قلب من خانه‌ی خداست...

ممکن است گاهی گریه کنم ولی هیچگاه در تنهایی گریه نمی‌کنم

خداوند اینجاست

اشک‌های مرا پاک می‌کند...چون...

قلب من خانه‌ی خداست

ممکن است گاهی بیفتم و بلغزم اما هرگز در سقوط تنها نمی‌مانم

خداوند هست و مرا بلند می‌کند... چون...

قلب من خانه‌ی خداست

شاید گاهی رنج بکشم اما هرگز در این رنج کشیدن تنها نمی‌مانم

پروردگار مرا از رنج‌ها رها می‌کند...چون...

قلب من خانه‌ی خداست

خوشحالم برای اینکه می‌دانم هرگز تنها نیستم

خداوند همواره با من است...چون...

قلب من خانه‌ی خداست...

خدایا من را ببخش

خدایا من را ببخش اگر یه وقتایی فکر می‌کنم وظیفه‌ات هست که همه چیز رو بهم بدی و یه جورایی همیشه ازت طلبکارم...

خدایا من را ببخش اگر بابت اون چیزهایی که بهم ندادی اون جور که باید شکرت رو به جا نمی آرم...

خدایا من را ببخش که همیشه تو ناخوشی‌ها یادم می‌افته که یه خدایی هم دارم...

خدایا من را ببخش که همیشه تو نمازم همه جا هستم الا در نماز...

خدایا من را ببخش كه یك وقت‌هایی به خاطر نماز هیچ و پوچ و بی روحی که می‌خوانم فکر می‌کنم لایق بهترین‌ها هستم.

خدایا من را ببخش که همیشه برای همه چیز و همه کس به اندازه‌ی کافی وقت دارم؛ جز برای نماز خواندن و با تو بودن...

خدایا من را ببخش که ساعت‌های متوالی را با دیگران می‌گذرانم، ولی موقع نماز خواندن از همه‌ی مستحبات فاکتور می‌گیرم...

خدایا من را ببخش که به تو اعتراض می‌کنم وقت‌هایی که دستم را با مهربانی می‌گیری و از پرتگاه نجاتم میدهی...

خدایا من را ببخش اگر همیشه به فکر رضای همه‌ی هیچ‌ها هستم؛ ولی به فکر رضای تو که همه هستی نیستم...

خدایا من را ببخش که فکر کردن به هیچ‌ها، غبار بر دلم نشانده تا نتوانم تو را بشناسم...

خدایا من را ببخش اگر یك وقت‌هایی یادم میرود که تو خدایی و من بنده‌ات...

باشگاه كاربران تبیان - ارسالی از: taghvimi و ایران2264

مطالب مرتبط:

ویژه نامه به رنگ خدا

پرونده‌ای به نام خدا

خدایا حضوری عطا کن بی غفلت