جلوه‌گاه ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
براساس روایات عترت طاهره علیهم السّلام شمس جمال مهدوى، از شهر مكه در كنار كعبه، و در حالى طلوع خواهد كرد كه میان ركن و مقام ایستاده و جبرئیل مردم را به بیعت با او كه همانا بیعت با خداست فرامى‌خواند و وى نیز با فریاد «أنا بقیة اللّه» صداى مباركش را به گوش جهانیان مى‌رساند: قال الباقر علیه السّلام: فَإِذَا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْكَعْبَة ... وَ أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَة : بَقِیَّتُ اَللّٰهِ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُۆْمِنِینَ (1)؛ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ. (2) و نیز: عن الباقر علیه السّلام: كَأَنِّی بِالْقَائِمِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَوْمَ السَّبْتِ قَائِماً بَیْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ بَیْنَ یَدَیْهِ جَبْرَئِیلُ ع یُنَادِی الْبَیْعَةَ لِلَّهِ. (3)
برخى روایات معصومان، حجر اسود را تكیه‌گاه آن حضرت درگاه حضور معرفى كرده‌اند كه با بیان سابق منافاتى نخواهد داشت: قال الصادق علیه السّلام: ... وَ إِلَى ذَلِكَ الْمَقَامِ یُسْنِدُ الْقَائِمُ ظَهْرَه. (4)
از امام صادق علیه السّلام نقل گردیده است كه «حطیم» (فاصله میان حجر اسود و درب كعبه) جایگاه نزول جبرئیل در نزد امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه در هنگام ظهور است و مى‌افزاید كه او اولین بیعت‌كننده با امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه خواهد بود: إِذَا أَذِنَ اللَّهُ (عزّ اسمه) ِلْقَائِمِ فِی الْخُرُوجِ صَعِدَ الْمِنْبَرَ فدَعَا النَّاسَ إِلَى نَفْسِهِ وَ نَاشَدَهُمْ بِاللَّهِ وَ دَعَاهُمْ إِلَى حَقِّهِ وَ أَنْ یَسِیرَ فِیهِمْ بِسِیرَةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى اللّه علیه و آله و سلّم وَ یَعْمَلَ فِیهِمْ بِعَمَلِهِ فَیَبْعَثُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ جَبْرَئِیلَ علیه السّلام حَتَّى یَأْتِیَهُ فَیَنْزِلُ عَلَى الْحَطِیم ، یَقُولُ: إِلَى أَیِّ شَیْءٍ تَدْعُو ؟ فَیُخْبِرُهُ الْقَائِمُ عجل اللّه تعالى فرجه فَیَقُولُ جَبْرَئِیلُ: أَنَا أَوَّلُ مَنْ یُبَایِعُك. (5)
مكه نه‌تنها محل ظهور بلكه آغازین قیامگاه اوست، زیرا آن حضرت پس از ظهور، حاكمى را بر مكه مى‌گمارد و خود به انجام دادن رسالت جهانى‌اش اقدام خواهد كرد: یُبَایَعُ الْقَائِمُ بِمَكَّةَ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ رَسُولِهِ وَ یَسْتَعْمِلُ عَلَى مَكَّةَ ثُمَّ یَسِیرُ نَحْوَ الْمَدِینَةِ . . . . (6)
شاید سرّ ظهور آن حضرت از كنار كعبه این باشد كه كعبه محور پایدارى توده انسان‌ها براى امتثال دستور حق و پرهیز از باطل و ستیز با ظلم و جور است: جَعَلَ اَللّٰهُ اَلْكَعْبَةَ اَلْبَیْتَ اَلْحَرٰامَ قِیٰاماً لِلنّٰاسِ. (7) ستون این قیام و مقاومت مردمى در برابر ظالمان فرومایه، قوام و حیات كعبه و ادامه امر آن است، چنان‌كه امام صادق علیه السّلام فرمود: تا زمانى كه كعبه برپاست، دین نیز ماندگار است: لَا یَزَالُ الدِّینُ قَائِماً مَا قَامَتِ الْكَعْبَةُ . (8)
مكه نه‌تنها محل ظهور بلكه آغازین قیامگاه اوست، زیرا آن حضرت پس از ظهور، حاكمى را بر مكه مى‌گمارد و خود به انجام دادن رسالت جهانى‌اش اقدام خواهد كرد
بر این‌اساس، حیات كعبه، بقاى دین است و مردم با حیات دین به زندگى‌اى عاقلانه زنده‌اند و چون كعبه كنار رود یا خراب شود، دین مى‌میرد و مردم نیز با مرگ دین خواهند مرد. مبناى تمام این سخنان آیه شریفه جَعَلَ اَللّٰهُ اَلْكَعْبَةَ اَلْبَیْتَ اَلْحَرٰامَ قِیٰاماً لِلنّٰاسِ است و چه بسا راز آغاز انقلاب جهانى امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه از كنار كعبه همین معنا باشد، چرا كه كعبه یعنى محور قیام و قوام جوامع انسانى و ظهور و انقلاب آن حضرت نیز قیامى الهى به گستردگى تمام جهان بشریت است كه قوام انسانیت جوامع انسانى وابسته به اوست.
گفتنى است كه آن حضرت از امداد ویژه الهى نیز برخوردار است، به‌گونه‌اى كه خداوند كار او را یك شبه اصلاح مى‌كند: و هو قائمنا أهل البیت یصلح اللّه-تبارك و تعالى-أمره فی لیلة واحدة (9) و زمین براى او درنوردیده مى‌شود و هر مشكلى برایش آسان مى‌گردد و اصحابش كه سیصد و سیزده نفرند از دورترین نقاط عالم به دور او گرد مى‌آیند: وَ هُوَ الَّذِی یطوى له الْأَرْضُ وَ یَذِلُّ لَهُ كُلُّ صَعْبٍ یَجْتَمِعُ إِلَیْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عَدَدُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِی الْأَرْض (10) و آنچنان كه حضرت صادق علیه السّلام فرموده‌اند، زمین براى او آنچنان مسطح مى‌گردد كه گویى تمام عالم در كف دست‌هاى مبارك اوست و وى از كوچك‌ترین حادثه در آن با خبر خواهد بود: إِذَا تَنَاهَتِ الْأُمُورُ إِلَى صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ رَفَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ كُلَّ مُنْخَفِضٍ مِنَ الْأَرْضِ وَ خَفَضَ لَهُ كُلَّ مُرْتَفِعٍ حَتَّى تَكُونَ الدُّنْیَا عِنْدَهُ بِمَنْزِلَةِ رَاحَتِهِ فَأَیُّكُمْ لَوْ كَانَتْ فِی رَاحَتِهِ شَعْرَةٌ لَمْ یُبْصِرْهَ؟ (11)
پی نوشت:
1. سوره هود، آیه 86.
2 . كمال الدین، ج 1، ص 447.
3 . الغیبه، طوسى، ص 453؛ بحار الانوار، ج 52، ص 29ظ .
4 . الكافى، ج 4، ص 185.
5 . الارشاد، ج 2، ص 382 -383
6 . بحار الانوار، ج 52،
7. سوره مائده، آیه 97.
8 . الكافى، ج 4 ، ص 271
9 . كمال الدین، ج 1، ص 433 - 434
10 . منتخب الانوار، ص 176 ؛ بحار الانوار، ج 51 ص 157
11. كمال الدین، ج 2 ، ص 392
بخش مهدویت تبیان
منبع: امام مهدی(عج) موجود موعود، آیت الله جوادی آملی.
