سینما از ریل خارج شد؟

در این 4 سال سینمای ایران بالا و پایین زیاد داشته. تیم شمقدری محاسنی داشتند و معایبی. منتهی آن چه در این چند ساله بیش از همه نمود داشت جنجال و حاشیه بود. حواشی ای که رمق از سینمای ایران گرفت و به جای این که در «ریل» قرار گیرد از آن خارج شد. 4 سال رو به پایان است ولی کشمکش ها نه. گزیده ای از گفته های سینماگران در این چهار را گردآوری کرده ایم که تقریبا بازتاب عملکرد مسولان سینمایی دولت دهم است. و شاید حاصل همه تفکرات و رفتار اهالی سینما. به قول پرویز پرستویی

«می شد همه ی ما جور دیگری رفتار کنیم.»

شهاب حسینی /ماهنامه 24 /مهر 89

مگر ما برای ملک سلیمان و یوسف پیامبر و در چشم باد کم خرج کردیم؟ پس چرا مردم می نشینند لاست و 24 را می جوند؟ جای ما در فضای جهانی خالی است. چرا تاثیرگذاری فرهنگی در دنیای امروز را جدی نمی گیریم؟ باور کنید شما الان قدرت های اول جهان را خلع سلاح کنید آن قدر نگران نخواهند شد که مانع فعالیت های فرهنگی شان شوید. از آمریکا سینمایش را بگیرید آن وقت چه کار می خواهد بکند؟ اما مسولان ما هیچ وقت بابت کم تاثیر بودن سینمای ایران نگران نمی شوند.

مسعود ده‌نمکی/ خبرگزاری فارس / 19 دی88

در چند سال اخیر با مشکلات فراوانی روبرو بوده‌ام که همیشه مسایل فراوانی در خصوص کارهای من وجود داشته‌ است و عده‌ای در پشت صحنه قصد داشته و دارند تا برای من مشکل ایجاد کنند.مسئولان وزارت ارشاد قول داده‌اند تا روز دوشنبه هفته آینده مشکلات مربوط به پروانه ساخت "اخراجی‌ها 3" را بر طرف کنند اما اگر این کار صورت نگیرد در نشست خبری که سه شنبه هفته آینده برگزار خواهم کرد تمام حقایق و مسایل پشت صحنه را در چند سال اخیر بازگو خواهم کرد.

جمال شورجه/خبرآنلاین/ 24 خرداد 89

30 سال است سینمای ما همین طعم را دارد. همه نوع فیلم هم در آن داشتیم. حالا چه شده که یک دفعه همه حساس شدند؟ در سینمای ما همه نوع فیلم هست. حالا با روی کار آمدن این معاونت سینمایی جدید همه از تلویزیون گرفته تا نهادهای مختلف روی این مساله حساس شدند. حتی عده ای رفتند با مراجع عظام صحبت کردند.تلویزیون هفته ای چند تا برنامه سینمایی در این باره می گذارد و این دست مسائل (باز سازی فیلمفارسی) را مطرح می کند. به نظر من این شرایط عادی نیست . پشت این قضایا داستانی است و اینها از یک جایی هدایت و تغذیه می شوند.

پرویز پرستویی/ ماهنامه 24/ بهمن 91

من معتقدم می شد در این چهار سال وضع سینما جور دیگری باشد. می شد همه ماجور دیگری رفتار کنیم. می شد دو طرف این دعوا از یک چیزهایی به خاطر حیثیت خود سینما گذشت کنند. از غرورمان به خاطر آبروی سینما فرو گذار می کردیم این قدر اصرار نمی کردیم حرف مان را به کرسی بنشانیم. خیلی از این حرف ها حق است. ولی وقتی به جایی نمی رسد، خب باید راه دیگری پیدا کرد. روا نیست کار به اینجا برسد که بگویند اهل سینما فاسدند. یا بگویند اینها در خانه  سینما مرکز فعالیت سینمایی دایر کرده اند. اینها نباید اتفاق می افتاد. یا این حرف ها که آقای سجادپور گفت آدم های کوچه ی سمنان بلند شده اند رفته اند حوزه. زشت است این حرف ها. این تقسیم بندی ها از کجا آمده؟ من نمی دانم الان آقای سلحشور بعد از این همه فحش و فضیحت هاکه به سینمای ایران داده با کدام عوامل می خواهد سریال حضرت موسی (ع) را بسازد؟ با کدام بازیگر زن می خواهد کار کند؟ چرا حکم اعدام صادر می کنیم برای آدم های این سینما؟ مظلوم تر و محبوب تر از اهل سینما خودشان هستند. در بیرون اسم ما را تریلی نمی کشد، ولی خودمان هیچی نداریم، فقط یک دل داریم. چرا باید این قدر کینه جویانه با هم رفتار کنیم؟

