رفع گرفتاری در دنیا و آخرت را از دست ندهیم!
کسی که مومنی را کمک کند خدای عز و جل 73 گرفتاری از او بر طرف می کند؛ یکی در دنیا و 72 گرفتاری از گرفتاری های بزرگ قیامت.
آیا تا به حال به این تفاوت انسان و حیوان توجه کرده اید که انسان می تواند در مشکلات هم نوع خود با کمی گذشت از وقت و یا نیروی خود کمک کار و یار دیگران باشد یعنی تعاملش با دیگر انسان‌ها را در چارچوب معین «سود و منفعت» خلاصه نمی شود. حیوان اما، تعاملش با هم نوع خود تنها در چارچوب محدود و مشخص شده ای است که از آن فراتر نمی رود، چون برایش «سود» ندارد؟
به این روایت‌ها توجه فرمایند:
قال رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم) «ما فی امتی عبد الطف اخاه فی الله بشیء من لطف الا اخدمه الله من خدم الجنة»؛ هر کس در امت من مسلمانی را مورد لطف قرار دهد خدای سبحان خدام بهشتی را به خدمت او در می آورد. (منتخب میزان الحکمه. جلداول. صفحه 42)
«مَن اَعانَ مُۆمِناً نَفَّسَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنهُ ثَلاثًا وسَبعِیـنَ كُربَةً، واحِدَةً فِی الدّنیا وَ ثِنتَینِ و سَبعیـنَ كُربَة عِندَ كُرَبِـهِ العُظمى، قالَ: حَیثُ یَتَشاغَلُ النّاسُ بِأَنفُسِهِم»؛ (کسی که مومنی را کمک کند خدای عز و جل 73 گرفتاری از او بر طرف می کند؛ یکی در دنیا و 72 گرفتاری از گرفتاری های بزرگ قیامت.) (الکافی/2/199)
چه قدر ما نسبت به بهشت بی رغبت هستیم! چه قدر فرصت های خوبی را برای عاقبت به خیری از دست می دهیم! ما که نه می توانیم ادعا کنیم نمازهای صحیح و واقعی داریم و نه روزه و نه... امّا از فرصت‌هایی که بهشت را برای ما تضمین می کند و یا از عقاب‌ها ایمن می کند به راحتی رد می شویم.
واقعاً با خود فکر کرده ایم کمک کردن به مردم چقدر وقت ما را گیرد یا چه اندازه به زندگی ما خللی وارد می کند که از این همه برکات آن صرف نظر می کنیم؟
خدمت رسانی در رانندگی
1- کمک به کسی که وسیلهء نقلیه او سوختش تمام شده و 4 لیتری به دست، منتظر خدمت همنوعان خودش است!
هر کسی فرد ناتوانی را در انجام کارهایش کمک کند خداوند او را امداد می کند و در روز قیامت فرشتگانی را مامور می کند تا او را در پیمودن راه های پر خطر قیامت یاری کند. پس او را از گودال های آتش چنان عبور می دهند که حتی دود آتش به او نرسد و از صراط می گذراند تا صحیح و سالم وارد بهشت نماید
2- باران می آید، مردی با زن و بچه هایش کنار خیابان ایستاده اند، وسیله من هم جا دارد، مسیر من هم مستقیم است؛ آیا باز همّت نمی کنم بهشت را با یک نوک ترمز برای خود تضمین کنم؛ چه قدر بی همتّم!
3- وسیله ای وسط خیابان خراب شده و ماشین‌ها پشت سر یک لحظه از بوق زدن پشت سر او دست بر نمی دارند. چرا کسی پیدا نمی شود با یک دست گذاشتن پشت وسیلهء او خدمتی به او کند. آیا هیچ کس وقت کمک به دیگری ندارد؟ پس این همه وقت های تلف شده از کیست؟
4- «من حمل اخاه علی رحله بحثه الله یوم القیامة الی الموقف علی نافة من نرق الجنة یباهی به الملائکة»؛ هر کس مومنی را بر مرکب خود سوار کند در روز قیامت خدا او را سوار بر شتری از شترهای بهشتی می کند و نزد ملائکه به او مباهات می کند. (بحارالانوار، ج 7، ص 303، ح 61)
5- رعایت حال ضعیفان در مورد ضعیفان باید خدمت رسانی ویژه ای را مد نظر داشت. زیرا قوت و قدرت جوانی آن‌ها تمام شده و از این رو، عبور یک پیرمرد یا پیرزن از خیابان، بیش از یک جوان سالم طول می کشد. ضمن اینکه ترس از سرعت وسایل نقلیه برای این سالخوردگان تقریباً امری غیر ارادی است. این جاست که رانندگان با ایمان باید این مسئله را مورد توجه قرار بدهند و با حوصله ی بیش‌تری او را تحمل کند.
اگر در بین راه مجروحی را دیدیم، بی تفاوت از کنارش عبور نکنیم و او را تا رساندن بیمارستان و پیدا کردن نزدیکانش همراهی کنیم
در روایت آمده است:
هر کسی فرد ناتوانی را در انجام کارهایش کمک کند خداوند او را امداد می کند و در روز قیامت فرشتگانی را مامور می کند تا او را در پیمودن راه های پر خطر قیامت یاری کند. پس او را از گودال های آتش چنان عبور می دهند که حتی دود آتش به او نرسد و از صراط می گذراند تا صحیح و سالم وارد بهشت نماید. (مستدرک الوسائل، ج 12، ص 402، ح 6)
بنابراین ملاحظه ی سالخوردگان جدای از اینکه وظیفه ای شرعی و اخلاق است، وظیفه ای عقلی نیز است؛ زیرا سالخوردگی و ضعف آن دوران شتری است که در خانه همه خوابیده است و روزی نیز ما حسرت قوت و توانایی روزهای جوانی و عزتمندی را خواهیم خورد. پس بیاییم حساب ویژه ای برای این گروه (که اتفاقا مایه برکتند و در روایات بزرگداشت آن‌ها ، بزرگداشت خدا دانسته شده و کسی که سالخورده را احترام نگذارد شیعه ندانسته اند) بازکنیم و درهنگام رانندگی وقتی پیرمرد یا پیرزن یا شخص ضعیفی را می بینیم گمان نکنیم او مانند جوان ترها سرحال است و می تواند به سرعت از خیابان عبور کند.
لازم است کمی به خود زحمت داده و پا را از روی گاز برداریم؛ زیرا انسان های سالخورده با دیدن ماشینی با سرعت بالا مضطرب می شوند. در نتیجه این صحیح نیست که با جسارت و سرعت از کنار آن‌ها عبور کنیم.
و در آخر اینکه اگر در بین راه مجروحی را دیدیم، بی تفاوت از کنارش عبور نکنیم و او را تا رساندن بیمارستان و پیدا کردن نزدیکانش همراهی کنیم.
و چه جامعه ای خواهد اگر این گونه عمل کنیم...
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: کتاب سبقت در اخلاق آزاد؛ نوشته محمد قربانی مقدم
