شهردارهایی که هر جمعه عوض می‌شوند
برای اینکه برنامه همیشگی برپا بماند و چیزی مانع دورهم بودن خواهر و برادرها نشود تصمیم گرفتند هر هفته از میان خودشان یک خانواده را انتخاب کنند که مسئولیت پذیرایی از مهمان ها را برعهده بگیرد...
رفت و آمدهای خانوادگی طی سال های اخیر کاهش یافته و اهمیت این موضوع در زندگی ما روز به روز کمرنگ و کمرنگ تر می شود. گاهی دید و بازدیدهای میان اقوام درجه یک مانند خواهر و برادر، به چند ماه یک بار می رسد چه برسد به اقوام درجه دو و سه. رابطه میان دخترعموها، دختر عمه ها و دختر خاله دیگر مانند سابق نیست. افراد فامیل و حتی اعضای خانواده خیلی هنر کنند تلفنی حرف بزنند و یا در مجالس مناسبتی مانند عزا و عروسی یکدیگر را ببینند. بهانه بسیاری از افراد، زندگی ماشینی و نداشتن وقت برای با هم بودن است.اما هستند کسانی که اجازه نمی دهند این وضعیت به روابط میان آنها آسیب وارد کند و جمع صمیمی شان را از هم دور کند.
شهردار دوستت داریم
خانواده یکی از اقوام، از وقتی که جوان هایشان یک به یک سرو سامان گرفتند و ازدواج کردند به همت مادر خانواده یک رسم خوب را در خانواده شان پایه گذاری کردند. رسم هم این است که هر جمعه منزل پدرشان جمع شوند. این قانون از گذشته تا امروز وجود دارد مگر در موارد استثنایی.
با بالا رفتن سن پدر و مادر خانواده و کسالتی که پیدا کردند انجام کار منزل برای ایشان سخت شد و این دلشوره برای مادر و پدر خانواده وجود داشت که برنامه کنسل شود و جمع خانوادگی دیگر مانند سابق نباشد. اعضا خانواده با همفکری هم راه حل دیگری برای حفظ این جمع خانوادگی پیدا کردند.
شهردارهای چرخشی
برای اینکه برنامه همیشگی برپا بماند و چیزی مانع دورهم بودن خواهر و برادرها نشود تصمیم گرفتند هر هفته از میان خودشان یک خانواده را انتخاب کنند که مسئولیت پذیرایی از مهمان ها را برعهده بگیرد.
آنها به فردی که در آن هفته مسئولیت پذیرایی از مهمان ها را برعهده دارد، شهردار می گویند. شهردار هر هفته عوض می شود و به جهت اینکه آن هفته تمام مسئولیت های اجرایی مانند تمیز کردن منزل، پخت غذا و درست کردن سالاد و… شستن ظرفها و پذیرایی از مهمان ها را بر دوش دارد او را شهردار خطاب می کنند.
به این ترتیب دقیقا هرکس می داند وظیفه اش چیست و کسی نمی تواند از مسئولیت شانه خالی کند و کارها سامان مند است. به این نحو یک هفته پسر بزرگ و همسرش و فرزندانشان، هفته بعد پسر دوم و خانواده اش و هفته دیگر دختر خانواده و همین طور این روند ادامه دارد.هر هفته افراد آن خانواده، حتی کودکان باید در برگزاری این مهمانی شریک باشند. ولو اینکه بردن ظرف ها سر سفره و یا حتی نمکدان ها باشد، با وجود اینکه صاحبخانه از نظر مالی وضع بسیار خوبی دارد ولی این قانون روزهای جمعه وجود دارد که تنها یک نوع غذا درست کنند و اگر کسی مایل باشد می تواند دسر در کنار غذا داشته باشد، در غیر این صورت تنها سبزی خوردن یا سالاد و دوغ یا نوشابه در کنار غذای اصلی است.
بعد از صرف ناهار همه مهمان ها برای شهردار و خانواده اش دست می زنند و می گویند: «شهردار دوستت داریم.» و اینگونه از او و خانواده اش تشکر می کنند.
