما حتی یك تلفن بزنید ما مثل ملائكه بالای سر شما حاضر می شویم. ملائكه همیشه برای كمك می آیند نه ضرر زدن.

در گذشته مخارج باشگاه از طریق هواداران ثروتمند و پیشكسوتان تامین می شد. ما تعدادی از هواداران و تمامی پیشكسوتها را جمع می كردیم مشكلات را در میان می گذاشتیم ؛ خیلی شفاف و صادق و هر كس در حد توانش كمك می كرد.

آدم دلش به درد می آید وقتی می بیند از تجربه پیشكسوتان كه سالهای زیادی ازعمرشان را در این باشگاه گذارنده اند، استفاده نمی شود . این در حالی است كه نداشتن هویت ورزشی مدیران روی بازیكنان هم تاثیر منفی می گذارد.

ضرورت توجه به تیمهای پایه

ابوطالب: استقلال و هر باشگاه دیگری اگر می خواهد موفق شود باید یك كادر قوی برای تیمهای نونهالان، نوجوانان، جوانان و امیدش انتخاب كند .  اتخاذ سیاستی مثل شیوه ای كه باشگاه آژاكس هلند در پیش گرفته به مرور زمان استقلال را از خرید بازیكنان تیمهای دیگر وصرف هزینه های هنگفت بی نیاز می كند به شرط آن كه كادر فنی تیمهای پایه بسیار قوی عمل كنند.

من شخصاً حاضرم برای شصت نفر از پیشكسوتان استقلال یك دوره سه ماهه بگذارم برای ارتقا و یكسان سازی سطح اطلاعات و آگاهی و نوع آموزش، بعد از همین پیشكسوتها در رده های پایه ای برای آموزش صحیح استفاده كنیم . استقلال باید از متخصص ها بهره بگیرد. پایه ترقی هر كس آموزش صحیح اوست و یك متخصص می تواند این آموزش صحیح را ارائه كند. مثلاً من كارشناس می دانم  كه بازیكنان چپ پا در همان بچگی از ظرافت خاصی در خلق و خو برخوردارند، باهوش و حساس اند و قدری هم حسادت می كنند.

تبیان: به امید اینكه تمامی تیم های حاضردر فوتبال كشور با بهره گیری از متخصصان و علم روز فوتبال باعث كسب افتخارات ملی وبین المللی شوند ودو تیم با سابقه پایتخت هم به روزهای اوج خود بازگردند.

از حضور كارشناسان محترم كه با نقطه نظرات ارزشمندشان ما را در برگزاری این نشست یاری كردند سپاسگزاریم. در آینده ای نه چندان دور نشستی با حضور دیگر كارشناسان در خصوص مسائل ومشكلات این فصل تیم پیروزی برگزار خواهیم كرد.