تبیان، دستیار زندگی
هر کس ادعای و دوستداری یک شخص دیگری را دارد ،به گونه ای این عشق و علاقه را از خود بروز می دهد، تا بتواند توجه طرف مقابل را بدست آورد،در میان عاشق و معشوق یک قانون هست که عاشق باید ناز معشوق را بکشد آن هم از دل و جان، به خواسته اش تن در دهد و از هیچ اقدامی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نشانه‌های دوستدار حقیقی خدا !


هر کس ادعای و دوستداری شخص دیگری را دارد ،به گونه ای این عشق و علاقه را از خود بروز می دهد، تا بتواند توجه طرف مقابل را بدست آورد، در میان عاشق و معشوق یک قانون هست که عاشق باید ناز معشوق را بکشد آن هم از دل و جان، به خواسته اش تن در دهد و از هیچ اقدامی در جلب رضایتش کوتاهی نکند،می خواهیم ببینیم کسی که ادعای دوستداری خداوند متعال را دارد باید چه خصویاتی داشته باشد؟


ایمان

نشانه های دوستدار خدا

الف .نباید تمام شب را بخوابد. بلکه پاسی از آن را برای دیدار با محبوب و مناجات با وی قرار دهد و نماز شب را با خشوع کامل به جای آورد؛

ب.در همه حال حبیبش را به یاد آورد؛

ج.صبر بر بلای الهی داشته باشد، زیرا خدا او را به چیزی جز خیر گرفتار نمی سازد؛

د.کاری که سبب دشمنی خدای عزّوجلّ گردد، انجام ندهد، زیرا انسان کسی را که دوست دارد از او اطاعت می کند؛

هـ.همیشه در عظمت، قدرت، و صفات بزرگ خدا فکر کند؛

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «لحظه ای اندیشیدن بهتر از یک سال عبادت است.»(1) و نیز فرمود: «برترین عبادت، پیوسته در فکر خدا و قدرت او بودن است.»(2)

و.دوستداران خدا را دوست بدارد و دشمنان او را دشمن

*به قضا و قدر الهی راضی باشد و در تمام کارهای خود اخلاص داشته باشد، زیرا اوست که صاحب  نعمت است همچنین به آنچه که دارد افتخار نکند،که تمام آن از جانب خدای عزّوجلّ است و باید همیشه با اطاعت الهی و عدم معصیت و توکل بر او در تمام کارها، شکرگزار باشد.

*.بداند که همواره خدا او را می بیند و مراقب اوست، پس شرم کند و از معصیت بپرهیزد؛

*.انسان باید بداند که خدا به وسیله نعمت های گوناگونی که در اختیار او قرار داده بر او تفضل و لطف نموده است. پس او را سپاس بگوید و بداند که چنانچه خدای عزّوجلّ را شکرگزاری ننماید و نعمتها را در راه معصیت به کار بندد، خدا نعمت را از او سلب می کند و بر او نازل می‌کند؛

حصرت امام صادق(علیه السلام) درباره ی نماز شکر فرمودند: «اگر خدای عزّوجلّ نعمتی بر تو ارزانی داشت، دو رکعت نماز بخوان: در رکعت اول حمد و قل هو الله احد و در رکعت دوم حمد و قل یا ایها الکافرون. در رکعت اول در رکوع و سجود بگو: "الحمدُلله شکراً شکراً و حمداً حمداً؛ حمد خدای را، سپاس سپاس و حمد و حمد"و در رکعت دوم در رکوع و سجود بگو: "الحمدلله الذی استجاب دعائی أعطانی مسألتی؛ حمد خدای را که دعایم را اجابت نمود و حاجتم را برآورده ساخت".»(3)و نیز فرمود: «عافیت نعمتی است پنهان،اگر یافت شود فراموش می گردد و چنانچه مفقود گردد به یاد می آید و عافیت نعمتی است که نمی توان شکر آن را به جای آورد.»(4)

خدا تمام هستی را آفریده است تا او را بپرستند.و پیامبران را با دلایل آشکار برای اصلاح مردم و از سر لطف برانگیخت،زیرا ارحم الراحمین است.مخلوقات را به گونه ای آفرید که به او نیازمند باشند تا در بی نیازی بی مانند،و در توانمندی کامل و یگانه باشد تا مردم بدانند که آفریننده اوست و آنان را آگاه نماید که روزی دهنده فقط خود اوست و از سر بیم و امید به او روی آورند

حضرت امام زین العابدین(علیه السلام) فرمود: «هر کس بگوید"الحمدلله" شکر تمام نعمت های خدای عزّوجلّ را به جا آورده است.(5)

*.سجده ی شکر به جای آورد،که به اتفاق نظر علمای شیعه،هنگام تجدید نعمت یا دفع بلا، مستحب است و بهتر از این سجده،سجده ی بعد از نماز است که ادای شکر توفیق الهی است؛

حضرت امام باقر(علیه السلام) فرمود: «هر نعمتی از نعمت های خدای عزّوجلّ را به امام زین العابدین(علیه السلام) یادآوری می نمودند سجده می نمودند و هر آیه ی سجده داری را تلاوت می فرمود سجده می کرد و هر بلایی که مایه ی نگرانی اش بود و دفع می شد سجده می کرد و اثر سجده بر تمامی جاهای سجود در ایشان نمایان بود، لذا  ایشان را سجّاد نامیدند.»(6)

حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا،ابراهیم را به خاطر کثرت سجده بر زمین،خلیل {=دوست} خود به شمار آورد.»(7) و نیز فر مود: «نزدیک ترین حالت یک بنده به خدا،سجده با گریه است.»(8)

از جمله دعاهایی که در سجده ی شکر خوانده می‌شود:

الف:«یا ربّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و أعتق رَقُبَتی من النّار؛ خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از آتش برهان.» صد مرتبه.