جمع صمیمانه
دورهم جمع شدن هر هفته آنها، این حسن را دارد که اجازه نمی دهد دلمشغولی های زندگی روزمره و گرفتاری های زندگی ماشینی آنها را از هم دور کند. از حال هم با خبر هستند و اگر برای یکی از آنها مشکلی پیش آید دیگران به یاری او می شتابند و اجازه نمی دهند دامنه این مشکل به غریبه ها یا حتی اقوام درجه دو و سه برسد.
کودکان با هم بازی می کنند و وقت شان را با یکدیگر می گذرانند و به جای تماشای تلویزیون یا سی دی یا ارتباط با دنیای انفرادی مجازی، وقت شان را به انجام کار جمعی مانند بازی های فکری یا فیزیکی مانند وسطی، بدمینتون، فوتبال و… می گذرانند. آنها اجازه دارند دنیای خودشان را داشته باشند. جمعه ها آنقدر به آنها خوش می گذرد که هنگام غروب تمایلی ندارند به خانه هایشان برگردند و اگر بزرگترها به آنها اجازه دهند مایلند همچنان کنار هم باشند.
مادر بزرگ بچه ها برای آنکه آنها از بودن در آن خانه احساس خوبی داشته باشند از گذاشتن میز نهارخوری که فضای خانه را اشغال می کند یا اشیاء گرانقیمت خودداری کرده است تا نه خودش از حضور بچه ها معذب باشد و نه بچه ها به خاطر این اشیاء از انجام هرگونه تحرکی محروم شوند.
همچنین کودکان می آموزند به ارتباط خانوادگی و با هم بودن در بزرگسالی ادامه دهند.
از طرف دیگر پدر و مادرها هم آنقدر ظرفیت شان را بالا می برند که سعی می کنند داخل دعواهای کودکان یا اختلاف نوجوان ها نشوند بلکه میان آنها را بگیرند.
همفکری خانوادگی
در اینجا هر خانواده یک گروه است. گروهی که میزان همبستگی اعضاء آن بر نحوه عملکردشان تاثیر مثبت یا منفی دارد. آنها ناخواسته تمرین می کنند فعالیت گروهی انجام دهند.
مسئولیت برگزاری مهمانی در هر هفته، زن و شوهرها را به هم نزدیکتر می کند. آنها را وامی دارد تا برای بهتر برگزار کردن مراسم با هم برنامه ریزی، همفکری و تلاش کنند. فرزندان خانواده هم سهمی در برگزاری برنامه دارند. زیرا سستی و کاهلی هریک از اعضای خانواده در دراز مدت آنها را انگشت نمای دیگران می کند. از طرفی تلاش گروهی و انسجام میان آنها مهمانی خانوادگی را شیرین تر می کند.
آموزش مسئولیت پذیری
علاوه بر همه اینها این دور هم جمع شدن و کار به صورت مشترک و انجام شدن خانوادگی کار، حسن بزرگ تری را دارد و آن این است که کودکان و نوجوانان از همین حالا تمرین می کنند مسئولیت های زندگی جمعی و خانوادگی را بپذیرند. در انجام کارهای خانه کمک کنند و از همه مهمتر خود را عضوی مهم و تاثیرگذار بدانند و متوجه باشند فقدان شان سبب لنگ شدن کار می شود. آنها در اینجا به طور ناخواسته مسئولیت های یک زندگی مشترک را می آموزند و کم کم با آن آشنا می شوند.
تدبیر بزرگترها
گاهی وقت ها برای اینکه بشود کوچکترها را دور هم جمع کرد، بزرگترها باید تلاش بیشتری کنند و زحمت بیشتری بکشند. گاهی لازم است پدر و مادرها فداکاری بیشتری داشته باشند. در مقابل شیطنت کودکان و نوجوانان سعه صدر بیشتری داشته باشند. از آنها و کارشان ایراد نگیرند. دست کودکان را برای انجام برخی شیطنت هایی که خطرناک نیست، باز بگذارند و دائم به آنها امر و نهی نکنند.
منبع : سرسرا
مطالب مرتبط:
