بافت های ترشحی
بافت های در گیر در ترشح صمغ ها، رزین ها، روغن های فرار، نکتار، لاتکس و دیگر مواد، بافت های ترشحی نامیده می شوند. این بافت ها به گروه های زیر تقسیم می شوند:
بافت شیرابه دار
معمولا لاتکس (شیرابه) در بسیاری از خانواده های گیاهان گلدار وجود دارد. این مواد ممکن است سفید، زرد یا صورتی رنگ باشند.
لاتکس مایع چسبنده کلوئیدی با موادی مثل قندها، پروتئین ها، صمغ ها، آلکالوئید ها، آنزیم ها، لاستیک، آب و... می باشد.
دانه های نشاسته به فراوانی در لاتکس وجود دارند. بافت های شیرابه دار به دو نوع لوله های شیرابه ای ساده یا بدون بند و لوله های شیرابه ای بند بند یا مفصل دار تقسیم شده اند.
 |  |
لوله های شیرابه ای بند بند، مجاری شیرابه دار نیز نامیده می شوند که از یک ردیف از سلول ها در ردیف های پیوسته با تجزیه کامل یا جزیی دیواره های انتهایی منشاء می گیرند.
این ساختار ها با ترکیب سلول های شیرابه دار بسیاری تشکیل و سنوسیتی می شوند، به عبارت دیگر تعداد زیادی هسته در سراسر سیتوپلاسم پراکنده شده اند. این سلول های شیرابه دار غیر منشعب در تیره موز و یا منشعب در تیره ی گل ستارگان وجود دارند.
بافت غده ای
این بافت از ساختار های ویژه، به نام غده ها، ساخته شده است. این غده ها از سلول های مجزا یا گروه های سلولی کوچک یا سلول هایی با یا بدون حفره ی مرکزی ساخته شده اند. این غده ها انواع متفاوتی دارند که متداول ترین آن ها غده های هضم کننده ی ترشح کننده ی آنزیم و یا غده های ترشح کننده ی نکتار (شهد) به نام نوش جای یا نوشگاه هستند. این نوع غده ها جزو ساختار های ترشحی بیرونی می باشند.
غده های روغنی، از غده های درونی دارای روغن های فرار می باشند. این غده ها به سبب شکافتگی سلول های خاصی یا یاز شکستگی سلول های دارای روغن فرار منشاء می گیرند. با تخریب سلول ها روغن در حفره های بزرگ غده ها ذخیره می شود. این غده ها از گروه های کوچک سلولی با دیواره ی نازک ساخته شده اند. غده های روغن در برگ ها و پوست اوکالیپتوس و در پریکارپ پرتقال و لیمو یافت می شوند.
