پرونده ی عجیب!

مقدمه:

می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.

به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:

• اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.

• دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.

• سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.

یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.

در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارایه گردد.

در این مقاله آیات سوره کهف، مورد بررسی قرار می گیرد...

آیات هشت‌گانه ی 46 تا 53 سوره ی كهف از صفحه ی 299، مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.

شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.

جهت دریافت فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.

از میان آیات هشت گانه ی 46 تا 53 سوره ی كهف از صفحه ی 299 ، قرآن، بعد از سخن پیرامون ناپایداری نعمت های جهان مادّه، در سه آیه ی 47 تا 49 ، به بحث از چگونگی قیامت می پردازد كه بنای ما، پرداختن به آیه ی چهارم این صفحه می باشد.

آیه ی 49 می فرماید: «هنگامی كه پرونده ی اعمال انسان ها، در روز جزا، به دستشان سپرده می شود و آنان، آن چه را كه در دنیا انجام داده اند، درآن روز، عین همان را در حومه ی وجود خود می یابند، آن گاه، گنهكاران را می بینی كه از آن چه در پرونده ی اعمالشان است، وحشت می كنند و می گویند: ای وای بر بدبختی ما! این، چه پرونده ی عجیبی است كه تمام ریز و درشت اعمال ما را ضبط و ثبت نموده است!!»

در واقع، این آیه، با كمال وضوح، این حقیقت را نشان می دهد كه:

درحقیقت، ما، فعلاً در خوابیم و خواب می بینیم و صحنه های لَذّت بخش از سفره ها و مَركب ها و خانه های خوب می بینیم و اعتنا به ندای منادیان الهی نمی كنیم. ولی ناگهان، مرگ فرا می رسد و از خواب می پریم؛ می بینیم این صحنه ها، همه، مایه ی بدبختی ما شده است.

آری؛ هیچ انسان مۆمنی نیست كه این آیات را از قرآن بخواند و باورش بشود، ولی درعین حال، اندوهناك نگردد و همچنان، عمرش را به بطالت و غَفلت بگذراند. بلكه پیوسته، دلش ترسان و چشمش گریان خواهد بود تا لحظه ای كه خود را ببیند كه به سلامت، از صراط عبور كرده و مقابل درِ ورودی بهشت، ندای بشارت آمیز نگهبانان بهشت به گوشش می رسد كه

سَلامٌ عَلَیكُم، طِبتُم فَادخُلوها خالِدین؛ خوش آمدید، داخل شوید و برای همیشه، در بهشت باشید.

آن موقع است كه با خوشحالی تمام می گوید:

اَلحَمدُ للهِ الَّذی صَدَقَنا وَعدَه وَ أورَثَنَا الأرضَ نَتَبَوَّءُ مِنَ الجَنَّهِ حَیثُ نَشاء الحمد لله كه وعده ی خدا در مورد ما، راست درآمد و وارث بهشت جاودان گشتیم.

مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: علی هندی - ویراستار: سید علی مرتضوی