شق القمر ما در رمضان امسال

البته قرار نیست شق القمر کنیم یا برای این که مورد عنایت ویژه میزبان باشیم اختراع یا اکتشافی داشته باشیم . کافی است آنچه را که مورد رضایت میزبان است در این ماه پررنگ تر و با اهمیت تر به اجرا درآوریم . یکی از توصیه های مهم و تاکیدی دین و آیین اسلام صله رحم است .

در دعای 44 صحیفه‌ی  سجادیه حضرت امام سجاد(علیه‌السلام) از خداوند مسئلت می‌کند که توفیق صله‌ی  رحم در این ماه را به ایشان عنایت فرماید. حضرت می‌فرمایند: پروردگارا ما را در این ماه موفّق بدار که با ارحام و خویشاوندان خود با برّ و نیکی ارتباط و صله‌ی  رحم داشته باشیم.

صله رحم اقدامی مخصوص به این ماه نیست. اما در این ماه بسیار مورد تاکید قرار گرفته . البته این ماه زمینه مساعدتری هم برای رفت و آمدهای خانوادگی فراهم می کند . شاید کمتر خانواده ای باشد که در سفره افطار همه اعضای خودش را باهم جمع نکند. آقای خانواده معمولا در هر شغل و کسوتی که باشد سعی میکند در دقایق پایانی روز هم که شده خودش را به سفره افطار برساند .

به همین خاطر معمولا اوقات پس از افطاری زمان خوبی برای استراحت ، عبادت، تماشای سریال های تلویزیون و معاشرت با فامیل و دوستان است . چند سالی است که در میان ما رسم شده پای سفره افطاری ثابت قدم بمانیم و تا آخر شب را همان جا سر کنیم .

تنوع سریال های تلویزیونی هم به این حرکت و دستور العمل خانوادگی جامه ای محکم تر پوشانده . انگار که با گفتن اذان مغرب زندگی تعطیل می شود و همه فعالیت ما می شود دیدن این سریال ها  و برطرف کردن نیاز هایی که در طول روز نتوانسته ایم به آن ها پاسخ دهیم!

در حالی که این زمان اگرچه کوتاه است اما می تواند فرصتی باشد برای به دست اوردن دل پدرو مادر پیرمان و یا اقوامی که شاید مدت ها زمان دیدارشان را نداشتیم . حتما شنیده اید که بهترین عبادت خدمت به خلق است . خدمت به خلق می تواند از گرفتن دست یک نابینا تا لبخند به لب نشاندن برای یک دوست یا آشنا باشد .

امید و شادی که حتی یک لحظه در دل یکی از نزدیکانتان به وجود می آورید دست کم نگیرید. این لحظه می تواند منشا برکات و رحمت فراوانی از سوی میزبان این ماه باشد . قرار بود مهمان خوب و وظیفه شناسی برای میزبان خود باشیم ؛ بنابراین فرصت های طلایی این ماه را مغتنم بشماریم .

گذشته از آن ما عادت کردیم که برای دیدار با آشنایان و یا دوستان و ... ولخرجی های آن چنانی داشته باشیم در حالی که می توانیم فرهنگ سادگی را از همین رفت و آمد های ماه رمضانی شروع کنیم . این رسم را باب کنیم که همان افطاری ساده خودمان را همراه خانواده و با افرادی غیر ازخانواده خودمان نوش جان کنیم .

چه اشکالی دارد وقتی افطاری را تهیه کردیم و آماده شد خودمان را منزل یکی از نزدیکان دعوت کنیم و همراه با افطاری اماده شده ، این زمان را در کنار انها باشیم . اگر صله رحم و دیدار و ملاقات با خانواده های اطرافمان را جدی بدانیم و برای آن اهمیت قائل شویم راه های زیادی را برای محقق شدن آن می توانیم پیدا کنیم.  دست از بسیاری از باید ها  و نباید ها بر می داریم  و  زمینه تحقق آسان آن را فراهم می کنیم.

فرهنگ همیشه از رفتارهای ما و شما شکل می گیرد . این من و تو هستیم که می توانیم با باورها و سبک های زندگیمان رویه های درست یا غلط را در میان دیگران ترویج کنیم . فرهنگ مهربانی، فرهنگ نزدیکی دل ها، فرهنگ شاد کردن دیگران، فرهنگ آرامش و آسودگی در کنار یکدیگر همه و همه از خود ما برمی خیزد . از تصمیم ما . از نحوه بهره مندی از زمان . از نوع نگاه ما به لحظه لحظه زندگی و فرصت هایی که گاه حتی متوجه داشتن ان هم نیستیم .