فقط خودمان یا فقط دیگران؟!

اى كسانى كه ایمان آورده اید! مراقب خود باشید. اگر شما هدایت یافته باشید، گمراهى كسانى كه گمراه شده اند، به شما زیانى نمى رساند.

بازگشت همه شما به سوى خداست; و شما را به آنچه انجام مى دادید، آگاه مى سازد.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ عَلَیْكُمْ أَنفُسَكُمْ لاَ یَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ إِلَى اللّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ( مائده ، 105)

این آیه تأکید می کند که انسانها باید درصدد هدایت خود باشند ، پس آیاتی که امر به معروف و هدایت دیگران را واجب اعلام می کند ، جریانش چیست؟!

(1) این آیه مۆمنین را از اینکه تنها به هدایت دیگران بپردازند و هدایت خودشان را فراموش کنند و یا خود را در هدایت دیگران بیش از اندازه به زحمت بی اندازند نهی می کند ...

(2) اصلاً امر به معروف نیز نوعی مراقب خود بودن است و منفعتش شامل حال خود فرد نیز می شود (مسئله کشتی و سوراخ شدن آن توسط فرد دیگر)

(3) آیه قبل (یعنی 104 مائده) سخن از تقلید کورکورانه از نیاکان است:

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُواْ حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاۆُهُمْ لاَ یَعْلَمُونَ شَیْئًا وَلاَ یَهْتَدُونَ (104)

و چون به آنها گفته شود: به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى فرستاده او بیایید، گویند: آنچه كه پدرانمان را بر آن یافته‏ایم (از عقاید و رفتار) ما را بس است! آیا هر چند پدرانشان چیزى نمى‏دانسته و (به راه راستى) هدایت نیافته باشند (باز هم كوركورانه از آنها تقلید مى‏كنند).»

لذا بعد از آیه 104 این سۆال پیش می آید که سرنوشت نیاکان چه می شود؟! و یا سرنوشت آنان که هنوز از نیاکان تقلید کورکورانه می کنند چه می شود ؟!

که آیه 105 می فرماید در این مرحله شما باید در درجه اول مسیر خود را از آنان مشخص نمایید و گمراهی آنها ضرری به شما نمی رساند !

(4) آیه مربوط به زمانی است که امر به معروف صورت گرفته اما به هر دلیل شخص مقابل اصلاح نشد !

حالا تکلیف ما چیست ؟!

که آیه می فرماید در این مرحله نگرانی ای برای شما وجود ندارد زیرا شما وظیفه خود را انجام داده اید و باز جهت ارتقای علم خود و انجام وظایف خود تلاش نمایید ...

پس این آیه منافاتی با امر به معروف و این بیت شعر ندارد که :

بخش قرآن تبیان

منبع: وبلاگ یک طلبه