پیامکهای علوی

پیامک های تسلیت شهادت حضرت علی علیه السلام

« فُزْتُ و رَبِّ الْكَعْبَة »

منشق شده ماه از جبین در شب قدر                      خورشید به خون نشسته بین در شب قدر

زخم است به سر گرفته، جای قرآن                          تقدیر علی است این چنین در شب قدر...

شهادت مظلومانه اول مظلوم عالم، حضرت امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام تسلیت باد.

شد او همه «هو» فزت و رب الکعبه                          گلگون شده رو، فزت و رب الکعبه

با بغض گلوگیر «وفی الحلق شجی»                        شد نغمه او: فزت و رب الکعبه

تو تنهایى، در میان این‌‌همه مردم روی زمین تنها هستى،

ازآن‌رو که به هیچ‌کس شباهت ندارى، از آن‌رو که هیچ‌کس را یارای مانند تو بودن نیست.

هیچ‌کس را یارای پا به پای تو آمدن نیست.

تنهایى، همان‌گونه که خدا تنهاست...

دردا که امام بت شکن را کشتند                             در حال نماز ابوالحسن را کشتند

می گفت علی کنار قبر زهرا                                   روزی که تو را زدند من را کشتند

خم کرد ز غصه، پشت دنیا را تیغ

بر خاک نشاند فرق دنیا را تیغ

جبریل ز غم کوفت به هم دست دریغ

آن دم که شکافت فرق مولا را تیغ

***

ای صبح به سجده صلاتم برسان                             مشتاق لقایم و براتم برسان

خضر رهم و تشنه میان ظلمات                               ای تیغ، به چشمه حیاتم برسان

لبخند به چهره ام نشاندی ای تیغ!                          خاک غمش از دلم تکاندی ای تیغ!

با ضربت خود  به فرق سر، آه...چه زود                                  من را تو، به فاطمه رساندی ای تیغ!

او امیر بود نه آن‌گونه که بر تخت پادشاهی بنشیند و تاج زرین بر سر گذارد،

نه آن‌گونه که رعب در قلب مردمان بیفکند تا سرتسلیم فرود آورند.

او ولایت آسمان و زمین را در دست خویش داشت و بر دل‌ها حکم‌روا بود...

این است بهشت، با ملک، حورالعین                                    وآن: فاطمه تو، هم چنان چشم به راه

(نهج البلاغه، نامه 53 )

جای من مظلوم در این دنیا نیست                           دور و بر من به جز اجل پیدا نیست

رنگ رخم از شال سرم زرد تر است                          صد شکر میان خانه ام زهرا نیست

سرم را در چاه بی‏کسی‏ات فرو می‏برم،

هیچ کس صدایت را نمی‏شنود...

ذرات این شب‏های بی‏ستاره، در کهکشان کلماتت گم می‏شوند.

مردم شهر، راه نخلستان را نمی‏دانند؛ مردمی که خورشید را انکار کردند و در لاک بی‏دردی خود فرو رفتند...

یک روز علی و روزگاری زینب                                   این شهر به سر شکستن عادت دارد

شد چاه شبیه مدی از آه، علی                              با آه شبانه تو همراه، علی

عمق غم تو که چاه دید، آه کشید                           مثل تو کشید آه و شد چاه، علی

***

این کاسه های شیر به درد علی نخورد

این گریه ها برای علی فایده نداشت

روی سر طبیب دو عالم طبیب ها

مرهم گذاشتند ولی فایده نداشت

***

دلم برای سحر های کوفه تنگ شده                         به یاد تو چه قَدَر، قدر من قشنگ شده

به رستگاری تو صبحدم گواهی داد                                      محاسنی که به خون سرِ تو رنگ شده

اگر تو را نداشتم بدان خدا نداشتم                                       آری خدا نداشتم اگر تو را نداشتم

واسمه دواء علی و ذکره الشفاء علی                                   کمیل تو اگر نبود دگر دعا نداشتم

اماما! هنوز که هنوز است، اشک یتیمان را به یاد تو به یاری می ‌شتابیم و سفره ‌های بینوایان را به اقتدای تو نانی انفاق.

هنوز هم سجده‌‌گزاران سحرخیز، خدا را با نام تو سوگند می‌دهند برای اجابت دعایشان و شب‌بیداران استغفارگو راه و رسم تو را ادامه می‌دهند، در تهجد و اشک ریختن نیمه‌شب.

جدم که نیست در بر تو مادرم که نیست                   دارم به جای  چند نفر سینه میزنم

فرآوری: ابوالفضل صالح صدر

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

منابع:

کتابخانه احادیث شیعه.

وبلاگهای شعرای آیینی.