ناتوانایی یادگیری

تقریبا هرکسی ناتوانایی یادگیری را به معنی غیر رسمی آن می شناسد. بنابراین لازم است تا گروه های مختلف مانند معلمان و مربیان آموزشی، والدین و اعضای خانواده معنای رسمی تری از ناتوانایی یادگیری را بشناسند. ناتوانایی یادگیری یکی از مقوله های مستقل آموزش و پرورش ویژه است. لازم است والدین و افرادی که در ارتباط با کودکان دارای اختلال یادگیری هستند به منظور کمک حداکثری به این کودکان ویژگی های این اختلال ، علل اختلال، چگونگی ارزیابی آن و روش های آموزشی و درمانی آن را به خوبی بشناسند.

وقتی به مادر گفته می شود فرزند او اختلال یادگیری دارد او ممکن است سوالاتی را از خود بپرسید:

• علت این ناتوانی چیست؟

• چگونه می توان از بروز آن جلوگیری کرد؟

• ویژگی های ناتوانی یادگیری چیست؟

• چه کاری می توان جهت بهبود و یا کنترل آن انجام داد؟

• چگونه این ناتوانی رابطه من و فرزندم را تحت تاثیر قرار می دهد؟

• آیا فرزندم قادر است از خودش مراقبت کن؟

• چه شغلی می تواند به دست آورد و در آن موفق شود؟

وجود یک اختلال که یادگیری عادی کودک را با مشکل مواجه می کند، برای خانواده به مثابه یک شوک قلمداد می شود .

به ویژه این که نیازمند صبر و حوصله فراوان خانواده ها در امر آموزش است.

بنابراین ممکن است نگرانی های فراوانی پیرامون تحصیل و شغل آینده فرزندتان داشته باشید. همیشه و در هر مرحله به خاطر داشته باشید که کودک در به وجود آمدن این مشکل بی تقصیر است و اگر کمک شما را نداشته باشد پسرفت می کند و علاوه بر مشکلات تحصیلی دچار مشکلات سازگاری و اجتماعی هم می شود. ولی با حمایت شما می تواند از استعدادهای بالقوه خود نهایت استفاده را ببرد.

معلمان و کادر آموزشی احتمالا در برخورد یا یک کودک دارای اختلال یادگیری سوالات دیگری دارند.

• اگر من دانش آموزی با ناتوانی یادگیری داشته باشم چه چیزی باید درباره او بدانم؟

• علل ناتوانی چیست و وظایف من در این مورد چیست؟

• چگونه درباره بهترین روش آموزشی به دانش آموزان تصمیم بگیرم؟

• چه کارهایی برای چنین دانش آموزانی موثر واقع می شود؟

کودکان دارای اختلال یادگیری معمولا تا قبل از رفتن به مدرسه شناسایی نمی شوند . بعد از ورود به مدرسه است که اختلال نمایان شده و نیازمند همکاری و تعامل خانواده و کادر آموزشی و کادر درمانگران است.

معلمان در کار روزانه شان احتمالا نه تنها باید با دیگر معلمان و مدیران ، بلکه با آسیب شناسان گفتار و زبان و حتی با کاردرمانگران مشورت کنند. ممکن است هرازگاهی با روانشناسان، پزشکان کودکان و و سایر متخصصان نیز ارتباط داشته باشند. لازم است والدین در تعامل دائمی با کادر آموزشی و درمانی باشند و وظایف خود را در جهت آموزش کودک دارای اختلال یادگیری خود انجام دهند. زیرا هر کودکی نصفی از روز را در مدرسه و با کادر آموزشی و نصفی دیگر را در منزل و با خانواده می گذراند. بنابراین لازم است آموزش ها مکمل یکدیگر باشند.

افراد با ناتوانی یادگیری چگونه افرادی هستند؟

سال هاست که گروهی از کودکان مورد توجه متخصصان قرار گرفته اند که یادگیری آن ها متناسب با توانایی هوشی آن ها نیست. این کودکان معمولا در تمام جنبه های زندگی ظاهری عادی دارند به جز یادگیری و پیشرفت مدرسه ای. در واقع این گروه از افراد افرادی هستند که برای دستیابی به اهداف آموزشی می بایست از آموزش ویژه ای برخوردار باشند.

دانش آموزان ناتوان یادگیری در همه زمینه های قومی سنی و گروه های نژادی و گروه های اجتماعی به چشم می خوردند. ناتوانایی یادگیری اغلب در تمام طول عمر ادامه دارد. دانش آموزانی که دارای این اختلال هستند در صورتی که از آموزش و درمان مناسب برخوردار باشند ، می توانند از گسترش و پیشرفت این اختلال جلوگیری کرده و روشی را برای کنار آمدن با آن پیدا کنند.

با توجه به ویژگی های این کودکان که در مقاله قبلی به آن اشاره شد می توان چند علت را برای شکست این کودکان در امر یادگیری برشمرد:

• فقدان انگیزش کافی

• فقدان دقت و توجه لازم

• دقت بیش از اندازه به جزیی از کل

• فقدان هماهنگی حرکتی

• جنب و جوش بیش از حد

یک تعریف از اختلال یادگیری

کودکانی که اختلال یادگیری دارند، کسانی هستند که از نظر آموزشی تفاوت معنی داری بین توانمندی های ذهنی و بالقوه آنها و سطح عملکرد واقعی شان وجود دارد و ممکن است با بدکارکردی سیستم اعصاب مرکزی همراه باشد و یا نباشد. این اختلال در نتیجه ی عقب ماندگی ذهنی، محرومیت آموزشی یا فرهنگی، اختلال هیجانی شدید یا محرومیت حسی نیست .

چرا این اختلال به وجود می آید :

این علائم در اثر نقص در کارکرد دستگاه عصبی مرکزی به وجود می آید و در تمام فعالیت های زندگی فرد اثر میگذارد.در مقاله بعدی به طور کامل به سبب شناسی اختلال یادگیری و علل به وجود آورنده آن خواهیم پرداخت .

تهیه: نسیم گوهری

مرکز یادگیری سایت تبیان