اکبر نبوی/ایسنا /30 آذر 90

محافظه‌كاری روز به روز تشدید می‌شود و گاهی فكر می‌كنم كه آیا فیلمی مانند «آژانس شیشه‌ای» با نگاه تلخ و گزنده اما مصلحی كه داشت، می‌توانست در سال 90 مجوز ساخت و نمایش بگیرد؟ معتقدم كه خیر! «آژانس شیشه‌ای» در این فضا مجوز نمی‌گرفت.

مهرداد فرید/خبرگزاری مهر/فروردین 90

طوری شده که آدم فکر می‌کند اصلا در این سینما مدیریتی وجود ندارد. مخصوصا حالا که حتما مدیران ارشد سینما به تعطیلات رفته‌اند و ما را در این فضای ناعادلانه تنها گذاشته‌اند. اگر ممکن است از همین جا پیام ما را به آقای شمقدری برسانید که آقای مدیر شما که سال گذشته را با نگرانی از "شاه نشینان" سینما گذرانده‌اید، چرا باعث و بانی ایجاد "سلطان نشینان" می‌شوید. اگر شاه‌نشینی بد است، برای همه بد است. حتی برای جگر گوشه‌های شما!

فرشته طائرپور /خبرآنلاین/ 3 اردیبهشت 1390

ما امروز سینمایی داریم که بیش از هر دوره دیگری اختیارش در دست دولت است و متاسفانه مدیریت دولتی برای اداره حوزه سینما در ضعیف‌ترین دوران خود به سر می‌برد.شما حتی در داخل تشکیلات مدیریت دولتی هم انسجامی نمی‌بینید. از اتاق معاونت سینمایی تا اتاق مدیر کل اداره نظارت و یا اتاق مدیرکل سمعی بصری، فاصله و تفاوت به مراتب بیشتر از آن چیزی است که این روزها میان تشکل‌های تهیه‌کنندگی وجود دارد.

علیرضا رئیسیان ایلنا/ آذر 90

هزینه شدن بودجه های دولتی بدون نظارت و از بین رفتن سرمایه در بخش تجاری بدلیل فقر کارشناسی است.منظور از مدیریت فقط مدیران دولتی نیستند بلکه بخش هایی همچون خانه سینما و حتی تهیه کنندگان نیز سینما را به خوبی مدیریت نکرده اند. اگر تهیه کنندگان نوع روابط در سینما را درست طراحی می کردند و نسبت های بین قیمت تمام شده یک فیلم و بازگشت سرمایه و دستمزد عوامل سینما را درست طراحی می کردند، مشکلات ما بسیار کمتر بود.

عبدالحسین برزیده/بانی فیلم/ شهریور 90

آنها با شجاعت فیلم آقای کلاهداری را با تهیه‌کننده‌ای که هیچ‌کس پیش از این او را در سینما نمی‌شناخت تولید می‌کنند، بعد از ساخته شدن فیلم مربوطه، وقتی فیلم در گیشه فروشی ندارد آنها با پول بیت‌المال به خرید بلیت رایگان اقدام می‌کنند تا گیشه فیلم را بالا نشان دهند.

