ترک کف پا در تابستان شایع‌تر است
در فصل تابستان به علت استفاده از صندل ها و کفش های باز و نپوشیدن جوراب ترک پا شایع تر است، چرا که ما در سایر فصول از کفش های پوشیده استفاده می کنیم که این امر می تواند از ورود گرد و غبار به پاها جلوگیری کرده و رطوبت لازم را برای پاها به وجود آورد.
پوست از سه لایه اپیدرم، درم و چربی زیر پوست تشکیل شده است و در بعضی از مناطق بدن، ضخامت این لایه ها متفاوت از یکدیگر است. به عنوان مثال در ناحیه کف دست و پا ضخامت لایه اپیدرم یا شاخی پوست زیاد است و برعکس در نواحی از پوست مانند پلک، ضخامت این لایه بسیار کم است.
ترک پوست یک بریدگی در لایه اپیدرم و کمی از لایه دوم (درم) است که به علل مختلفی می تواند ایجاد بشود.
بافت شاخی کف پا به دلیل اینکه خارجی ترین قسمت پوست را تشکیل می دهد و قطر زیادی دارد و به خصوص به دلیل اینکه تمام وزن بدن بر روی پای فرد است، ممکن است که ترک بخورد و این مشکل بیشتر در افرادی که وزن زیادی دارند بروز می کند.
در فصل تابستان به علت استفاده از صندل ها و کفش های باز و نپوشیدن جوراب ترک پا شایع تر است، چرا که ما در سایر فصول از کفش های پوشیده استفاده می کنیم که این امر می تواند از ورود گرد و غبار به پاها جلوگیری کرده و رطوبت لازم را برای پاها به وجود آورد.
بروز برخی بیماری های مادرزادی، کم کاری تیروئید، اگزمای کف پا دیابت، پسوریازیس، چاقی و قارچ ها می توانند موجب ترک کف پا شوند که با مراجعه به پزشک و تشخیص بیماری می توان آن را درمان کرد.
بروز ترک کف پا در خانم هایی که یائسه شده اند بسیار شایع است، چرا که هورمون های جنسی زنانه در آنها به مقدار چشمگیری کاهش می یابد (این هورمون ها می توانند عامل طروات پوست باشند) و مراجعه به پزشک و تجویز کرم های مرطوب کننده و گاهی هورمونی الزامی است.
خشکی هوا و فصول سرد سال باعث ترک پا می شوند.
هر عاملی که سبب کاهش جریان خون در پاها گردد نیز در ترک پا موثر است.
به دلیل وجود فشار بر مناطق خاص سطح کف پا و کاهش خونرسانی، پوست آسیب دیده و واکنش پوست به این فشار مداوم، ضخیم تر شدن پوست و به دنبال آن ترک پوست کف پا است.
پیشگیری و درمان ترک پا
ساده ترین راه برای پیشگیری از ترک خوردن کف پا و بین انگشتان پا چرب کردن دائمی آن با وازلین و اوسرین است و اگر این کار به صورت روزانه انجام شود از بروز این مشکل جلوگیری می شود.
همچنین افراد نباید از کفش های دارای پاشنه بلند و یا کفش های تنگ که امکان تنفس را برای پا مشکل می کند استفاده کنند.
حفظ بهداشت پاها بسیار مهم است و در صورت آلودگی و نفوذ میکروب در داخل ترک ها، پاشنه ها بسیار دردناک و عفونی می گردند.
برطرف نمودن عوامل محرک از مهم ترین راه های درمانی برای رفع خشکی پوست است و عوامل محرک مانند تماس مستقیم با سطوح و محیط است که با راه های ساده مانند پوشیدن جوراب می توان از این مورد پیشگیری کرد.
استفاده از ترکیبات کراتولیتیک و ترکیباتی که باعث ترمیم سریع پوست و زخم می شوند نیز از راه های درمان ترک است.
همچنین دیگر ترکیبات مورد استفاده برای درمان ترک پوست شامل ترکیبات اوره، سالیسیک اسید و حتی وازلین است و با استفاده از این مواد نیازی به درمان های غیرمتعارف دیگر نیست.
یکی از روش های درمانی گذاشتن پاها به مدت حداقل 30 دقیقه در آب گرم وسپس خشک کردن پاها می باشد.
در مواردی که پوسته های ضخیم وجود دارد، می توان با استفاده از سنگ پا این پوسته های ضخیم را بعد از خیس خوردن پاشنه ها در آب گرم جدا نمود و سپس خشک نموده با کرم های نامبرده مانند گلیسیرین و اوسرین و یا کرم جی مالش داد.
لازم به ذکر است که حتما باید از جوراب نخی برای محافظت پا تا بهبود دائمی استفاده نمود.
بعضاً دیده می شود که بیمارانی که ترک پا دارند از روش های غیرمتعارفی نظیر داغ کردن چربی و پر کردن آن ترک ها با چربی استفاده می کنند که جنبه علمی ندارد.
به طور کلی اگر فردی مراقبت های ذکرشده را به درستی انجام بدهد و درمان دارویی را به مدت یک یا دو ماه ادامه دهد، مطمئناً ترک ها بهبود می یابند.
فرآوری: نیره ولدخانی
بخش سلامت تبیان
منابع:
باشگاه خبرنگاران - رضوانی متخصص پوست و مو
سلامت نیوز - دکتر محمد گلشنی
عصر ایران
مطالب مرتبط:
