تازه‌هایی از دنیای دانش و فناوری

دستگاهی برای ثبت عطرها و رایحه های خوش

یک طراح به عنوان پروژه دانشگاهی خود دستگاهی ساخته که با استفاده از آن می توان عطرها و رایحه هایی را که می خواهیم ثبت کرده و نگهداری کنیم.

ایمی رادکلیف طراح گجتی که دوربین رایحه ها لقب گرفته اظهار داشت: ما از همه چیز عکس می گیریم و آن را به صورت آنلاین پست می کنیم، اگر بتوانیم عطر کیک تازه تولد یا عطر گلهای وحشی علفزار آلپ را در آخرین تعطیلاتی که داشتید ثبت کنید، با استشمام دوباره آن چه احساسی داشتید؟

ساخت گجتی که مادلین نام گرفته موجب شده است که نه تنها تصاویر، بلکه عطرها و رایحه های مطلوب را حس کنید. حس بویایی رابطه مستقیمی با خاطره دارد و پاسخ انسان به این حس به طور غیر ارادی است که تاکنون برای ذخیره کردن و یا کپی کردن به صورت دیجیتالی در دسترس نبوده است.

این پروژه با الهام از تکنیکهای ثبت حجم خالی بالای هر چیزی که در دهه 1970 توسط شیمی دان سوئیسی رومن کیسر مطرح شد استفاده کرده تا ترکیبی از رایحه های کمیاب گیاهی را برای صنعت عطر سازی بدست آورد.

دوربین رایحه نگار رادکلیف دارای ظاهر آینده و گذشته است که هم به میراث دهه 70 اشاره داشته و هم اشاره به نوستالوژی درحال رشد ما در عکاسی را به ذهن متبادل می سازد. این دوربین با پوشش تراش دار سرامیکی، قیفهای شیشه ای و لوله های پلاستیکی شبیه دستگاه های اسرار آمیز علمی است.

برای کار کردن با این دستگاه باید قیف آن را روی شی یا محیطی که می خواهید بوی آن را ثبت کنید قرار داده و سپس یک پمپ هوای بالای آن را می مکد و دریچه بو که ذرات فرار سازنده بو و رایحه را جذب می کند تسخیر می کند. این دستگاه می تواند ظرف چند دقیقه رایحه توت فرنگی های تازه را ثبت کند.

طراح این دستگاه آن را به یک بینی بزرگ الکتریکی تشبیه کرده که ذرات را پردازش می کند و فرمول شبه نموداری تولید می کند که بو را تشکیل می دهد. از طریق این فرمول می توان به صورت مصنوعی رایحه دقیق را بازسازی کرد.

البهای گچی که برای درمان شکستگی استخوان به کار می رود معمولا پرحجم و سنگین بوده و تعریق داخل آن اجتناب ناپذیر است اما یکی از دانشجویان دانشگاه ویکتوریا از ولینگتون با چاپگر سه بعدی نوعی پوشش طراحی کرده که این وضعیت را در درمان شکستگی استخوان تغییر دهد.

غشایی که به واسطه چاپگر سه بعدی تولید می شود برخلاف قالبهای گچی سنگین بیشتر شبیه یک جوراب توری روی آن عضو از بدن است که دچار شکستگی شده است.

جیک ایول طراح این غشای سه بعدی آن را سبک وزن، با قابلیت تهویه هوا، قابل شستشو و باریک طراحی کرده است. تمام مزایای این قالب برای فردی که استخوانش درحال درمان بوده نیست، بلکه مواد این غشا برخلاف گچ قابل استفاده است.

این غشای تولید شده توسط چاپگر سه بعدی درحال حاضر در مرحله طرح و نمونه اولیه است اما به صورت ایده آل یک نرم افزار رایانه ای از عضوی که استخوان در آن شکسته اسکن تهیه کرده و یک قالب مناسب برای آن طراحی می کند.

متراکم ترین قسمتهای این قالب اطراف قسمت شکسته قرار می گیرد و اتصالات آن دائمی است.

وقتی که شکستگی استخوان ترمیم شد این قالب را باید شبیه به قالب گچ با اره باز کرد.

از دیگر نقاط افتراق غشای تولید شده با چاپگر سه بعدی و گچ این است که گچ ظرف سه تا 9 دقیقه آماده است و در عرض 24 تا 72 ساعت خشک می شود اما تولید یک غشا با چاپگر سه بعدی سه ساعت زمان می خواهد و انتظار می رود که با بهبود صنعت چاپ سه بعدی شاهد کاهش چشمگیر این زمان در آینده باشیم.

منبع: مهر