کمال تبریزی/ایسنا/ 10 مرداد 91

واقعیت این است که در ابتدای این دوره که آقای شمقدری و دوستان‌شان به رأس کار آمده‌اند، خیلی حرف‌هایی زدند که به نظر می‌رسید می‌خواهند فضای یأس در سینما را از بین ببرند، می‌خواهند تحولی اساسی در آن ایجاد کنند تا از نظر آرمانی به اهداف انقلاب اسلامی برسیم، ضایعات سینما را برطرف کنند تا بتوان پس از چندی الگوی جمهوری اسلامی را در بخش سینما و هنر ارائه دهیم.اما من خودم کلا خوش‌بینی زیادی به تحول‌ها نداشتم، بویژه زمانی که آقای شمقدری مدیران مختلف سینمایی را منصوب کردند. آن زمان، این عدم خوش‌بینی‌ام خیلی پررنگ‌تر شد؛ چرا که از همان اول نگاه گزینشی شد.متاسفم که باید بگویم امروز اغلب فیلم‌ها سفارشی و سطح کیفی سینمای ما بسیار نازل شده است. امروز سینما آنقدر ضعیف شده که از سطح شبکه نمایش خانگی هم پایین‌تر آمده است و مردم حاضرند به انتظار بنشینند تا سی‌دی یک سریال را به جای سینما به قیمت 2500 تومان بخرند و چند خانواده با هم آن را به تماشا بنشینند، باید فکری کرد.

جمشید هاشم پور/ روزنامه ایران/ اول شهریور 91

مگر سینمایی هم برای ما مانده که من پرکار شوم. سینمایی وجود ندارد که این همه رسانه برای آن منتشر شود. نمی دانم با این اوضاع کیفی، رسانه های مختلف چیزی هم برای عرضه به مخاطبان دارند؟!روی جلد تمامی نشریات پر شده از تصاویر بازیگرانی که فقط چهره دارند. دیگر جایی برای بازیگران واقعی نیست.

علی سرتیپی/ خبرآنلاین / 8 مرداد 91

فکر می‌کنم مشکلی که سینمای ما در این سال‌ها به آن دچار است سیاست‌زدگی است. سیاستی که دور و بر ما را فرا گرفته است ما را سینمای ایران را هم سیاست‌زده کرده است. تنها راه حل این است دوستانی که با سینما مشکل دارند دست از سر این سینما بردارند.

حسین فرحبخش/ ماهنامه 24 /اردیبهشت 91

به نظر من فضا با چهار سال دولت نهم قابل مقایسه نیست. ما در دولت نهم بدترین شرایط فرهنگی را داشتیم. الان از بعضی لحاظ فضا از دوره سیف الله داد هم بازتر است. اما فشارهایی که روی این معاونت هست روی معاونت سیف الله داد نبود. این دولت و این معاونت اگر با چنین فشارهایی مواجه نبود فضا را از دوران سیف الله داد بازتر می کرد. این شمقدری که من می بینم اگر فشارهای فعلی رویش نبود فضا را از زمان سیف الله داد خیلی بازتر می کرد.

مجتبی راعی/ ایلنا / 21 بهمن 91

ریل گذاری سازمان سینمایی سینمای ایران را به بیابان برده است که باعث شده فیلم‌های ما به این سرنوشت دچار شوند. سیاستمدارهای ما می‌خواهند همه چیز را به روز داشته باشند اما باید توجه کنند که در مقوله فرهنگ نمی‌توان به این شکل بود. از رئیس جمهور آینده می‌خواهم کارنامه رئیس سازمان سینمایی را بررسی کند و این مسند را به دست اهالی فرهنگ بسپارند.

فرهاد توحیدی/ ایسنا/ 18 شهریور 91

ما در دو و سه سال اخیر وضعیت اسفناکی داشتیم از جمله سپردن پروانه ساخت به اتحادیه تهیه کنندگان غیرصنفی که خیلی از فیلم نامه ها را دچار ممیزی کردند و یا رد کردند. از آن طرف هم با کارگردان ها، تهیه کنندگان تازه ای که هیچ رزومه ای از آنها نداشتیم مواجه بودیم که طبعا مشخص نبود فیلم نامه هایشان را هم چه کسانی نوشته اند!وی ادامه داد: اگر جستجو کنیم در یک سال گذشته به چه کسانی پروانه ساخت دادند؟! متوجه می شویم که انگار علاقه ای وجود دارد که با انباشته کردن نیروهای غیر متخصص و وابسته، سینمای ایران از درون تسخیر شود.

احمد نجفی/ خبرگزاری مهر/ 10 خرداد 91

اتفاقات نوروز امسال در اکران دو فیلم با دخالت‌های برخی افراد که خارج از سینماهستند رقم خورد اما متاسفانه در آخر تمام این اتفاقات بر گردن سازمان سینمایی افتاد. باید توجه داشته باشیم که مسائل سیاسی بیش از مسائل فرهنگی در کشور ما تأثیرگذار است و باعث چنین شرایطی می‌شود.من شاهد زحمات مسئولان سینمایی بوده‌ام تا جلوی چنین شرایطی را بگیرند. ما جلسات زیادی در همین ارتباط برگزار کردیم اما در هر صورت باید برای جلوگیری از تنش بیشتر به برخی کارها تن می‌دادیم. متاسفانه برخی از درون سینما به تنه آن چاقو می‌زنند.

فریدون جیرانی/ مجله 24 /آذر 91

من البته به ضعف مدیریت ارشاد در سال های اخیر اعتقاد دارم ، ولی اصلا نمی توانم تاثیر نزاع های سیاسی را نادیده بگیرم. سیاست وارد عرصه فرهنگ شده. از آن طرف در میان جامعه سینمایی هم بی تدبیری می بینم. صنف دو تکه شده ، یک تکه از صنف با بی تدبیری در اکران نوروز این بحران را دامن زد. به دلیل لجبازی . خیلی از آدم های صنف رفتند به آقای سجادپور گفتند خصوصی مشکل دارد و نباید در این ترکیب اکران شود، ولی قبول نکرد ، به دلیل لجبازی.

غلامرضا موسوی/ ایرنا/ 19 خرداد 92

بی برنامه گی مشكل اصلی سینما بوده و این روند آسیب های بسیاری به فیلمسازان زده است. بیشتر تولیدات سینمایی به برخی افراد و گروهها تعلق دارد و فعالیت به شكل مستقل دشوار است. سود فیلم هایی كه با بودجه رسمی ساخته می شود در زمان تولید برای تهیه كننده بوده و تولید این آثار معمولا به افراد خاص محول می شود.

محمدعلی سجای/ خبرگزاری مهر/ 28 خرداد 92

من هیچ انتظاری از دولت ها ندارم زیرا این دولت ها فراموش می‌کنند که باید در خدمت ملت باشند و برعکس فکر می‌کنند ملت باید در خدمت آنها باشد.اگر دولت در خدمت مردم باشد، فکر نمی‌کند صندلی‌ای که بر آن تکیه زده است جزو مایملک و حتی ارثیه اوست.

ابوالحسن داوودی /خبرگزاری فارس/ 25 خرداد 92

در این دوره 8 ساله نه تنها در عرصه مدیریت فرهنگ هیچ نشانه روشنی ندیدم، بلكه این اعضاء را شایسته مدیریت عرصه فرهنگ و هنر نمی‌دیدم، بیشتر از آنكه وقت این اعضاء صرف هنر یا فرهنگ شود این زمان را عرصه تاخت و تاز و عقده گشایی‌ها و رو آوردن به حقارت‌ها كرده بودند.

محسن علی اکبری/ فارس / 26 خرداد 92

از مهم ترین اتفاقات دوره دهم ترفیع معاونت سینمایی به سازمان سینمایی بود و در آینده می توانیم برآیند این اتفاق را بیشتر هم ببینیم. در دوره دهم زمان برای تثبیت اتفاقات وجود نداشت و امیدوارم آن ثبات مطلوب برای دوره یازدهم حاصل شود. اتفاق مهمی که در این دوره افتاد، برگزاری جلسه بین شورای عالی سینما با نفر اول اجرایی کشور بود که می توان از آن به عنوان یک اتفاق بی سابقه یاد کرد. ریاست جمهوری باعث اتفاقات خوبی در کشور شد. از جمله بیمه تکمیلی برای اهالی سینما که از مصوبات شورا بود و همچنین آیین نامه اجرایی ماده 139 که اشکالاتی داشت در این جلسات مطرح و اصلاح و نتایج خوبی هم برای ان تصویب شد.

منیژه حکمت/ کافه سینما/ 20 اردیبهشت 92

مهم ترین اتفاق این هشت سال نابودی بخش خصوصی بود. در یک سال گذشته که گلوی ما جلوی حوزه هنری پاره شد و هیچ کس نتوانست جلوی اینها را بگیرد. که بهترین سینماگران ما را حذف کرد و تهمت های نابجایی به اهالی سینما زدند. به رضا عطاران، به پیمان معادی، به فریدون جیرانی و بهترین های سینمای ما انگ زدند و یک نفر جلویشان در نیامد. کاش این پرسش و پاسخ را نمی گذاشتید چون اینقدر درد دل ها زیاد است که حتما از ما مکدر خواهید شد. خیلی دوست داشتیم در این هشت سال یک نفر به داد ما می رسید و همه براساس منافع و سیاسی بازی و جناح بندی ها رفتار نمی کردند.