ب.«أعوذ بک  من نار حَرّها لا یُطفأُ، و أعوذ بک من نا ر جدیدها لا یُبلی، و أعوذ بک من نار عطشانها لا یُروی، و أعوذ بک من نارٍ مسلوبها لا یُسکی(9)؛ به تو پناه می برم از آتشی که گرمای آن خاموش نمی‌گردد و به تو پناه می برم از آتشی که جدید آن کهنه نمی گردد و به تو پناه می برم از آتشی که تشنه ی آن سیراب نمی شود و به تو پناه می برم از آتشی که سلب شده آن پوشیده  نمی گردد»

سجده

ج:«أسئلک الرّاحة عند الموت والعفو عند الحساب(10)؛ راحتی دم مرگ و بخششِ در حساب را از تو خواهانم.»

د:«سجد وجهی اللّئیم لوجه ربّی الکریم(11)؛ صورت خوار من برای پروردگار کریمم سجده کرد

هـ:« إنّی ظلمت نفسی فاغفرلی(12)؛ به خودم ظلم کردم،مرا ببخش.»

و:«اللهم مغفرتک أوسع من ذنوبی و رحمتک أرجی عندی من عملی،فاغفرلی ذنوبی یا حیّاً لا یموت(13)؛ پروردگارا بخشش تو گسترده از گناهان من است و رحمت تو نزد من امیدوار کننده تر از عمل من است پس گناهانم را ببخش ای زنده ای که هرگز نمی میرد.»

*یکی از نکته های ضروری سجده ی شکر آن است که بداند خدای عزّوجلّ أرحم الراحمین است و او نسبت به بنده ی خود مهربان تر از مادر به فرزند خویش است؛

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدای عزّوجلّ به داوود(علیه السلام) فرمود: "چه بسا بنده ای از بندگانم با یک کار نیک نزد من بیاید و من او را به بهشتم وارد کنم."

داوود گفت: پروردگارا،آن یک کار نیک چیست؟

فرمود:"بر بنده ی مۆمن من شادمانی ای وارد کند حتّی اگر با دادن یک خرما باشد."

داوود(علیه السلام) گفت: "راستی هر که تو را شناخت نباید امیدش از تو بریده شود".(14)

*.دیگر آن که به خدا سوگند نخورد، چه راست باشد و چه دروغ، سوگند راست نخورد به جهت احترام و ادب با پروردگار عزّوجلّ، زیرا در امور پیش پا افتاده نباید خدا را به زبان آورد، بلکه به راستگویی و اعتماد نزد مردم که خدا به آن امر نموده است بسنده کند؛

به قضا و قدر الهی راضی باشد و در تمام کارهای خود اخلاص داشته باشد، زیرا اوست که صاحب نعمت است همچنین به آنچه که دارد افتخار نکند،که تمام آن از جانب خدای عزّوجلّ است و باید همیشه با اطاعت الهی و عدم معصیت و توکل بر او در تمام کارها، شکر گزار باشد

از معصومان(علیهم السلام) سخنی بدین مضمون نقل شده است: «هر که به خدا سوگند راست بخورد گناه کرده است و هر که به دروغ سوگند بخورد کفر ورزیده است.»(15)

11.بداند که خدا تمام هستی را آفریده است تا او را بپرستند. و پیامبران را با دلایل آشکار برای اصلاح مردم و از سر لطف برانگیخت، زیرا ارحم الراحمین است. مخلوقات را به گونه ای آفرید که به او نیازمند باشند تا در بی نیازی بی مانند، و در توانمندی کامل و یگانه باشد تا مردم بدانند که آفریننده اوست و آنان را آگاه نماید که روزی دهنده فقط خود اوست و از سر بیم و امید به او روی آورند.

12.انسان باید بداند که خدا او را به برخی چیزها فرمان داده است و از برخی چیزها نهی کرده است و هرگز کسی را بالاتر از توان او تکلیف نفرمود و در عین حال برای هر گفتار و رفتاری پاداش و ثوابی تعیین کرد تا مردم برای رسیدن به پاداشهای الهی از هم پیشی بگیرند. بنابراین پاداش کار نیک را ده برابر کیفر و کار بد را همان مقدار قرار داده است؛

13.بداند که خدای عزّوجلّ بهشت را جهت تشویق بندگان به عبادت و اطاعت و خوبی و آتش را برای ترساندن آنان آفرید تا معصیت نکنند. بنابراین، برای رعایت ادب در برابر پروردگار، می بایست که سلامتی جسمی خود را به عملی که سودی ندارد ضایع نکند و وقت خود را با کوتاهی در طاعت الهی تلف ننماید و ثروتش را با اسراف و زیاده روی ضایع نگرداند و جوانی اش را در پیروی از لذت های حرام سپری نکند.

پی نوشت ها:

1.تفسیر عیاشی،ج2،ص208،ح26.

2.کافی،ج2،ص55،ح3.

3.مکارم الأخلاق،ص 227.

4.همان،ص 327.

5.همان،

6.مناقب،ج 4،ص 167.

7.علل الشرایع،ج 1،ص34،ح1.

8.وسائل الشیعه،ج14،ص 499،ح 9687.

9.کافی،ج 3،ص 328،ح 22.

10.همان،ص327،ح21.

11.تهذیب ،ج3،ص91،ح23.

12.مستدرک الوسائل،ج5،ص135،ح5509.

13.همان،ح5510.

14.کافی،ج2،ص189،ح5.

15.وسائل الشیعه،ج23،ص198،ح935

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان


منبع: سایت شعائر ،کتاب آداب و اخلاق اسلامی،ترجمه ی سید صادق شفایی زاده

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.