لوئى توماس

كمتر خانواده‏اى در عربستان دیده مى‏شود كه نام یكى از فرزندان خود را «محمد» نگذارد و اصولاً انتشار این نام در عالم، بیشتر از انتشار نام پطرس و یوحناست. محمد(ص)، پیغمبر عرب، اول كسى بود كه وحدت ملى عرب را عملى كرد و آن قبایل را در زیر یك پرچم گردآورد و هنگامى كه ظهور نمود، نه تنها عربستان، بلكه جهان، محتاج به ظهورش بود. او با قوه و اعمال نفوذ، وحدت عرب را ایجاد نكرد؛ بلكه بر اثر كلام شیرین و اخلاق نیك خود، قلوب این قوم را تسخیر كرد تا آنان از روى میل از او پیروى كرده، به گفته‏هایش ایمان آوردند. حقاً مى‏توان گفت كه فرزند مكه صفایى داشت كه در سایر پیغمبران یافت نمى‏شد. در او نیرویى بود كه با آن، میان دل‏هاى متفرق، ایجاد ائتلاف مى‏كرد و به طورى آنها را متحد مى‏كرد كه در پندار و احساس، در حكم یك دل بودند.