مسعود اطیابی/ ایسنا / 1 تیر 92

امسال بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، مۆسسه‌ی رسانه‌های تصویری و... هر کدام چند ده هزار یورو در فرانسه خرج روی دست دولت گذاشتند و هیچ کاری هم نکردند. تنها گویا دوستان تور گردشگری فرانسه گذاشته بودند. درحالی که می‌بایست با همان پول پخش‌کننده و فیلم‌ساز را به آن جشنواره می‌فرستادند. آیا آن‌ها نباید از پخش‌کننده‌ای مانند آقای اطبایی یا خانم شهابی و یا افراد دیگر حمایت می‌کردند؟ واقعا جای تأسف دارد که از آقای اطبایی به عنوان پخش‌کننده‌ی فعال بخش خصوصی حمایتی نمی‌شود و ایشان با هزینه‌ی خودشان تنها می‌توانند یک فیلم را در بازار کن به نمایش بگذارند.

همایون اسعدیان/ ایسنا / 7 تیر 92

هنوز که هنوز است آقایان نتوانستند تبیین دقیقی ارائه کنند که سازمان سینمایی چیست و چه مزایایی نسبت به معاونت دارد. تمام حرف‌ها برسر این بود که سازمان سینمایی بودجه مستقلی دارد اما طبیعی است وزیر بعدی وقتی نگاه کند و متوجه شود که شرایط با پیش از تبدیل شدن به سازمان تفاوتی نکرده است‌، آن را به همان شکل معاونت تغییرخواهد داد.

بهروز افخمی/ نسیم بیداری

حرفم این است که 25 سال بعد از پایان جنگ و رفع وضع اضطراری که امثال بهشتی و انوار را ناگزیر از اداره دولتی سینما کرده بود، چرا هنوز دولت دست از سر سینما برنمی‌دارد. چرا کماکان در کار فیلمساز دخالت می‌کنند. چرا ممیزی فیلم‌ها را به تهیه‌کنندگان و اصناف واگذار نمی‌کنند؟ اگر این کارها ربع قرن بعد از پایان دوران اضطرار هنوز امکان تحقق ندارد پس چه زمانی موقعش می‌رسد. سینمای دولتی در هیچ کجای جهان موفق نبوده‌است و ضعیف نگه‌داشتن سینما هم بشدت خطرناک است. سینما مانند آزمایشگاه است و سیاست‌های فرهنگی از آن شروع می‌شود. پس ضعیف و تصنعی نگه‌داشتن داشتن آن در نهایت کلیت سیاست‌های فرهنگی را ضعیف و تصنعی می‌کند. همین الان اگر معاونت سینمایی تعطیل شود و بودجه آن برای سینماسازی و کارهای فنی سینما هزینه شود قطعاً شرایط تغییر می‌کند. هیچ اتفاق ناگواری هم نمی‌افتد. اتفاقاً این به نفع تحکیم پایه‌های قدرت هم خواهد بود.

سید رضا میرکریمی/ هفته نامه پنجره

به عقیده من التهابات و بحران‌های سیاسی و اجتماعی در سال‌های اخیر، آسیب‌های جدی و اساسی به بنیان‌های اخلاقی جامعه ما زده‌است و متأسفانه تریبون‌ها در تمامی عرصه‌ها به دست آدم‌های شلوغ و هیجان‌زده افتاده‌است که معمولاً یک شبه می‌خواهند همه چیز را تغییر بدهند و نگاه صفر و صدی هم به مقولات مختلف دارند. به طور خاص در حوزه فرهنگ اما نمی‌توان صفر و صدی برخورد کرد. خاصیت اصلی یک اثر هنری همان خاصیت فرهنگسازی ‌است که سبب ماندگاری یک اثر می‌شود و آثارش هم به تدریج در ناخودآگاه عمومی جامعه رسوب می‌کند. در چنین فضایی اصلاً نگاه صفر و صدی جواب نمی‌دهد. نگاه هیجانی و نگاهی که به دنبال وضوح و عریانی همه چیز است، در چنین فضایی پاسخگو نیست.

احمد رنجبر

بخش سینما و تلویزیون تبیان